Ηλιούγεννα ή ο μύθος των Χριστουγέννων

Ηλιούγεννα ή ο μύθος των Χριστουγέννων


Η γέννηση του Διόνυσου

Αναμφίβολα τα Χριστούγεννα, όπως και το Πάσχα, οι χριστιανοί ζουν τις πιο συγκινητικές στιγμές της πίστης τους. Όμως αποτελούν αυτά πραγματικά γεγονότα ή μοναχά σύμβολα της πίστης; Δυστυχώς μόνον οι μυημένοι, αυτοί δηλαδή που έψαξαν σε βάθος τη θρησκεία αυτή, από τον χριστιανικό γνωστικισμό και παλαιότερα, αναγνωρίζουν το δεύτερο σαν πιθανό. Οι περισσότεροι, για να μην πω όλοι, έχουν την εντύπωση ότι ζουν μία πραγματική ανάμνηση. Ανάμνηση σε ένα πραγματικό γεγονός!

Απ’ όποια πλευρά και να το δει κανείς η άποψη αυτή φαίνεται πολύ τραβηγμένη και κυρίως αυθαίρετη. Ας μην αναφερθούμε, στο άρθρο αυτό, αν ο Ιησούς ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή όχι. Ο χρόνος είναι μακρύς και θα μας δοθεί η ευκαιρία να το σχολιάσουμε μία άλλη φορά. Αυτές τις μέρες λοιπόν γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Πρωταγωνιστές της ιστορίας: η παρθένος Μαρία και ο νεότοκος γιος της Ιησούς.

Εύλογα μπορεί να ρωτήσει κανείς γιατί η γιορτή αυτή άργησε να λατρευτεί τόσο πολύ. Ο λόγος κυρίως είναι πως η γέννηση θεωρούνταν, όχι μόνο τότε αλλά και σήμερα, παγανιστική γιορτή. Οι χριστιανοί γιορτάζανε όταν το τιμώμενο πρόσωπο εγκατέλειπε την εγκόσμια ζωή και επέστρεφε στον Κύριο, τον τόπο του Θεού, όπου η ζωή θεωρείται αιώνια. Η Μαρία άλλωστε μέχρι τον 5ο αιώνα δεν λατρεύτηκε ποτέ! Η Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου το 431 επέτρεψε για πρώτη φορά τη λατρεία της! Ούτε οι «Πράξεις των Αποστολών» την αναφέρουν! Η γέννηση του Ιησού επίσης μέχρι τον 4ο αιώνα αγνοούνταν. Μόνον επί Πάπα Ιουλίου γιορτάστηκε η γέννηση του Ιησού, όταν στην Ανατολή την αγνοούσαν ακόμα. Οι τελευταίοι γιόρταζαν σαν μεγαλύτερη γιορτή μετά το Πάσχα, τα Επιφάνεια στις 6 Ιανουαρίου. Είναι ψέμα ότι γιόρταζαν τα Χριστούγεννα μαζί με τα Επιφάνεια. Αυτό κατόπιν το επινόησαν. Απλά στις 6 του Γενάρη είχαν ορίσει οι Γνωστικοί την βάπτιση του Χριστού, στην οποία τους παρουσιάστηκε σαν Υιός του Θεού και κατά τους χριστιανούς αργότερα, σαν Θεοφάνια, δηλαδή του Επιφανέντος Θεού. Με την εμφάνιση του Αγίου Πνεύματος γεννήθηκε ο τριαδικός θεός. Γι αυτό και όταν αργότερα υιοθέτησαν τη σαρκική του γέννηση, αυτήν την ονόμασαν «δεύτερη γέννηση». Ο δευτερογεννημένος Ιησούς, εδώ ταυτίζεται, όπως θα δούμε πιο κάτω με τον δευτερογεννημένο «Διμήτριο» Διόνυσο Ζαγρέα.Πριν περάσουμε όμως στα συγκρητικά στοιχεία πρέπει να γνωρίζετε ότι, η Αρμενική Εκκλησία γιορτάζει, ακόμα και σήμερα, τα Χριστούγεννα στις 6 Γενάρη!

