Το Σεξ Στις Αγίες Γραφές

(αυτή η δημοσίευση αφιερώνεται στους Βασίλη Ραφαηλίδη και
Ηλία Πετρόπουλο τους πιο ευσεβείς άπιστους που γνώρισα ποτέ)



Άσεμνο! Αλλόκοτο! Πορνογραφικό!
Σε κάθε σπίτι, κοντά σε ανήλικα παιδιά υπάρχει ένα βιβλίο γεμάτο ακόλαστες σκηνές που συνήθως χαρακτηρίζονται με την ένδειξη «Μόνο για Ενηλίκους».
Σωστά. Μιλάμε για τη Βίβλο, ένα βιβλίο γεμάτο αιμομιξίες, βιασμούς, μοιχεία, επιδειξιομανία, διαφθορά, αμβλώσεις, πορνεία, ναρκωτικά, βαρβαρότητες, ευνουχισμούς, κοπρολογία-κάθε είδους προστυχιά!
Ο Βάσος Γεώργας επιλέγει αποσπάσματα από το ακυκλοφορητο στη χώρα μας βιβλίο  X-RATED BIBLE του Μπεν Εντουαρντ Άκερλυ που πρωτοεκδόθηκε το 1985 προκαλώντας αποστροφή στους θρησκευτικούς κύκλους,που  σταχυολογεί και ερμηνεύει πολλές από τις περίεργες, βρώμικες ιστορίες που περιλαμβάνονται στην Αγία Γραφή. Τώρα ξέρετε!

• Ο Λωτ Μεθυσμένος Αφήνει Εγκυες και τις Δυο Του Κόρες

• Ο Δαυίδ Προσφέρει Σαν Προίκα 200 Ακροβυστίες από Νεκρούς Φιλισταίους

• Ο Αμμών Βιάζει την Αδελφή Του Θάμαρ

• Ο Γιαχβέ Προστάζει τον Ωσηέ να Παντρευτεί μια Πόρνη

• Ο Νώε Μεθάει και Επιδεικνύεται

Ο συγγραφέας Μπεν Εντουαρντ Άκερλυ είναι συνταξιούχος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, δίνει διαλέξεις πάνω στην Ιουδαιο-Χριστιανική αντι-σεξουαλική ηθική, και τις Κυριακές παίζει εκκλησιαστικό όργανο.
Η ανθολογία αυτή αφιερώνεται σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που με τις πράξεις τους εναντιώθηκαν στις αναρίθμητες ομάδες λογοκρισίας, οι οποίες προσπάθησαν με μανία να επιβάλουν τις στενόμυαλες απόψεις τους περί ηθικής και να περιορίσουν την ελευθερία της έκφρασης, το ανεκτίμητο αυτό κληροδότημα, στην πρώτη δημοκρατία του κόσμου που βασίστηκε στη θεμελιώδη αρχή του πλήρους διαχωρισμού του κράτους από την εκκλησία.
ΠΡΟΟΙΜΙΟ
Αν και ο ισχυρισμός των φουνταμενταλιστών ότι η Βίβλος είναι ο ακριβής λόγος του Θεού εκφράζει απλώς και μόνο μια άποψη, είναι πράγματι διαφωτιστικό να ανακαλύπτεις ότι η ίδια η Βίβλος υποστηρίζει ότι είναι θεόπνευστη και ότι αποτελεί έναν αψεγάδιαστο οδηγό ηθικής συμπεριφοράς:
ΙΙ Τιμόθεος 3:16-17 16 Όλη η γραφή είναι θεόπνευστη και ωφέλιμη για διδασκαλία, για έλεγχο, για επανόρθωση και για εκπαίδευση στη δικαιοσύνη, 17 ώστε ο άνθρωπος του Θεού να είνα πλήρως ικανός, εξοπλισμένος για κάθε καλό έργο.
Με το παραπάνω εδάφιο στο πίσω μέρος του μυαλού, ας ξεκινήσουμε το σκανδαλιστικό ταξίδι μας.


ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΤΑΝ Η ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ
Αυτοί που πιστεύουν ότι η Βίβλος είναι ο ακριβής λόγος του Θεού, αναφέρονται διαρκώς στην ιστορία του Αδάμ και της Εύας. Θα έπρεπε, πιο σωστά, να μιλούν για «τις ιστορίες» του Αδάμ και της Εύας αφού η Γένεση περιλαμβάνει δύο παράλληλες αλλά σαφώς διαφορετικές εκδοχές του μύθου της δημιουργίας.
