Αναγνώστες

Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

Τέλλος Άγρας

Καπετάν Άγρας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Καπετάν Άγρας
Telos-Agras.JPG
Γέννηση1880
Γαργαλιάνοι
Θάνατος7 Ιουλίου 1907
Καρυδιά Πέλλας
Αιτία θανάτουαπαγχονισμός
Υπηκοότητα / Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Ιδιότηταστρατιωτικός
Commons page Πολυμέσα
Ο Τέλλος Άγρας (ψευδώνυμο με το οποίο έγινε γνωστός) ή Σαράντος Αγαπηνός (Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας17 Φεβρουαρίου 1880 - Πέλλα7 Ιουνίου 1907) ήταν Έλληνας αντάρτης που έλαβε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα. Η ιστορία του αποθανατίστηκε σε τραγούδια, αλλά και στο μυθιστόρημα «Στα μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πραγματικό όνομα του Τέλλου Άγρα ήταν Σαραντέλος ή Σαράντος Αγαπηνός. Αν και τυπικά δηλώνονται ως τόπος γέννησής του οι Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας, ο πραγματικός τόπος γέννησής του, το 1880, ήταν το Ναύπλιο, στο οποίο υπηρετούσε τότε, ως Εφέτης, ο Γαργαλιανιώτης πατέρας του Ανδρέας Αντωνίου Αγαπηνός, ο οποίος εν τέλει αποφάσισε να τον εγγράψει στα μητρώα αρρένων των Γαργαλιάνων Μεσσηνίας.[1][2] Ο Σαράντος καταγόταν από ιστορική οικογένεια των Γαργαλιάνων, την οικογένεια των Αγαπηνών, η οποία είχε σημαντικό ρόλο κατά την Επανάσταση του 1821. Ο προπάππος του Αντώνιος Αγαπηνός ήταν έφορος της επιμελητείας του Αγώνα του 1821. Ο αδελφός τού παππού του, ο Διονύσιος Αγαπηνός, ήταν οπλαρχηγός και επικεφαλής 100 περίπου Γαργαλιανιωτών, με τους οποίους συμμετείχε σε διάφορες μάχες του Απελευθερωτικού Αγώνα, όπως στα Δερβενάκια, στην εκστρατεία των Αθηνών, στην μάχη που έγινε στην περιοχή των Παλαιών Πατρών και στην πολιορκία του Νιόκαστρου στην Πύλο. Τόσο ο παππούς του καπετάν Άγρα, όσο και ο αδελφός του παππού του, υπογράφουν ως δημογέροντες των Γαργαλιάνων σε διάφορα έγγραφα της εποχής τους.[3] Ο δε Διονύσιος Αγαπηνός ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας.[4] Ο Σαράντος Αγαπηνός είχε επίσης δυο αδελφούς, τον Αντώνη Αγαπηνό (Τρίπολη 1877 – Σύρος 1923) και τον Νίκο Αγαπηνό (Ναύπλιο 1890 – Μπένι Σουέφ Αιγύπτου 1947).

Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1901, ο Σαράντος αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων και τοποθετήθηκε στη φρουρά της Αθήνας. Η επιθυμία του να προσφέρει ουσιαστικότερες υπηρεσίες στην πατρίδα τον ώθησε μετά από λίγους μήνες στην εθελούσια κατάταξή του στα στρατιωτικά σώματα που αγωνίζονταν στη Μακεδονία εναντίον των Βουλγάρων κομιτατζήδων. Σε πολύ νεαρή ηλικία κατόρθωσε να διοριστεί αρχηγός ενός ανταρτικού σώματος, το οποίο προετοίμαζε στο Βόλο ο καπετάν Ακρίτας (Κωνσταντίνος Μαζαράκης).