Τότε, ακόμα νωρίτερα, στην Αίγυπτο, γιόρταζαν το χειμερινό ηλιοστάσιο σε συνδυασμό με την υπερχείλιση των υδάτων του Νείλου και στη Μέση Ανατολή τηρούνταν μία ανάλογη γιορτή στην οποία οι θαυμαστές και μυστηριώδεις βρύσες ανάβλυζαν κρασί αντί για νερό!

Στην Άνδρο, επίσης, υπήρχε μια πηγή δίπλα από το ναό τού Διονύσου που την παραμονή των επιφανίων έτρεχε νερό που είχε γεύση κρασιού!

Ο θρησκευτικός συγκρητισμός ενσωμάτωσε στον χριστιανισμό τον Αγιασμό των Υδάτων και αργότερα επινόησε το πρώτο θαύμα στην Κανά που υποτίθεται ότι ο Ιησούς μετέτρεπε το νερό σε κρασί! Ανάμεσα στο Διόνυσο και τον Ιησού μπορεί να βρει κανείς αρκετούς παραλληλισμούς που δεν δικαιολογούνται με την σύμπτωση.

Όμως, ας επιστρέψουμε στην πρώτη γιορτή των Χριστουγέννων που υιοθετήθηκε τον 4ο αιώνα από τον Πάπα Ιούλιο. Ποια ημέρα έπρεπε να υιοθετήσουν, οι Ρωμαίοι, γι’ αυτή την μεγαλειώδη γιορτή; Αναμφίβολα, εκείνη που στη Δύση είχε τη μεγαλύτερη επιρροή! Τότε που γιορταζόταν η γέννηση του Ήλιου, κατά τα τέλη των Σατουρναλίων. Ο Δεκέμβριος ήταν αφιερωμένος στον Κρόνο προς τιμήν του οποίου γιόρταζαν τα Σατουρνάλια που ξεκινούσαν από τις 17 του μηνός. Πίστευαν ότι στις 25 του μηνός ο Ήλιος αναγεννιέται και παίρνει νέα δύναμη. Γι αυτό και γιόρταζαν τα γενέθλια του αήττητου ήλιου.

Τότε δηλαδή που τα γερμανικά και κελτικά φύλα γιόρταζαν το Γιούλ, δηλαδή το χειμερινό ηλιοστάσιο με την επιστροφή του Ήλιου. Από παλαιότερα άλλωστε οι χριστιανοί γιόρταζαν τον Ήλιο δίνοντας το όνομά του στην τιμώμενη μέρα της εβδομάδας. Οι Δυτικοί την ονομάζουν Μέρα του Ήλιου Sun-day και οι Ορθόδοξοι Κυριακή, μέρα του Κυρίου, για να τιμήσουν τον νοητό Ήλιο της δικαιοσύνης!

Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, ο οποίος νομιμοποίησε το Χριστιανισμό στη Ρώμη, λάτρευε τον Sol Invictus (Ανίκητος Ήλιος), συγχωνεύοντας τις θεότητες του Μίθρα, του Ήλιου και του Απόλλωνα.

Η 25η Δεκεμβρίου, όμως, ήταν η μέρα των Μιθραϊκών τελετουργιών, μέρα που οι Ρωμαίοι γιόρταζαν τη γέννηση του Μίθρα!

Ο Μίθρας ήταν Ινδοϊρακινός Θεός που από τον 1ο αιώνα, πριν τη χρονολόγησή μας, έφτασε στη Δύση και η επιρροή του στο λαό, ιδιαίτερα ανάμεσα στο στρατό, η λατρεία του πήρε μεγάλες διαστάσεις (2ο και 3ο αιώνας). Επί Διοκλητιανού έγινε προστάτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και επί Κωνσταντίνου, με την άνοδο του χριστιανισμού στην Ανατολή, άρχισε να εξασθενεί.