Στην πρώτη από αυτές, ο άνδρας και η γυναίκα πλάσθηκαν ταυτόχρονα.
Γένεση 1:27   Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα του, κατ’  εικόνα του Θεού τον δημιούργησε, αρσενικό και θηλυκό τους δημιούργησε.
Στη δεύτερη εκδοχή, έπλασε τον άνδρα από χώμα και τον ονόμασε Αδάμ και στη συνέχεια δημιούργησε τη γυναίκα από ένα πλευρό του.
Γένεση 2:21-23             21 Και Κύριος ο Θεός έριξε τον Αδάμ σε βαθύ ύπνο, και αυτός κοιμήθηκε. Και πήρε ένα από τα πλευρά του κι έκλεισε τη σάρκα πάνω απ’ αυτό. 22 Από το πλευρό δε, που Κύριος ο Θεός πήρε από τον άνδρα, δημιούργησε μια γυναίκα και την έφερε στον άνδρα. 23 Και είπε ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστό από τα οστά μου και σάρκα από τη σάρκα μου. Αυτή θα ονομαστεί Γυναίκα επειδή πάρθηκε από τον άνδρα.
Και στις δύο όμως εκδοχές του μυθικού έπους, οι πρωτόπλαστοι υπάκουσαν την εντολή «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» του Γιαχβέ. Η διαταγή αυτή, και μόνο, είχε σαν αποτέλεσμα το οικολογικό χάος που ζούμε σήμερα, με τον υπερπληθυσμό να μαστίζει τον εύθραστο πλανήτη μας.
Γένεση 4:1-2   1 Και ο Αδάμ γνώρισε τη γυναίκα του την Εύα. και αυτή συνέλαβε και γέννησε τον Κάιν, και είπε, Απόκτησα έναν άνθρωπο από τον Θεό. 2 Αργότερα γέννησε πάλι, τον αδελφό του τον Άβελ. Και ο Άβελ έγινε βοσκός προβάτων, ο δε Κάιν γεωργός.
Η λέξη που μεταφράστηκε εδώ «γνώρισε» είναι το εβραϊκό ρήμα yada το οποίο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα μπορούσε να αποδοθεί σωστότερα στη σύγχρονη γλώσσα «είχε σεξουαλικές σχέσεις με».
Το επόμενο απόσπασμα  που αναφέρει ότι ο Κάιν «γνώρισε» τη γυναίκα του είναι εκείνο που υπαινίσσεται και αιμομιξία, αφού θα πρέπει να συνευρέθηκε είτε με τη μητέρα του, είτε με μια από τις ανώνυμες αδελφές του.
Γένεση 4:17                Και ο Κάιν γνώρισε τη γυναίκα του, και αυτή συνέλαβε και γέννησε τον Ενώχ: έχτισε δε μια πόλη και έδωσε στην πόλη το όνομα του γιου του, του Ενώχ.
Δεν είναι, βέβαια, παρά ένα συμπέρασμα αφού πιθανόν να υπήρχε κι άλλο ζευγάρι στο μύθο της δημιουργίας, που απλώς δεν αναφέρεται στην αφήγηση. Στην περίπτωση αυτή, ο Κάιν θα μπορούσε να είχε παντρευτεί μια από τις δικές τους κόρες.
Η εξήγηση που δίνουν οι φουνταμενταλιστές είναι ότι ο Γιαχβέ δε θεώρησε σωστό να δημιουργήσει πάνω από ένα ζευγάρι και ότι οι γνωστές ευγονικές ενστάσεις δεν ισχύουν εδώ εξαιτίας της αρχέγονης ακόμα αγνότητας του γένους.
Οι αιμομικτικές σχέσεις, ωστόσο, είναι πολύ συνηθισμένες στη Βίβλο. Ο Μωυσής, ο μέγας ηγέτης του Ισραήλ, ήταν κι ο ίδιος γόνος αιμομιξίας.