Επαναστατική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από αριστερά προς τα δεξιά οι καπεταναίοι - αντάρτες Κάλας (αριστερά), Τέλλος Άγρας (κέντρο) και Νικηφόρος (δεξιά) σε φωτογραφία, στα μέσα του 1906.
Με το βαθμό του υπολοχαγού μπήκε ως αντάρτης στο Βάλτο των Γιαννιτσών και πρωτοστάτησε στις συμπλοκές με τους κομιτατζήδες στο στρατηγικό αυτό σημείο, χωρίς να τον λυγίζουν οι τραυματισμοί και οι αρρώστιες του βάλτου. Στις 5 Ιουνίου 1907 ο Βούλγαρος βοεβόδας Ζλάταν εκμεταλλεύτηκε το ήθος και την τιμιότητα του Άγρα και, αφού τον κάλεσε άοπλο να συμφιλιωθούν, τον αιχμαλώτισε και τον κρέμασε κοντά στο Τέχοβο (Καρυδιά)Εδέσσης της Π. Ε. Πέλλας.
Τον Σεπτέμβριο του 1906, ύστερα από απόφαση του Γενικού Προξενείου Θεσσαλονίκης, αποστέλλονται στη λίμνη των Γιαννιτσών τρία νεοσυγκροτηθέντα ελληνικά σώματα. Μετά από μεσολάβηση του Νικολάου Ρόκα, καλείται στην περιοχή ο Αγαπηνός. Πρώτο εισήλθε στις αρχές του μήνα το σώμα του Ανθυπολοχαγού του Πεζικού Τέλλου Αγαπηνού με δύναμη είκοσι ανδρών, ενώ μετά από λίγες μέρες κατέφτασαν τα σώματα του Υπολοχαγού του Πεζικού Σάρρου Κωνσταντίνου (Κάλα) και Ανθυποπλοίαρχου Δεμέστιχα Ιωάννη (Νικηφόρου) με εικοσιπέντε άνδρες ο καθένας. Πρωταρχική αποστολή των σωμάτων ήταν η απομάκρυνση των βουλγαρικών συμμοριών από τη λίμνη, οι οποίες είχαν εγκατασταθεί με ισχυρές δυνάμεις στο νοτιοδυτικό τμήμα της, έτσι ώστε να μπορεί να αποτελέσει βάση εξόρμησης και κέντρο ανεφοδιασμού των ελληνικών σωμάτων για τις περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας.
Kalas Nikiforos Agras.jpg
Το Νοέμβριο επιχειρείται επίθεση από το σώμα του Αγαπηνού κατά των βουλγαρικών ανταρτικών σωμάτων, με σκοπό να καταλάβει την καλύβα Κούγκα. Η επιχείρηση δεν ήταν επιτυχής. Ο ίδιος ο Αγαπηνός τραυματίζεται και μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη, μετά από μια βδομάδα, ωστόσο, επανέρχεται. Στα τέλη Φεβρουαρίου αποχώρησε από τη λίμνη και εγκαταστάθηκε στη Νάουσα, αφενός για να αποθεραπευτεί από τα τραύματα και τους πυρετούς από τους οποίους έπασχε, αφετέρου για να διευθύνει τον αγώνα της περιοχής. Παρά τον κλονισμό της υγείας του και τα τραύματά του εξακολουθούσε να συμμετέχει ενεργά.
«Ο οπλαρχηγός Άγρας εν τη λίμνη των Γενιτσών, μετά των οπαδών του», φωτογραφία προ του 1907.
Εντούτοις, τον Απρίλιο του 1907, το Προξενείο Θεσσαλονίκης αποφάσισε να αντικαταστήσει τους αρχηγούς και τους αντάρτες, οι οποίοι είχαν δοκιμαστεί και εξαντληθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανάμεσά τους και ο Άγρας. Ωστόσο, επανειλημμένα λάμβανε πληροφορίες για την πτώση του ηθικού των βουλγαρικών συμμοριών και τη διάθεση πολλών στελεχών των κομιτάτων να διακόψουν τους δεσμούς τους με αυτά και να προσχωρήσουν στον ελληνικό αγώνα. Τέτοια διάθεση εκδήλωσε ο βοεβόδας Ζλατάν, την οποία καλωσόρισε ο Άγρας. Ήθελε να επισφραγίσει την πολυσχιδή δράση του με τη θεαματική προσχώρηση στην ελληνική πλευρά μεγάλης ομάδας κομιτατζήδων.