Ο Μίθρας γεννήθηκε σε μια σπηλιά, μέσα από ένα βράχο, και γι αυτό οι σπηλιές λατρεύτηκαν σαν κατοικία του Θεού. Ήταν ο Θεός του Φωτός που ανέτειλε για να δώσει Φως, Αλήθεια και Δικαιοσύνη στον κόσμο. Η σπηλιά δείχνει ότι ο Θεός έρχεται από το σκοτάδι για να ρίξει το Φως του στους ανθρώπους, να τους λυτρώσει δηλαδή από το σκότος!


Όμως και ο Χριστός λατρεύεται σαν «ο φέρων το φως» υποκαθιστώντας τους ηλιακούς θεούς του αρχαίου κόσμου. Στην αρχαιότητα γιόρταζαν την ίδια μέρα τη γέννηση του Θείου Βρέφους Λικνίτη Διονύσου στους Δελφούς, του Θείου Βρέφους Αιώνα στην Αλεξάνδρεια, του Θείου Βρέφους Πλούτου στην Ελευσίνα, που συμβόλιζε τον πλούτο της σοδειάς, με γιορτές, διασκεδάσεις και ξεφαντώματα.

Η νύχτα των Χριστουγέννων είναι η ιερότερη μέρα της χρονιάς, επειδή βρίσκεται κοντά στις χειμερινές τροπές του ήλιου. Μετά τη γέννηση «αύξει το φως» και Ηλίου γενέθλιον».Ας μη ξεχνάμε και ο Δίας σε σπήλαιο της Κρήτης γεννήθηκε και δεν ήταν ο μοναδικός!

Εδώ μπορείς να ξεναγηθείς στο Ιδαίον Άντρον του Διός

Ο Μίθρας αρχικά λατρεύτηκε κυρίως από τους ποιμένες και γι αυτό θεωρήθηκε Ποιμένας των ανθρώπων.

Πρόσφερε στον κόσμο βίο πνευματικό, ελπίδα και λύτρωση μετά θάνατον. Οι μύστες καθαίρονταν με το καθαρτήριο νερό και στους οπαδούς τελούσαν ένα είδος βαπτίσματος χρίζοντας το μέτωπο!

Έτσι ακριβώς και ο Ιησούς περιέγραφε τον εαυτό του σαν "Καλός Ποιμένας". Προσωπογραφίες του Χριστού τον δείχνουν να κρατάει τη ράβδο του ποιμένα. Η ράβδος επίσης φαίνεται και στα χέρια του Όσιρι από την Αιγυπτιακή τέχνη. Στη λογοτεχνία τα επίθετα του sa και Asar-sa σημαίνουν "ποιμένας" και "Όσιρις ο ποιμένας".Είναι τόσες οι ομοιότητες με τον χριστιανισμό που ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας (2ος αιώνας) δεν άντεξε και ξέσπασε πως ο διάβολος αντέγραψε από πριν αυτά που θα πίστευαν οι χριστιανοί μετά!

Σας φαίνεται τραβηγμένη η εκδοχή… το παρελθόν να μιμείται το μέλλον; Εγώ πάντως νόμιζα ότι συνέβαινε αντίστροφα και δεν είμαι ο μόνος! Εν πάση περιπτώσει οι καλοθελητές χριστιανοί, τότε που ο χριστιανισμός κατασκευάζονταν το έχαψαν, όπως έχαψαν τόσα άλλα παράλογα και εξωτικά πράγματα. Εσείς για παράδειγμα αυτές τις μέρες πού πιστεύετε πως γεννήθηκε ο Ιησούς, σε σπήλαιο, σαν τον Μίθρα ή σε στάβλο σαν ποιμένας;

Ξέρω. Σε στάβλο θα μου πουν οι περισσότεροι. Όμως αγνοείτε ότι τον καιρό εκείνο οι σπηλιές χρησίμευαν και σαν στάβλοι, όταν ο καιρός ήταν απειλητικός για τα ζώα των βοσκών, μέσα στις οποίες υπήρχαν και φάτνες, ξύλινες κατασκευές δηλαδή για την τροφή των ζώων. Ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, από τους πρώτους χριστιανούς, όταν ο Ιουδαιοχριστιανισμός βρισκόταν ακόμα στα σκαριά, ήξερε καλύτερα που τοποθετούσαν τη γέννηση του βρέφους (βλέπε Διάλογο προς Τρύφωνα 78.5).Ακόμα και σήμερα στον Εσπερινό ο παπάς απαγγέλλει «Σήμερον η παρθένος τίκτει ένδον εν τω σπηλαίω»