Έξοδος 6:20                Και πήρε για γυναίκα του ο Αμράμ την Ιωχαβέδ, αδελφή του πατέρα του. κι εκείνη γέννησε σ’ αυτόν τον Ααρών και τον Μωυσή. τα δε χρόνια της ζωής του Αμράμ ήταν εκατόν τριάντα εφτά χρόνια.
Μια παντοδύναμη θεότητα θα μπορούσε, βέβαια, να είχε αποφύγει ακόμη και την παραμικρή πιθανότητα αιμομιξίας, συμπεριλαμβάνοντας δύο τουλάχιστον ζευγάρια στο σχέδιο της δημιουργίας και αποκλείοντας έτσι κάθε εικασία σχετικά με αυτό που αποτέλεσε έκτοτε το μεγαλύτερο ταμπού σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πολλοί ερμηνευτές της Βίβλου, της μοντέρνας σχολής, δίνουν σεξουαλικές αποχρώσεις ακόμα και στην εκδίωξη του Αδάμ και της Εύας από τον Κήπο της Εδέμ. Διατείνονται ότι το προπατορικό αμάρτημα δεν αφορούσε στη δοκιμή του απαγορευμένου μήλου κι ότι η ιστορία με τον απαγορευμένο καρπό δεν είναι παρά μια αλληγορία για τη σεξουαλική συνεύρεση.
Οι θεολόγοι που αντιτίθενται στη θεωρία του σεξουαλικού προπατορικού αμαρτήματος στηρίζουν πειστικά την άποψή τους με το επιχείρημα ότι, αν πράγματι ο Γιαχβέ πρόσταξε τον Αδάμ και την Εύα να αναπαραχθούν και να πολλαπλασιαστούν, δε θα μπορούσε να τους καταδικάσει επειδή υπάκουσαν τις ρητές εντολές του.
Όπως και να ‘χει, η αποσπασματική και διφορούμενη αφήγηση αφήνει περιθώρια για εικασίες περί αιμομιξίας, είτε μεταξύ μητέρας και γιου (Εύα και Κάιν) είτε μεταξύ αδελφού και αδελφής (Κάιν και αδελφή του). Δεν μπορεί λοιπόν να αποκλειστεί η περίπτωση αυτή ως απίθανη, όταν μάλιστα άλλα εδάφια της Αγίας Γραφής ενισχύουν την αντίληψη ότι η αιμομιξία δεν θεωρούνταν επιλήψιμη αρκεί να παρέμενε στα όρια της οικογένειας.



Ο ΑΜΝΩΝ ΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΘΑΜΑΡ
Ο έρωτας του Αμνών για την ετεροθαλή αδελφή του ήταν τόσο μεγάλος που κατέληξε να αρρωστήσει από τον πόθο του για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να πλησιάσει την Θάμαρ, αφού ήταν ακόμη παρθένα και δεν μπορούσε να μείνει μόνος μαζί της σύμφωνα με το έθιμο να απομονώνται οι νεαροί άντρες από τις κοπέλλες.
ΙΙ Σαμουήλ 13:1-2      1 Μετά από αυτά, ο Αβεσσαλώμ, ο γιος του Δαυίδ, είχε μια όμορφη αδελφή, που ονομαζόταν Θάμαρ, και την αγάπησε ο Αμνών, ο γιος του Δαυίδ. 2 Και ο Αμνών στενοχωριόταν τόσο πολύ που έπεσε άρρωστος εξαιτίας της αδελφής του Θάμαρ, επειδή ήταν παρθένα και ο Αμνών δυσκολευόταν να της κάνει ο,τιδήποτε.
Ο Αμνών είχε έναν ξάδελφο, τον Ιωναδάβ, που ήταν πολύ πονηρός και του πρότεινε το εξής: αφού ήθελε τόσο πολύ να μείνει μόνος με την Θάμαρ, θα έπρεπε να προσποιηθεί τον άρρωστο και να ζητήσει από τον πατέρα του Δαυίδ να επιτρέψει στη Θάμαρ να τον φροντίσει.
