Άγγελος Σικελιανός

Άγγελος Σικελιανός


Ο Άγγελος Σικελιανός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1884. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει νομικά και όρμησε σαν σίφουνας στους λογοτεχνικούς κύκλους με την μεγάλη του μόρφωση , με την τέλεια στιχουργική του και με το επιβλητικό του παράστημα. Γνωρίζεται με την Αμερικανίδα αρχαιολόγο Εύα Πάλμερ που μοιράζεται τις ιδέες του για την αρχαιότητα και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Ο γάμος τους θα του προσφέρει την οικονομική άνεση ώστε να αφοσιωθεί στη ποίηση και τους οραματισμούς του. Ταξιδεύει στη έρημο σαχάρα και απομονώνεται για να γράψει το πρώτο ολοκληρωμένο έργο του τον "Αλαφροΐσκιωτο" που εκδίδεται το 1907 και προκαλεί αίσθηση. Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην ποίηση ,στα ταξίδια και σε διαλέξεις για την αρχαία Ελλάδα που τόσο λατρεύει

Το 1927 και το 1930 οργάνωσαν με την γυναίκα του τις δελφικές γιορτές στα πλαίσια της ιδέας τους για την αναβίωση των πανανθρώπινων ιδανικών της αρχαίας Ελλάδας και της αναβίωσης των αρχαίων ελληνικών πνευματικών κέντρων . Θέλησαν να γίνουν οι Δελφοί ένα παγκόσμιο πολιτιστικό κέντρο συναδέλφωσης . Στο αρχαίο θεάτρου των Δελφών έγιναν για πρώτη φορά παραστάσεις αρχαίου δράματος στην σύγχρονη εποχή.


Συμπαραστάτης των νέων καλλιτεχνών, πληθωρική και έντονη προσωπικότητα εμπνέεται από δύο ιδανικά , από την αρχαιότητα και τον χριστιανισμό.

Δεινός ρήτορας ξεσηκώνει και δημιουργεί ενθουσιασμό. Στην κηδεία του Παλαμά γράφει ένα ποιήμα σαν επικήδειο και το απαγγέλλει πάνω από τη σωρό του ποιητή δονώντας τη λαοθάλασσα που είχε συγκεντρωθεί (Πρακτικά η κηδεία του Παλαμά ήταν η μεγαλύτερη αντικατοχική συγκέντρωση μαζί με τη συγκέντρωση διαδήλωση ενάντια στην πολιτική επιστράτευση και το κάψιμο των καταλόγων του υπουργείου εργασίας των Ελλήνων που θα πήγαιναν στη Γερμανία).


" Ηχήστε, οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές,

δονήστε σύγκορμη τη χώρα, πέρα ως πέρα...

Βογγήστε, τύμπανα πολέμου... οι φοβερές σημαίες,

ξεδιπλωθείτε στον αέρα!

Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!"

Σε αντίστοιχο επικήδειο στην κηδεία του Μαλακάση στη Μητρόπολη των Αθηνών λίγες μέρες νωρίτερα, οι παρευρισκόμενοι είχαν ξεσπάσει σε χειροκροτήματα. Δικαιωματικά τον κατατάσσω στους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Πέθανε το 1951 μετά από προβλήματα με τη καρδιά του που τον τυραννούσαν πολλά χρόνια και θάφτηκε στους Δελφούς σύμφωνα με την επιθυμία του.