Όμως τα αποδιδόμενα κείμενα του Λουκά (2.1-16) αργότερα στο τέλος του 2ου αιώνα, τοποθέτησαν το στάβλο σε πανδοχείο της Βηθλεέμ, αν και δεν μπόρεσαν να αποσιωπήσουν τους βοσκούς που πρώτοι επισκέφτηκαν την Μαρία με το παιδί, δημιουργώντας την πρώτη αντίφαση με τον Ματθαίο που μιλά για Μάγους από την Ανατολή.

Αυτοί οι τελευταίοι είδαν το άστρο να φεγγοβολά από την Ανατολή κι έτσι κατάφεραν να εντοπίσουν το σημείο όπου γεννήθηκε ο Ιησούς, ενώ ο Ηρώδης που ζούσε στην Ιερουσαλήμ, δεν κατάφερε να τον βρει ποτέ!

Παρ’ όλου ότι ζούσε στην Ιερουσαλήμ!

Έτσι λένε οι χριστιανοί!

Η ιστορία λέει όμως ότι αυτός πέθανε το 4 πριν τη γέννηση του Ιησού!

Ω, φίλοι μου αναγνώστες, δεν μπορώ να κάνω βήμα στο ιστορικό αυτό «γεγονός» και οι αντιφάσεις με κυνηγούν!

Μόνο οι πιστοί βρίσκονται σε απόλυτη πνευματική αγαλλίαση, ονειροπαρμένοι στις επάλξεις του μεγάλου ιστορικού γεγονότος! Οι καθοδηγητές τους προνόησαν να τραβήξουν τις εξηγήσεις από τα αυτιά και τους έπεισαν.

Τους έπεισαν;

Προσπαθούν οι πιστοί, όχι να κατανοήσουν, αλλά να κλείσουν τα τραβηγμένα τους αυτιά στην Αλήθεια. Τα ανοίγουν μόνο όταν οι καθοδηγητές ανοίγουν, σαν προφήτες, το στόμα τους.

Οι τελευταίοι ψάχνουν για αποδείξεις!

Πού;Μα φυσικά στην Παλιά Διαθήκη! Εκεί βρίσκονται οι ρίζες τους! Βρήκαν χωρία που ταίριαζαν κάπως και απομονώνοντάς τα από το υπόλοιπο κείμενο, τα ερμήνευαν όπως ήθελαν. Βλέπεις δεν υπήρχαν βιβλία όπως σήμερα και οι περισσότεροι δεν ήξεραν γράμματα! Έτσι, οι κατεργαράκοι επινοητές και πλαστογράφοι της ιστορίας έκαναν θαύματα βγάζοντας, κυριολεκτικά, λαγούς από το καπέλο τους!

Μεταξύ άλλων παράλογων προφητειών, στην Π.Δ. υποτίθεται προφητεύτηκε το αστέρι της Βηθλεέμ και μάλιστα… στους Αριθμούς (24.17)! «Θέλει ανατείλει άστρο εξ’ Ιακώβ και θέλει αναστηθεί σκήπτρο εκ του Ισραήλ». Μα δε θα το συνδέσω αυτό με το Μίθρα που σαν Ουράνιο Φως ανατέλλει, αλλά εκεί που οι Αριθμοί παραπέμπουν, αν δεν απομόνωναν τη φράση, που ακριβώς στη συνέχεια λέει «…και θέλει πατάξει τους αρχηγούς του Μωάβ και εξολοθρεύσει πάντας τους υιούς τους Σηθ». Αν έπιαναν οι χριστιανοί την Αγία Γραφή, κάτι θα έβλεπαν, όμως προτιμούν να αφήσουν τους καθοδηγητές και τους κήρυκες, που τα πλάθουν όπως θέλουν αυτοί, να τους πλάθουν και το μυαλό!