ΙΙ Σαμουήλ 13:3-5      3 Είχε δε ο Αμνών ένα φίλο, που τον έλεγαν Ιωναδάβ, το γιο του Σαμαά, αδελφού του Δαυίδ. Ήταν δε ο Ιωναδάβ πανούργος άνθρωπος. 4 Και αυτός του είπε, Γιατί εσύ, ο γιος του βασιλιά, αδυνατίζεις ημέρα με την ημέρα; Δε θα μου πεις; Και ο Αμνών του είπε, Αγαπώ τη Θάμαρ, την αδελφή του Αβεσσαλώμ του αδελφού μου. 5 Και ο Ιωναδάβ του είπε, Ξάπλωσε στο κρεβάτι σου και κάνε τον άρρωστο, και όταν έρθει ο πατέρας σου να σε δει, πες του, Σε παρακαλώ, άφησε την αδελφή μου Θάμαρ να έρθει, και να μου δώσει φαγητό, και να ετοιμάσει το φαγητό εδώ μπροστά μου να το βλέπω, και να το φάω από το χέρι της.
Ο Αμνών ακολούθησε τη συμβουλή του Ιωναδάβ και πραγματικά ο Δαυίδ ικανοποίησε την επιθυμία του γιου του και έστειλε τη Θάμαρ να τον φροντίσει. Ο Αμνών έδιωξε όλους τους άνδρες από την κάμαρά του για να μείνει επιτέλους μόνος με τη Θάμαρ.
ΙΙ Σαμουήλ 13:6-10   6 Και ξάπλωσε ο Αμνών, και προσποιήθηκε τον άρρωστο. Και όταν ήρθε ο βασιλιάς να τον δει, είπε ο Αμνών στο βασιλιά, Σε παρακαλώ, άφησε την αδελφή μου Θάμαρ να έρθει, και να φτιάξει εδώ μπροστά μου δυο πίτες, για να φάω από το χέρι της. 7 Και έστειλε ο Δαυίδ στο σπίτι, να πουν στη Θάμαρ, Πήγαινε τώρα στο σπίτι του αδελφού σου Αμνών, για να του φτιάξεις φαγητό. 8 Και πήγε η Θάμαρ στο σπίτι του αδελφού της Αμνών, κι εκείνος ήταν ξαπλωμένος. Και πήρε αλεύρι, και το ζύμωσε, και έφτιαξε πίτες μπροστά του, και έψησε τις πίτες. 9 Και πήρε το τηγάνι, και τις άδειασε μπροστά του. Αλλά εκείνος αρνήθηκε να φάει. Και είπε ο Αμνών, Διώξτε τους όλους από μπροστά μου. Κι έφυγαν όλοι από μπροστά του. 10 Και είπε ο Αμνών στη Θάμαρ, Φέρε το φαγητό στον κοιτώνα, για να φάω από το χέρι σου. Και πήρε η Θάμαρ τις πίτες που είχε φτιάξει, και τις έφερε στον κοιτώνα στον Αμνών τον αδελφό της.
Όταν η Θάμαρ μπήκε στο δωμάτιο του Αμνών με το φαγητό, εκείνος της ζήτησε να πλαγιάσει μαζί του. Αυτή αρνήθηκε λέγοντας του ότι η αιμομιξία ήταν αμαρτία. Πρότεινε τότε στον Αμνών να μιλήσει στον Δαυίδ και να του ζητήσει να την παντρευτεί, ώστε να μη γίνει σκάνδαλο για τη σχέση τους.
ΙΙ Σαμουήλ 13:11-13  11 Και όταν του έδωσε να φάει, την άρπαξε, και της είπε, Έλα ξάπλωσε κοντά μου, αδελφή μου. 12 Και αυτή του απάντησε, Όχι, αδελφέ μου, μη με ταπεινώσεις, διότι δεν πρέπει να γίνονται αυτά τα πράγματα στο Ισραήλ, μην κάνεις αυτή την απερισκεψία. 13 Κι εγώ, πώς θα εξαλείψω την ντροπή μου; Αλλά κι εσύ θα γίνεις ένας από τους πιο μωρούς ανθρώπους στο Ισραήλ. Τώρα,  λοιπόν, σε παρακαλώ, μίλησε στο βασιλιά, διότι αυτός δε θα αρνηθεί να με δώσει σε εσένα.
Όμως ο Αμνών δεν πειθόταν με τη λογική. Βίασε τη Θάμαρ και μετά τη μίσησε επειδή τον απέκρουσε, τόσο που το μίσος του ξεπέρασε την αγάπη που είχε νοιώσει γι’ αυτήν. Ο Αμνών έβαλε τον υπηρέτη του να διώξει τη Θάμαρ από τα διαμερίσματά του. Η Θάμαρ έσχισε τα ρούχα της, σκέπασε το πρόσωπό της με στάχτες και έφυγε κλαίγοντας.