Η προδοσία και το τραγικό τέλος του καπετάν-Άγρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μνημείο των δύο Μακεδονομάχων έξω από την Καρυδιά Πέλλας
Ακολούθησαν αρκετές συναντήσεις των δύο αρχηγών πριν την τελευταία συνάντηση της 3ης Ιουνίου. Εκείνη τη μέρα, οι κομιτατζήδες της ΕΜΕΟ, Κασάπτσε, Χαντούρη και Ζλατάν, παραβαίνοντας τις συμφωνίες, συνέλαβαν τον Άγρα και τον Αντώνη Μίγγα, ενώ οι υπόλοιποι από τη συνοδεία αφέθηκαν αργότερα ελεύθεροι. Τους διαπόμπευσαν ως δήθεν αιχμαλώτους, δεμένους και ξυπόλυτους, στα χωριά της περιοχής, με σκοπό να αναπτερώσουν το ηθικό των τρομοκρατημένων οπαδών των κομιτατζήδων.
Τη νύχτα της 7ης Ιουνίου, τους απαγχόνισαν μεταξύ των χωριών Τέχοβο (Καρυδιά) και Βλάδοβο (Άγρας). Το γεγονός τάραξε τους Έλληνες της περιοχής και η προδοσία των Βουλγάρων φανάτισε τους Έλληνες αντάρτες, με αποτέλεσμα ο ελληνικός αγώνας να συνεχιστεί με μεγαλύτερη ένταση και περισσότερες επιτυχίες.
Μνημείο αφιερωμένο στον Καπετάν Αγρα στη Θεσσαλονίκη.
Τέλλος Άγρας, προτομή στο πάρκο με τους καταρράκτες της Έδεσσας
Η λαϊκή παράδοση κατέγραψε τον θάνατο του Τέλλου Άγρα με πολλά τραγούδια. Χαρακτηριστικό είναι το σλαβόφωνο μοιρολόι:
Νέμας μάικα, ζλάτνο τσέτνο, να τα πλάτσι; (Δεν έχεις μάνα, γλυκό παιδί, για να σε κλάψει;)
Νέμας σέστρα, ντα τα ζάλια; (Δεν έχεις αδερφή, να σε πενθήσει;)
Κάκβα ιζλαζάγια; (Πώς σε ξεγέλασαν;)
Κάκβα ντονισέα ντα βα ουμπέσατ να ουρέχουτ; (Πώς σ' έφεραν εδώ και σε κρέμασαν στην καρυδιά;)
Ντα βα ντόνσατ να τσούζντι μέστου, (Να σε φέρουν σε ξένη γη,)
τσούζντι μάικι ντα πλάκατ, (ξένες μάνες να σε κλάψουν,)
τσούιντι σέστρι ντα βα ρέντατ. (ξένες αδερφές να σε μοιρολογήσουν.)[5]
Σε ανάμνηση του θανάτου των δύο αγωνιστών, το χωριό Τέχοβο μετονομάστηκε αργότερα Καρυδιά (το δέντρο όπου απαγχονίστηκαν), ενώ το χωριό Βλάδοβο, όπου ενταφιάστηκαν έξω από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, είναι ο σημερινός Άγρας. Η δράση και ο μαρτυρικός θάνατος του Καπετάν Άγρα ενέπνευσαν στην Πηνελόπη Δέλτα το γνωστό μυθιστόρημά της «Στα μυστικά του Βάλτου».

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
  1. Άλμα πάνω [...] "Ὁ Σαράντης Ἀγαπηνός γεννήθηκε στό Ναύπλιο τό 1880. Ὁ πατέρας του ὑπηρετοῦσε ἐκεῖ ὡς δικαστικός, ἀλλά ἔγραψε τό παιδί στά μητρῶα ἀρρένων τῶν Γαργαλιάνων Μεσσηνίας, ἀπ' ὅπου κατήγετο ἠ ἱστορική οἰκογένεια τῶν Ἀγαπηνῶν".[...], Πηγή: Κωνσταντίνος Χολέβας, "Ὁ Μακεδονομάχος Σαράντος Ἀγαπηνός(Καπετάν Ἄγρας)"
  2. Άλμα πάνω Λαογραφία τόμος 15 , σελ. 247, 1953 «και αρχηγός επαναστάτης Σαράντης "Αγαπηνός, υίός εφέτου, γεννηθείς εν Ναυπλίω, άλλα καταγόμενος εκ Γαργαλιάνων, εξελθών (1906 - 7) εις Μακεδονίαν ως αρχηγός επαναστατικού σώματος ΰπό το ψευδώνυμον Τέλος "Αγρας, δράσας δε »
  3. Άλμα πάνω Γενικά Αρχεία του Κράτους
  4. Άλμα πάνω [..] "Στη φιλική Εταιρεία μυούνται οι Διονύσιος Αγαπηνός, Γεώργιος Αγαπηνός και Δημήτριος Παπαχριστοφίλου".[...] Πηγή: "Οι Γαργαλιάνοι στον Αγώνα του 1821"
  5. Άλμα πάνω Πετρόπουλος Α. Δημήτριος, "Παραδοσιακά τραγούδια για το Μακεδονικό Αγώνα"Μακεδονικά, τ.8, σελ. 341-342, Ιανουάριος 1968, Εταιρεία μακεδονικών Σπυδών, Θεσσαλονίκη]

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Ποσειδώνας, ο Θεός της θάλασσας