Να τι βρήκαν λοιπόν στον Ησαΐα (7.14) που έλεγε «ιδού η παρθένος θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν και θέλει καλεσθή το όνομα αυτού Εμμανουήλ».

Εδώ, τι να πρωτοσχολιάσει κανείς, τη λέξη halamah που εβραϊκά σημαίνει «νέα γυναίκα» και όχι την παρθένα ή ότι ο συγγραφέας μιλούσε για τη μάνα κάποιου προφήτη τότε και όχι για τη Μαρία μετά πεντακόσια χρόνια! Μήπως και τον Ιησού τον φώναξε κανείς Εμμανουήλ ή μήπως η Μαρία αν δεν ήταν παρθένα θα το μάθαινε ποτέ κανείς… (Οι λεπτομέρειες αυτές λίγο ενδιαφέρουν. Όμως αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί περισσότερο με τα θέματα αυτά μπορεί να δει κι εδώ).

Ας κάνουμε όμως λόγο για την περιβόητη παρθενιά, που χριστουγεννιάτικα η άμωμη σύλληψη και γέννηση του τέκνου, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Πολύ παλιά, όταν οι άνθρωποι ήθελαν να θεοποιήσουν κάποιον, αναζητούσαν να του δώσουν ιδιότητες που δεν είχαν οι άνθρωποι, ώστε να αποδεικνύει την θεϊκή του καταγωγή. Σχεδόν πάντα ο πατέρας ήταν ο Θεός κι η μάνα μία Κόρη που ζούσε ανάμεσα στους ανθρώπους. Εμείς σαν Έλληνες το γνωρίζουμε πολύ καλύτερα αυτό. Ο Δίας ήταν ο πιο μπερμπάτης Θεός, όπως τον αναφέρει και ο Καζαντζάκης στον Ζορμπά, με τις περισσότερες «ενώσεις». Δεν είναι το θέμα μας, τώρα να εξετάσουμε, πόσο αυτό αναφέρεται στο συμβολισμό (Ζεύξις), αλλά μόνο σαν συνήθεια του ανθρώπου να θεωρεί άμωμη τη σύλληψη από το Θεό.

Σαν έκφραση «ενδιαφέρουσα» η κατάσταση της κύησης στη γυναίκα, φαίνεται να υποδηλώνει πως μέσα της φέρει το σπέρμα του Θεού (Εν-Δια-Φέρουσα) όμως δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι από πότε απαντάται σαν έκφραση της κοινής ελληνικής, αφού στην αρχαία ελληνική δεν έχουμε κάτι αντίστοιχο. Ή μήπως έχουμε… ώστε να δικαιολογεί κάθε «απροσδόκητη» και «τυχαία» γονιμοποιό εξέλιξη, καρπό κάποιου απρόσεκτου άνδρα ή κάποιας εξωσυζυγικής σχέσης! Λογής-λογής τεχνάσματα, λέει η ελληνική μυθολογία, σκαρφίζονταν ο Δίας, προκειμένου να (Δια)σπείρει άσπιλα και θαυματουργικά τον καρπό του, στις όμορφες Παρθένες των ανθρώπων!

Ακόμα κι ο Ιωσήφ, στο χριστιανικό μύθο, όταν έμαθε ότι η γυναίκα του έμεινε έγκυος, πήρε το δισάκι του να φύγει και τότε, λέει ο μύθος, του παρουσιάστηκε ένας άγγελος Κυρίου που τον πληροφόρησε πως η γυναίκα του έμεινε έγκυος από το Θεό, με τη μυρωδιά του κρίνου!

Η Αθηνά, η Άρτεμις και η Εστία είναι τα σύμβολα της αγνότητας της ελληνικής μυθολογίας. Βέβαια είναι θεές που στην πρώτη οι Αθηναίοι της αφιέρωσαν τον Παρθενώνα. Μα και ο πατέρας του Διονύσου είναι ο Δίας. Γύρω από τη γέννηση του Διόνυσου υπάρχουν πολλές εκδοχές.