ΙΙ Σαμουήλ 13:14-19  14 Αυτός όμως δε θέλησε να εισακούσει τη φωνή της, αλλά, δυνατότερος καθώς ήταν από αυτήν, τη βίασε, και κοιμήθηκε μαζί της. 15 Τότε ο Αμνών τη μίσησε πάρα πολύ, ώστε το μίσος με το οποίο τη μίσησε ήταν  μεγαλύτερο από την αγάπη με την οποία την είχε αγαπήσει. Και της είπε ο Αμνών, Σήκω, φύγε. 16 Κι εκείνη του είπε, Δεν υπάρχει λόγος, το κακό που κάνεις διώχνοντάς με είναι μεγαλύτερο από το άλλο που μου έκανες. Αλλά εκείνος δεν ήθελε να την εισακούσει. 17 Φώναξε τότε τον υπηρέτη του, αυτόν που τον υπηρετούσε, και είπε, Βγάλε αυτή τη γυναίκα έξω μακριά μου και κλείδωσε την πόρτα πίσω της. 18 Φορούσε δε εκείνη πολύχρωμο χιτώνα, διότι τέτοια ρούχα φορούσαν οι παρθένες κόρες του βασιλιά. Και την έβγαλε έξω ο υπηρέτης του, και κλείδωσε την πόρτα πίσω της. 19 Και η Θάμαρ έριξε στάχτες στο κεφάλι της, και έσκισε τον πολύχρωμο χιτώνα της, και έβαλε τα χέρια της στο κεφάλι της, και έφυγε φωνάζοντας.
Από το απόσπασμα αυτό, προκύπτει μια ιεράρχηση των αμαρτιών, που διατρέχει ολόκληρη τη Βίβλο. Στο εδάφιο 16, η Θάμαρ διαμαρτυρήθηκε περισσότερο για την μετέπειτα απόρριψη του Αμνών, παρά για τις ίδιες τις πράξεις της αιμομιξίας και του βιασμού. Είπε στον Αμνών: «Το κακό που κάνεις διώχνοντάς με είναι μεγαλύτερο από το άλλο που μου έκανες».
Όταν ο αδελφός της Θάμαρ, Αβεσσαλώμ, έμαθε ότι τη βίασε ο Αμνών, προσπάθησε να την παρηγορήσει λέγοντας ότι δεν ήταν και τόσο τρομερό αφού συνέβη μέσα στην οικογένεια. Ο Δαυίδ όμως θύμωσε πάρα πολύ με αυτό που είχε κάνει ο Αμνών.
Ο Αβεσσαλώμ δεν είπε τίποτα στον Αμνών για το βιασμό της Θάμαρ, μέσα του όμως τον σιχάθηκε για την ανόσια πράξη του.



ΙΙ Σαμουήλ 13:20-22  20 Και της είπε ο αδελφός της Αβεσσαλώμ, Πήγε μαζί σου ο Αμνών ο αδελφός σου; Σώπα τώρα αδελφή μου, αδελφός σου είναι, παράβλεψε ό,τι έγινε. Και η Θάμαρ κλείστηκε στο σπίτι του αδελφού της Αβεσσαλώμ. 21 Όταν όμως ο βασιλιάς Δαυίδ έμαθε τι είχε συμβεί, θύμωσε πολύ. 22 Ο δε Αβεσσαλώμ δεν είπε τίποτα στον αδελφό του Αμνών, ούτε καλό ούτε κακό, διότι ο Αβεσσαλώμ μίσησε τον Αμνώντα, επειδή είχε ταπεινώσει την αδελφή του Θάμαρ.
Ο Αβεσσαλώμ κράτησε κρυφό το θυμό του για δυο χρόνια και τελικά άφησε την οργή του να ξεσπάσει σκοτώνοντας τον Αμνών και παίρνοντας έτσι εκδίκηση για το βιασμό της Θάμαρ.
