Το Ελληνικό Αλφάβητο

Το Ελληνικό Αλφάβητο

Το ελληνικό αλφάβητο είναι ένας συμπαντικός κώδικας και αποτελεί την μητέρα όλων των γλωσσών.
Στην ελληνική γλώσσα μιλούσε ο Ιησούς, στην ίδια γλώσσα είναι βασισμένες όλες οι επιστήμες.
Το σημερινό ελληνικό αλφάβητο προέρχεται από το ιωνικό, το οποίο επεκράτησε έναντι του Αιο-λοδωρικού, του Αττικού, του Νησιώτικου κ.α., στις αρχές του 4ου π.Χ. αιώνα.
Με βάση το ιωνικό αλφάβητο σχηματίστηκαν όλα τα αρχαία ιταλικά αλφάβητα τα οποία συγχωνεύτηκαν στο λατινικό, από το οποίο προήλθαν όλες οι δυτικές γλώσσες.

Το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο αποτελούνταν από 27 γράμματα και όχι από 24 όπως το σημερινό.
Τα τρία επιπρόσθετα γράμματα ήταν το στίγμα, το κόππα, και το σαμπί.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της μετατροπής του ελληνικού αλφαβήτου κυρίως του χαλκιδαϊκού σε λατινικό, είναι η μετατροπή του εν αχρηστία σήμερα αρχαίου γράμματος κόππα στο λατινικό Q.
Στα 27 αρχαία γράμματα υπήρχε η ιερή σχέση των τριών εννεάδων, όπου τα πρώτα εννέα γράμματα χρησιμοποιούνταν δια να δηλώσουν τις μονάδες, τα δεύτερα εννέα τις δεκάδες και τα τρίτα εννέα τις εκατοντάδες.
Το σύστημα αυτό διατηρήθηκε ως το μοναδικό αριθμητικό σύστημα μέχρι και το τέλος της βυζαντινής περιόδου.
Από το χίλια και πέρα χρησιμοποιούνται ως χιλιάδες και πάλι τα γράμματα α-θ, αλλά με την οξεία να σημειώνεται στο κάτω αριστερό μέρος του γράμματος.

αψνε' =1755, χξς'=666.

Ακόμη και το χάραγμα του Αντίχριστου μας δόθηκε στην Αποκάλυψη βάσει του ελληνικού συστήματος αρίθμησης.
Ό έχων νουν ας υπολογίσει τον αριθμόν του θηρίου αριθμός ανθρώπου είναι, και ό αριθμός αυτού χξς'.
(Αποκάλυψις, 13,18)

Κάθε λέξη στην αρχαία Ελλάδα ήταν συγχρόνως και ένας λεξάριθμος, δηλαδή ήταν ένας αριθμός που προερχόταν από το άθροισμα της αριθμητικής αξίας των γραμμάτων της λέξης. Έτσι, κάθε λέξη υποδηλωνόταν με την διπλή της υπόσταση, τόσο ως εγγράμματη φθογγική ενότητα, όσο και ως αριθμός.

Ο λεξάριθμος της λέξης θεός, είναι ο αριθμός 284.

(ΘΕ0Σ= 9+5+70+200= 284).

Τον ίδιο λεξάριθμο έχει και η λέξη ΑΓΙΟΣ. Μόνον ο θεός είναι Άγιος.