Σε μια εκδοχή του μύθου, στη Νάξο τότε, λέγανε πως η Σεμέλη δεν πρόλαβε να τον γεννήσει γιατί στους έξι μήνες κύησης τον πήρε ο Δίας σαν έμβρυο και τον έβαλε στον μηρό του. Έτσι γεννήθηκε σαν Θεάνθρωπος και η Σεμέλη έμεινε παρθένα! Κι επειδή ο Διόνυσος γεννήθηκε από δύο μήτρες γι αυτό ονομάστηκε και Δι-μήτριος!

Επίσης, ο Περσέας, γεννήθηκε από την παρθένα Δανάη που η ιστορία του μοιάζει τόσο πολύ με την ιστορία του Χριστού, ώστε ο μάρτυρας Ιουστίνος να εξάπτεται απ’ το γεγονός αυτό λέγοντας ότι, ο διάβολος, ξέροντας ότι ο Χριστός θα έρθει σύντομα στη γη, κανόνισε τα πράγματα έτσι ώστε τα θαύματα να γίνουν πριν τον ερχομό Του!

Να και μερικά παραδείγματα από άλλες μυθολογίες. Η ιέρεια Ματεμουά ακόμα φαίνεται στα ερείπια των τειχών του Λουξώρ στην Αίγυπτο όπου παρθένα έφερε στον κόσμο τον Φαραώ Αμενχοτέπ τον Γ΄ πριν από 3500 χρόνια

Την εποχή της εμφάνισης του χριστιανισμού, στην Αίγυπτο, όπως είπαμε ήδη, γιορταζόταν στις 6 του Γενάρη η γέννηση του Θεού Έων από την παρθένα Κόρη, όπως ακριβώς έδειχναν εικόνες τη γέννηση του Διόνυσου, την ίδια μέρα, μέσα σε μία σπηλιά! Μα και η γνωστή Ίσιδα άμωμα συνέλαβε το θεό Ήλιο.

Μεγάλος αριθμός από αγαλματίδια την δείχνουν να έχει στην αγκαλιά της το μικρό Ώρο, όπως ακριβώς ο Ιησούς βρίσκεται αγκαλιά στα χέρια της Μαρίας.

Ο Φρίγιος Άττις που αποκαλείται από τους πιστούς του «Αμνός του Θεού», γεννήθηκε από την παρθένα Νάνα. Ο Άδωνις από τη Μύρρα, και ο Βούδας από την παρθένα Μάγια. Τα ονόματα Νάνα, Μύρρα και Μάγια, παρά τις διαφορετικές γλώσσες, είναι ομόηχα με την παρθένα Μαρία, τη μητέρα του Ιησού.

Όμως και σαν Μητέρα, η παρθένα Μαρία δεν πρωτοτυπεί.Πριν από αυτήν, όπως και στην περίπτωση του Μίθρα, η Κυβέλη λατρεύτηκε το 205, πριν από τη χρονολόγηση μας, σε ολόκληρη τη νέα ρωμαϊκή αυτοκρατορία, για πάνω από 250 χρόνια, σαν την Μεγάλη Μητέρα ή τη Μητέρα των Θεών, που ανάλογα με τον τόπο πήρε πολλά ονόματα: Ιδαία, Ρέα, Φρυγία, Άγδιστη.

Στην Ελλάδα την έλεγαν Μητρώα και ο ναός της Μητρώον. Όταν σταμάτησε η λατρεία της ο ναός της μετατράπηκε σε αποθηκευτικό χώρο στον οποίο οι Αθηναίοι αποθήκευαν τα δημόσια έγγραφα. Από τότε υιοθετήσαμε για τα αντίστοιχα έγγραφα του κράτους τον «αριθμό μητρώου»! Περισσότερα για το Μητρώον εδώ και εδώ.