ΙΙ Σαμουήλ 13:23-29  23 Και μετά από δύο ολόκληρα χρόνια, ο Αβεσσαλώμ είχε κουρευτές προβάτων στη Βάαλ-ασώρ, που βρίσκεται κοντά στην Ευφραϊμ, και κάλεσε ο Αβεσσαλώμ όλους τους γιους του βασιλιά. 24 Και πήγε ο Αβεσσαλώμ στον βασιλιά, και είπε, Ιδού τώρα, ο υπηρέτης σου έχει κουρευτές προβάτων. Ας έρθει,  παρακαλώ, ο βασιλιάς και οι υπηρέτες του μαζί με τον υπηρέτη σου. 25 Και είπε ο βασιλιάς στον Αβεσσαλώμ, Όχι, γιε μου, ας μην έρθουμε τώρα όλοι, να μη σου γίνουμε βάρος. Και τον πίεσε, αλλά εκείνος δε θέλησε να πάει, αλλά τον ευλόγησε. 26 Τότε είπε ο Αβεσσαλώμ, Αν όχι εσύ, ας έρθει μαζί μας ο αδελφός μου Αμνών. Και του είπε ο βασιλιάς, Γιατί να έρθει μαζί σου; 27 Ο Αβεσσαλώμ όμως τον πίεσε, κι έτσι αυτός έστειλε μαζί του τον Αμνών και όλους τους γιους του βασιλιά. 28 Τότε πρόσταξε ο Αβεσσαλώμ τους υπηρέτες του, λέγοντας, Κοιτάξτε τώρα, όταν ευθυμήσει η καρδιά του Αμνών από το κρασί, και όταν εγώ σας πω, Χτυπήστε τον Αμνών, τότε να τον σκοτώσετε. Μη φοβάστε Εγώ δε σας διέταξα; Δείξτε θάρρος και γενναιότητα. 29 Και έκαναν οι υπηρέτες του Αβεσσαλώμ στον Αμνών όπως τους πρόσταξε ο Αβεσσαλώμ. Τότε σηκώθηκαν όλοι οι γιοι του βασιλιά, ανέβηκαν στα μουλάρια τους, και έφυγαν.
Πολύ ενδιαφέρον σχόλιο για την ανθρώπινη φύση αποτελεί το γεγονός ότι, μετά την εκδίκηση του Αβεσσαλώμ για την αιμομικτική επαφή του Αμνών και της Θάμαρ, υπέπεσε κι αυτός στο ίδιο αμάρτημα, και μάλιστα στη δική του περίπτωση επρόκειτο για μια πράξη πολλαπλής αιμομιξίας απέναντι στον πατέρα του Δαυίδ. (βλ. Κεφάλαιο 4).
Αναμφίβολα, ο Αμνών ήξερε πως απαγορευόταν να συνουσιασθεί με την ίδια του την αδελφή, ακόμα και αν επρόκειτο μόνο για ετεροθαλή αδελφή του. Όταν την πλησίασε για πρώτη φορά, η Θάμαρ του θύμισε με σθεναρότητα ότι αυτό που της ζητούσε ήταν ενάντια στον εβραϊκό νόμο.
Λευιτικό 20:17            Και αν ένας άντρας πάρει την αδελφή του, την κόρη του πατέρα του, ή την κόρη της μητέρας του, και δει τη γύμνια της, και εκείνη δει τη δική του γύμνια, είναι αισχρό. Και πρέπει να εξολοθρευτούν μπροστά στο λαό τους. Τη  γύμνια της αδελφής του ξεσκέπασε, την ανομία του πρέπει να υποστεί.
Δευτερονόμιο 27:22    Καταραμένος είναι όποιος πλαγιάσει με την αδελφή του, την κόρη του πατέρα του ή την κόρη της μητέρας του. Και όλος ο λαός θα πει, Αμήν.
Η πρόταση της Θάμαρ στον Αμνών, να ζητήσει από τον Δαυίδ να την παντρευτεί, φανερώνει ότι ο γάμος ανάμεσα σε αδέλφια δεν αποκλειόταν εκείνη την περίοδο της ιστορίας του Ισραήλ. Ασαφές, ωστόσο, παραμένει το αν επρόκειτο για μια συνηθισμένη πρακτική ή απλώς μια εξαίρεση, επειδή ήταν και οι δυο μέλη βασιλικής οικογένειας ή επειδή ήταν ετεροθαλή αδέλφια.



