Ίωνες

Οι Ίωνες ήταν μια από τις τέσσερις ελληνικές φυλές που, σύμφωνα με την μυθολογία, αφού ήρθε στην Ελλάδα έχοντας αρχηγό τον Ξούθο, κατοίκησε στην Αττική και πήρε το όνομά της από τον Ίωνα, το γιο του Ξούθου. Με το πέρασμα όμως του καιρού οι Ίωνες απλώθηκαν και κατοίκησαν στη βορινή και δυτική παραλία της Πελοποννήσου, στην περιοχή των Μεγάρων και την Εύβοια.

Γύρω στα 2.000 π.Χ., η ιωνική φυλή εγκαταστάθηκε και στα παράλια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή ανάμεσα στον Έρμο και το Μαίανδρο ποταμό και σχημάτισε μια δοξασμένη δημοκρατία που την αποτελούσαν δώδεκα από τις διασημότερες πόλεις της Μ. Ασίας, η Φώκαια, Ερυθρές, Κλαζομενές, Τέως, Λέβεδος, Κολοφών, Έφεσος, Μίλητος, Μυών, Πριήνη, Χίος και Σάμος. Σ' αυτές προστέθηκε αργότερα και η αιολική πόλη Σμύρνη.




Η ιωνική αυτή δημοκρατία τελούσε κάθε χρόνο θρησκευτικές και πολιτικές γιορτές, Πανιώνιες, όπως λέγονταν, στο ιερό του Ελικώνιου Ποσειδώνα κοντά στη Μυκάλη. Ακόμα, τελούσε και συνελεύσεις των αντιπροσώπων των πόλεών της στο ιερό του Απόλλωνα στο νησί Δήλος. Η δημοκρατία των Ιώνων, παρόλο που γνώρισε πολυάριθμες επιδρομές και κατακτήσεις από τον Κροίσο, Κύρο, Δαρείο, Πέρσες και Ρωμαίους, ανάπτυξε έναν εξαιρετικό πολιτισμό σ' όλους τους τομείς ανεξάρτητα από την ανθρώπινη δραστηριότητα και ανάδειξε μεγάλους άντρες, που πολλά πρόσφεραν στην Ελλάδα, όπως τον Όμηρο, τον Ιπποκράτη, το Ζεύξι, τον Παράσιο, τους Ίωνες φιλόσοφους και άλλους.

Ιωνία

Η Ιωνία ήταν αρχαιότατη ελληνική χώρα στα παράλια της Μικράς Ασίας, ανάμεσα στους ποταμούς Έρμο, Κάυστρο και Μαίανδρο. Οι πρώτοι της κάτοικοι ήταν οι Κάρες και μετά απ' αυτούς, οι Λέλεγες, οι Λυδοί, οι Φρύγες, οι Μαίονες καθώς και διάφορες άλλες πελασγικές φυλές.

Στην Ιωνία ανήκαν και τα νησιά Σάμος, Χίος και Ικαρία. Οι πόλεις της Ιωνίας είχαν φτάσει γύρω στα 2000 π.Χ. σε μεγάλη ακμή. Τότε οι 12 απ' αυτές, οι μεγαλύτερες, ενώθηκαν σ' ένα είδος ομοσπονδίας, την περίφημη ιωνική δημοκρατία ή ιωνική δωδεκάπολη που έγινε πασίγνωστη και διατηρήθηκε λαμπρή και ακμαία για πολλούς αιώνες. Τα λαμπρότερα κέντρα πολιτισμού ήταν η Έφεσος και η Μίλητος, αλλά η Σμύρνη, που ήταν αιολική και προστέθηκε αργότερα στη δωδεκάπολη, κατόρθωσε να πάρει τα πρωτεία και να γίνει η μεγαλύτερη από όλες.

Μέχρι τον 7ο π.Χ. αιώνα, η Ιωνία και οι κάτοικοί της ζούσαν ήρεμοι κι ευτυχισμένοι απολαμβάνοντας τα πλούτη και τα αγαθά που τους χάριζαν οι εύφορες κοιλάδες τους. Τότε εμφανίστηκαν οι Κιμμέριοι, που με τις επιδρομές τους προκάλεσαν τρομερές καταστροφές. Λίγο αργότερα, η Ιωνία υποτάχτηκε στους Λυδούς και μετά στους Πέρσες. Παρόλ' αυτά, πολλές φορές οι Ίωνες επαναστάτησαν για ν' αποτινάξουν το ζυγό, αλλά όταν οι Πέρσες κυρίεψαν τη Μίλητο, στις αρχές του 5ου π.χ. αιώνα, όλη η Ιωνία υποδουλώθηκε οριστικά στους Πέρσες. Αυτοί έκαψαν τους ναούς των Ιώνων, κατεδάφισαν τα τείχη τους και όσους από τους κατοίκους δεν κατέσφαξαν, τους πήραν δούλους.

Η Ιωνία βρήκε την ελευθερία της στα χρόνια των περσικών πολέμων. Αργότερα υποτάχτηκε στους Ρωμαίους και κατόπιν στους Βυζαντινούς και αποτέλεσε την επαρχία ή θέμα της Σάμου.

Στο 13ο αιώνα καταλήφτηκε από τους Σελτζούκους και μετά από τους Τούρκους. Στα χρόνια της μικρασιατικής καταστροφής (1922 Αύγουστος), ο ελληνικός πληθυσμός της Ιωνίας, που το μεγαλύτερο μέρος του κατασφάχτηκε από τους Τούρκους, αναγκάστηκε να ξεριζωθεί από τα χώματα των πατέρων του και να εγκατασταθεί σε διάφορα μέρη της Ελλάδας.