Όλα αυτά δείχνουν πως οι θρησκευτικές ιδέες ταξιδεύουν από μία θρησκεία στην άλλη. Οι αρχαίες θρησκείες δεν είχαν το μονοπώλιο των ιδεών, ούτε την βαρβαρότητα του χριστιανισμού να επιβάλουν με τη βία, ώστε οι ιθύνοντες της ηγεσίας της να πελεκούν άκρα, να βασανίζουν, να καίνε και να εξοντώνουν τους αλλόθρησκους. Δεν υπήρχαν αιρέσεις, δεν υπήρχε θρησκευτικό μίσος! Αντίθετα, η μία θρησκεία συνδεόταν με ομοιότητες με την άλλη. Υπήρχε σύμπνοια και αγάπη μεταξύ τους και όχι διχόνοια και μίσος όπως στις τρεις «εξ Αποκαλύψεως» σημερινές θρησκείες.

Όταν τα στοιχεία αυτά διαμόρφωσαν την χριστιανική θρησκεία τότε οι κύριοι πλαστογράφοι σκαρφίστηκαν κάθε απάτη, ανοησία και παραλογισμό για να πείσουν τους πιστούς τους ότι… οι προηγούμενοι τους αντέγραψαν!

Ο κακόμοιρος ο Ιουστίνος, χωρίς να μπορεί να στεριώσει σε καμιά φιλοσοφική σχολή της Ελλάδας, βρήκε καταφύγιο μόνο στη νέα θρησκεία του Ιουδαιοχριστιανισμού, που λίγα χρόνια πριν οι πλαστογράφοι της ιστορίας και επινοητές του ψεύδους λεηλάτησαν ό,τι υπερβατικά πιστευόταν εκείνο τον καιρό. Δεν μπορούσε να φανταστεί πώς είναι δυνατόν η Δανάη να γέννησε τον Περσέα και να παρέμεινε παρθένα κι ο Μίθρας να έχει τόσες ομοιότητες με τον Ιησού (τότε αγνοούνταν ακόμα η 25η του Δεκέμβρη, φαντάσου), όμως να έχει δώδεκα μαθητές κι αυτός και να τους συνάξει σ’ ένα Μυστικό Δείπνο (να και η ανάρτηση για το Πάσχα!) δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους του!

Μια επιγραφή στο Βατικανό, προφανώς απομεινάρι ενός ναού του Μίθρα, γράφει «Αυτός που δεν θα φάει από το σώμα μου ούτε θα πιει από το αίμα μου έτσι ώστε να γίνει ένα με μένα και εγώ μ' αυτόν, αυτός δεν θα σωθεί».

Ποιος έφταιγε; Ο Ιουστίνος ή οι πλαστογράφοι;Ποτέ δεν απέδωσε την ανοησία στο μυαλό του, αλλά προτίμησε να τη φορτώσει στους… δαίμονες, που παρέδωσαν τα μυστήρια στους ειδωλολάτρες θεούς, ξέροντας ότι τα ίδια θα έκανε και ο Ιησούς όταν θα ερχόταν!

Σας φαίνονται φαιδρά όλα αυτά;

Να ξέρατε τι αίμα χύθηκε γι’ αυτές τις φαιδρότητες…

Μετά απ όλα αυτά, χριστιανοί και κάθε λογής πιστοί υπερβατικών ιδεών, σας εύχομαι να γιορτάσετε τα Χριστούγεννα με κατάνυξη ψυχής!

Μείνετε ήσυχοι!

Άλλοι δούλεψαν για σας. Πλαστογράφοι, χαλκευτές, απατεώνες και κοντά σε αυτούς σιγοποντάριζε και η ανθρώπινη βλακεία, για να σας εξασφαλίσουν απαντήσεις για παν επιστητό.

Χωνέψτε τις και κοιμηθείτε ήσυχα!

Η αλήθεια δεν σας άγγιξε ποτέ!

Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένο το Νέον Έτος!




Δανεισμένο από που- δεν θυμάμαι πια..
Αξίζει όμως να το διαβάσει προσεκτικά κανείς..