Προεκλογική παραβολή για επίδοξους μάγους

Ο λαός έρχεται να διορθώσει το σφάλμα τού μέντιουμ και με τη φιλόδοξη ψυχούλα του να κερδίσει λίγα ψίχουλα καλοζωίας και τα ναύλα για μια εκδρομή στη Μονή Βαρλαάμ. Εκεί που, ταξίδια, λεφτά, έρωτες, υγεία, ταπεινά προβλέπει ο μοναχός Παΐσιος ο Β΄ στη σκιά ενός μαυρισμένου κάκτου. Εκεί που σου μαντεύει το όνομα και το δείκτη κακομοιριάς.

Εκεί που ο λαός με την αχόρταγη αφέλεια καταναλώνει καραμελίτσες απ’ τα ευλογημένα χεράκια της εξουσίας. Με αντάλλαγμα λόγια αγάπης, τρίμματα αθανασίας και κομποσκοίνια, ο λαός δέχεται και παίρνει μέρος σ’ ένα κόλπο τεμαχισμού. Κόλπο κλασικό και παλαιό. Ο ταχυδακτυλουργός, ο μάγος, ο αρχηγός, ο γκουρού, τοποθετεί το λαό στο ορθογώνιο κουτί με τα τέσσερα πορτάκια.

Στη συνέχεια ο μάγος περνά ένα σπαθί μέσα απ’ τις ειδικές σχισμές κι ανοίγει γρήγορα καθένα απ’ τα πορτάκια δείχνοντας το σώμα τού λαού κομμένο φέτες. Οι Ευρωπαίοι χειροκροτούν, ενθουσιάζονται. Το κεφάλι τού λαού εμφανίζεται στο βάθος, τα πόδια στη μέση κι ο κορμός επάνω. Ο μάγος κάνει την επίδειξη γρήγορα, τμηματικά, υπολογίζοντας την απόσταση απ’ το κοινό, αποφεύγοντας τις αντανακλάσεις των φώτων.

Ο μάγος όμως, ο αρχηγός, ο ηγέτης, φιλοδοξεί να γίνει ο καλύτερος. Δουλεύει με επιμονή και φτιάχνει έναν ανώτερο θάλαμο. Ανοίγει τώρα τα τέσσερα πορτάκια ταυτόχρονα και δείχνει το λαό πραγματικά τεμαχισμένο στα τέσσερα. Χωρίς διπλά τοιχώματα, χωρίς μυστικές οδούς διαφυγής, χωρίς καθρέφτες.

Σε βαθμό που επιτρέπει στην τρόικα του κοινού να πλησιάσει και να ελέγξει. Να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι το θαύμα του τεμαχισμού. Να αξιολογήσει την τεχνική και τις λεπτεπίλεπτες κινήσεις. Η τρόικα ενθουσιάζεται. Οι Ευρωπαίοι χειροκροτούν. Τα λεφτά τους πιάνουν τόπο. Το θέαμα τούς ενθουσιάζει.

Ο μάγος τότε θριαμβευτικά ανοίγει για να βγει ο λαός περπατώντας χαμογελαστά. Όμως ο λαός δεν μπορεί. Εξακολουθεί να είναι διαμελισμένος. Με το σώμα του χωρισμένο σε τέσσερα εξαρθρωμένα κομμάτια, χαμογελά νευρικά στους Ευρωπαίους.

Ο μάγος ξεροκαταπίνει. Απευθύνει ένα τεράστιο χαμόγελο στο ευρωπαϊκό κοινό. Ευχαριστεί για τα εκκωφαντικά χειροκροτήματα. Υποκλίνεται ιπποτικά και φεύγει τρέμοντας απ’ τη σκηνή. Περνούν μέρες, εβδομάδες, μήνες, προσπαθεί να εξηγήσει την αποτυχία του αλλά δεν τα καταφέρνει. Ανοίγει τα πορτάκια και κοιτάζει τα μάτια του λαού, ο οποίος παραμένει τεμαχισμένος με σημάδια καλπάζουσας παράνοιας.

https://dromos.wordpress.com/