Ο ΛΩΤ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΤΟΥ ΚΟΡΕΣ
Η γυναίκα του Λωτ λυπόταν προφανώς για όσα αναγκαζόταν να αφήσει πίσω, στα Σόδομα (βλ. κεφάλαιο 11), και η τιμωρία του Γιαχβέ επειδή γύρισε να κοιτάξει τη φλεγόμενη πόλη της πεδιάδας ήταν να μετατραπεί σε στήλη άλατος.
Γένεση 19:26-29         26 Όμως η γυναίκα του που βρισκόταν πίσω του, γύρισε και κοίταξε κι έγινε στήλη άλατος. 27 Ο δε Αβραάμ σηκώθηκε νωρίς το πρωί και πήγε στον τόπο όπου είχε σταθεί ενώπιον του Κυρίου, 28 και κοίταξε προς τα Σόδομα και τα Γόμορρα και προς όλη την πεδιάδα, και ιδού, είδε να ανεβαίνει από τη γη καπνός, όπως ο καπνός από τον κλίβανο. 29 Και όταν πια ο Θεός κατέστρεψε τις πόλεις της πεδιάδας, θυμήθηκε ο Θεός τον Αβραάμ κι έστειλε τον Λωτ μακριά από την καταστροφή, όταν κατέστρεφε τις πόλεις όπου κατοικούσε ο Λωτ.
Ο Λωτ φοβόταν τους κατοίκους της Σηγώρ, γι’ αυτό κατέφυγε με τις δυο του κόρες στα γύρω βουνά, όπου αποφάσισαν να ζήσουν σε μια σπηλιά.
Γένεση 19:30  Και ο Λωτ ανέβηκε από τη Σηγώρ και κατοίκησε στα βουνά, μαζί με τις δυο κόρες του. Διότι φοβήθηκε να κατοικήσει στη Σηγώρ, και κατοίκησε σε μια σπηλιά, αυτός και οι δυο κόρες του.
Εξαιτίας της μοίρας της μητέρας τους, οι δύο κόρες του Λωτ ήταν αποφασισμένες ότι η φυλή τους δεν έπρεπε να χαθεί και αφού ο πατέρας τους έδειχνε απρόθυμος να τους επιτρέψει να παντρευτούν κάποιον από τους ντόπιους άντρες, προτού ο Λωτ γεράσει πολύ και δεν μπορεί να αποχτήσει παιδιά, αποφάσισαν κυριολεκτικά να πάρουν το ζήτημα στα χέρια τους. Δεν αποκλείεται να έτρεφαν ακόμα κάποια μνησικακία απέναντι στον πατέρα τους, επειδή τις πρόσφερε σ’ εκείνο το λάγνο πλήθος των ανδρών που κραύγαζε έξω από το σπίτι τους στα Σόδομα (βλ. Κεφάλαιο 11). Αν οι Σοδομίτες είχαν δεχτεί την πρόταση του Λωτ, το πιθανότερο ήταν ότι θα είχαν κακοποιηθεί κι οι δυο μέχρι θανάτου από τον ανεξέλεγκτο όχλο. Έτσι, λοιπόν, οι κόρες του Λωτ αποφάσισαν να μεθύσουν τον πατέρα τους και να κοιμηθούν μαζί του. Ίσως οι νεαρές γυναίκες να ανησυχούσαν ότι αν ο πατέρας τους ήταν νηφάλιος, δε θα μπορούσε να αποδώσει με τις ίδιες του τις κόρες. Έτσι σκέφτηκαν ότι αν τον πότιζαν κρασί ώσπου να κοκαλώσει από το μεθύσι (μεταφορικά και κυριολεκτικά), θα έλυναν τουλάχιστον το πρόβλημα της περιστασιακής ανικανότητας.
Γένεση 19:31-33         31 Και η πρωτότοκη είπε στη μικρότερη, Ο πατέρας μας είναι γέρος, και δεν υπάρχει άνδρας στη γη για να έχει σχέσεις μαζί μας κατά τη συνήθεια όλης της γης. 32 Έλα να δώσουμε στον πατέρα μας να πιει κρασί, και να κοιμηθούμε μαζί του, και να αποκτήσουμε απογόνους από τον πατέρα μας. 33 Κι πότισαν τον πατέρα τους κρασί εκείνο το βράδυ, και η πρωτότοκη κοιμήθηκε με τον πατέρα της, κι εκείνος δεν κατάλαβε ούτε πότε πλάγιασε αυτή ούτε πότε σηκώθηκε.