Το χάλκινο εικ. άγαλμα του Ποσειδώνα του Αρτεμισίου, το οποίο εκτίθεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο,βρέθηκε από ψαράδες το 1926 στον υποθαλάσσιο χώρο του ακρωτηρίου του Αρτεμισίου στην Εύβοια.Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν στο ότι ο δημιουργός του Ποσειδώνα (Δία) του Αρτεμισίου (460/450 π.Χ.) είναι ο Κάλαμις (περ. 470-440 π.Χ.) (σημ. 57), γνωστός Βοιωτός καλλιτέχνης, που δημιούργησε χάλκινα αγάλματα εξαιρετικής τέχνης.
Ο Ποσειδώνας είναι ένας θεός με πολλά ονόματα. Είναι πιο γνωστός ως ο θεός της θάλασσας. Ο γιος του Κρόνου και της Ρέας, ο Ποσειδώνας είναι ένα από τα έξι αδέλφια που τελικά «χωρίζεται τη δύναμη του κόσμου.» Κατά τη δημιουργία του Κόσμου, έπρεπε να γίνει η διαίρεσή του σε τρία βασίλεια. Ο Δίας πήρε τους ουρανούς, ο Πλούτωνας τον Κάτω Κόσμο και ο Ποσειδώνας τις θάλασσες.
Τα αδέλφια και οι αδελφές του είναι η Εστία, η Δήμητρα, η Ήρα, ο Άδης, και ο Δίας. Ο Ποσειδώνας εμφανίζεται στη Γιγαντομαχία ως υπεύθυνος για μια σειρά από γεωλογικά φαινόμενα, όπως η διαμόρφωση της γήινης επιφάνειας με βουνά, κοιλάδες, νησιά, πορθμούς, ισθμούς κτλ., εμφανίζεται δηλαδή περισσότερο ως χθόνιος θεός παρά ως θαλασσινός, όπως προδίδει το όνομά του και διάφορα επίθετα που του αποδίδονται.
Ότι ο Ποσειδών ήταν θεός, με διευρυμένες ιδιότητες, θαλάσσιος και χθόνιος, θεός τόσο του κάτω κόσμου όσο και του πάνω, Άδης αλλά και Δίας μαζί, φανερώνεται από τα επίθετα που αποδίδονται γενικά στον θεό –Πελάγιος και Πελαγαίος αλλά και Γαίης Κινητήρ, Γαιήοχος, Μοχλευτήρ, Σεισίχθων, Δαμασίχθων, Ελασίχθων, Ενοσίγιαος κ.τ.λ., αλλά και από την παράδοση που τον θέλει σύζυγο της Δας, της Γης, συγκυρίαρχος των Δελφών μαζί της, σύζυγο της Δήμητρας, αλλά και θεοτήτων θαλασσινών, της Αμφιτρίτης και της Αλίας/Λευκοθέας, γνωστός ήδη από τις πινακίδες της Κνωσού και της Πύλου.
Σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, ο Ποσειδώνας θεωρείται ο θεός των σεισμών, των υδάτινων πηγών, των θαλασσών και των αλόγων, και σύμβολά του είναι η τρίαινα, το δελφίνι και ο ίππος. Οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο Ποσειδώνας εξημέρωσε τα άλογα, γι’ αυτό τον τιμούσαν και με ιπποδρομίες.
Μέσα στις πολλές ιδιότητές του είναι να γαληνεύει τα νερά για τους ναυτικούς που ταξιδεύουν στη θάλασσα, αλλά και να προκαλεί θύελλες και καταιγίδες που ανατρέπουν και το πιο γερό σκαρί, και να απελευθερώνει ομίχλη για να χάνουν τα καράβια το δρόμο τους. Ο παλιρροϊκός ρυθμός της θάλασσας αντιπροσωπεύει ακριβώς τον τρόπο με τον οποίο κινείται και μεταμορφώνεται, καθώς επίσης και την κυκλοθυμία με την οποία αντιδρά.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, ο Ποσειδών ήταν ένας από τους επιστάτες του χρησμού στους Δελφούς προτού να τους αναλάβει ο Ολύμπιος Απόλλωνας. Απόλλωνας και Ποσειδών λειτούργησαν στενά σε πολλά σημεία: στην αποίκιση, παραδείγματος χάριν. Ο Δελφικός Απόλλωνας παρείχε την έγκριση την εγκατάσταση ανθρώπων σε αποικίες, ενώ ο Ποσειδών πέρα από τους αποίκους βοήθησε δίνοντάς τους το εξαγνιστικό ύδωρ για τη θυσία που αφορούσε την ίδρυση της αποικίας.
Ο Ποσειδώνας συνδέεται με την τέχνη και ως υψηλότερη έκφραση της αγάπης και της αρμονίας για τον κόσμο. Η αγάπη του για την ομορφιά είναι έκδηλη από το ίδιο του το παλάτι, το οποίο μπορεί να συγκριθεί σε ομορφιά μόνο με εκείνο του Δία. Είναι χτισμένο στο πιο ωραίο μέρος του βυθού, με τοίχους από όστρακα και κοχύλια που λάμπουν με διάφορα χρώματα. Χιλιάδες χρυσόψαρα τον ακολουθούν παντού και φροντίζουν ώστε να είναι περιποιημένος ο γαλάζιος χιτώνας του.
Αυτό, που τον χαρακτηρίζει κυρίως είναι ο οξύθυμος χαρακτήρας του, που τις περισσότερες φορές έρχεται απροειδοποίητα να καταστρέψει ό,τι ή όποιον βρεθεί στο δρόμο του. Σύμβολό του είναι η τρίαινα, η οποία απεικονίζει την εξέλιξη.
Ο Πλούταρχος αναφέρει (Περί Ίσιδος και Οσίριδος) πως : » Η τρίαινα τού Ποσειδώνα είναι σύμβολο τού τρίτου χώρου, τον οποίον κατέχει η θάλασσα, κατά σειρά ταγμένη μετά από τον ουρανό και τον αέρα. Γι’ αυτό ονόμασαν έτσι την Αμφιτρίτη και τους Τρίτωνες”.
Σύμφωνα με τον Πρόκλο (Πλατωνική Θεολογία ΣΤ 29.15), στην πατρική τριάδα των υπερκοσμίων Θεών (Ουσία -Ζεύς, Ζωή -Ποσειδών και Νούς -Πλούτων), ο Ποσειδώνας, είναι ένας από τους τρείς δημιουργούς Ζεύς, Ποσειδών και Πλούτωνα,
ο Ποσειδώνας είναι δημιουργός της κίνησης, της ζωής και της γέννησης των αισθητών, κύριος των πλανητών, του αέρος και του νερού, των κοίλων και σπηλαιωδών τμημάτων της γης και κύριος των σεισμών..
Στην δικαιοδοσία του Ποσειδώνα βρίσκονται οι ψυχές που έχουν μπει στον κόσμο της γέννησης. ( Για αυτό τον λόγο, και ο Οδυσσέας συμβολίζει την ψυχή που παλεύει για να απελευθερωθεί από τον κόσμο της γέννησης, «ταλαιπωρείται» στην θάλασσα – που συμβολίζει τον κόσμο της γέννησης – από τον Ποσειδώνα ).
Αστρολογικά (*), το σύμβολο του αποτελείται από το ημικύκλιο της ψυχής, το οποίο το διαπερνά ο σταυρός της ύλης, και μαζί καταλήγουν σε τρεις αιχμηρές άκρες. Κάθε μία από αυτές συμβολίζει και μία έκφανση της ανθρώπινης υπόστασης η οποία πρέπει να εξαγνιστεί από τα νερά του Ποσειδώνα. Αυτές είναι:
(1) η υλική μας υπόσταση και οι αισθήσεις της,
(2) η αστρική (συναισθηματική) υπόστασή μας και οι επιθυμίες της, και
(3) η κατώτερη πνευματική υπόστασή μας και οι εγωκεντρικές σκέψεις της. Πώς ερμηνεύεται αυτό το σύμβολο;
Ο άνθρωπος καλείται μέσα από τις εμπειρίες του στη γη να προάγει τις τρεις αυτές εκφάνσεις της ύπαρξής τους σε ένα πιο εξευγενισμένο επίπεδο.
Σύμφωνα με μία διαφορετική ερμηνεία, το ημικύκλιο της τρίαινας το διαπερνά ο ιστός της Ζωής του Ήλιου, απελευθερώνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο την προσωπικότητα από υποκειμενικούς περιορισμούς και επιτρέποντάς της να εκφραστεί με ανιδιοτέλεια. Ο μικρός κύκλος στη βάση του συμβόλου αντιπροσωπεύει το Πνεύμα, κι επομένως η τρίαινα συμβολίζει την κατάσταση κατά την οποία το Πνεύμα διαπερνά την ανθρώπινη υπόσταση, δίνοντάς της ώθηση ώστε να αποκτήσει ηθικοπλαστικά οράματα, συμπόνια και ανιδιοτελή συναισθήματα.  Πηγή (*) http://www.stardome.gr/. Από εδώ
https://ellas2.wordpress.com/2017/06/05/%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1%CF%82/