Την επόμενη ημέρα, η μεγαλύτερη κόρη υπέδειξε στη μικρότερη να επαναλάβει την αιμομικτική πράξη. Έτσι, το ίδιο βράδυ ξαναμέθυσαν τον Λωτ και η μικρότερη κόρη πλάγιασε κι αυτή με τον πατέρα της. Και στις δυο περιπτώσεις, ο Λωτ ήταν τόσο μεθυσμένος, που ούτε καν αντιλήφθηκε ότι είχε σεξουλιακές σχέσεις με τις κόρες του.
Γένεση 19:34-35         34 Και το επόμενο πρωί, είπε η πρωτότοκη στη μικρότερη, Ιδού, εγώ κοιμήθηκα χθες βράδυ με τον πατέρα μου. Ας το δώσουμε κι απόψε να πιει κρασί. Και πήγαινε εσύ μέσα, και πλάγιασε μαζί του για να αποχτήσουμε απογόνους από τον πατέρα μας. 35 Έδωσαν λοιπόν κι εκείνη τη νύχτα στον πατέρα τους κρασί, και σηκώθηκε η μικρότερη, και πλάγιασε μαζί του. Κι εκείνος δεν κατάλαβε, ούτε πότε ξάπλωσε αυτή, ούτε πότε σηκώθηκε.
Και οι δυο νεαρές γυναίκες έμειναν έγκυες από τον Λωτ, πετυχαίνοντας έτσι το σχέδιο τους να αποχτήσουν απογόνους από τον πατέρα τους.
Γένεση 19:36-38         36 Έμειναν δε έγκυες και οι δυο κόρες του Λωτ από τον πατέρα τους. 37 Και η πρωτότοκη απόχτησε ένα γιο, και τον  ονόμασε Μωάβ. Αυτός είναι ο πατέρας των Μωαβιτών μέχρι σήμερα. 38 Και η μικρότερη, γέννησε επίσης ένα γιο, και τον ονόμασε Βεν-αμμί. Αυτός είναι ο πατέρας των παιδιών του Αμμών μέχρι σήμερα.
Η ιστορία του Λωτ και των θυγατέρων του είναι ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, όταν συμμετέχω σε τηλεοπτικές εκπομπές, γι’ αυτό επιτρέψτε μου να σας δώσω μια ιδέα του πώς εξελίσσεται συνήθως η συζήτηση.
Βαπτιστής Ιερέας: Στο βιβλίο σας X-Rated Bible, λέτε ότι ο Λόγος του Θεού είναι εξίσου επιβλαβής με τα πορνογραφικά περιοδικά όπως το Playboy, το Penthouse και το Forum;
Άκερλι: Λέω ότι το Playboy, το Penthouse και το Forum δεν υποστηρίζουν ότι είναι θεόπνευστα.
Βαπτιστής Ιερέας: Μα φυσικά, αναφέρονται πολλές ανηθικότητες στις Γραφές, αλλά ο Θεός χρησιμοποιεί αυτά τα παραδείγματα για να μας διδάξει ένα ηθικό μάθημα σχετικά με το τι δεν πρέπει να κάνουμε.
Άκερλι: Τι έχετε να πείτε για τις δυο κόρες του Λωτ που μέθυσαν τον πατέρα τους για να αποχτήσουν παιδιά απ’ αυτόν;
Βαπτιστής Ιερέας: Αυτό το έκαναν γιατί ήταν οι μόνοι επιζήσαντες, όταν ο Θεός κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορα για τη διαφθορά και την αμαρτία τους.
Άκερλι: Μα το κείμενο λέει ότι κρύφτηκαν σε μια σπηλιά κοντά στη Σηγώρ επειδή ο Λωτ φοβόταν τους ανθώπους που κατοικούσαν εκεί γύρω.
Βαπτιστής Ιερέας: Τότε λοιπόν, οι κόρες του νόμιζαν ότι ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που είχαν μείνει στη γη.
Άκερλι: Τότε γιατί έπρεπε να μεθύσουν τον Λωτ; Δε θα κατανοούσε το σοφό τους σχέδιο για επανακατοίκηση του ερημωμένου κόσμου;
Βαπτιστής Ιερέας: Ο Θεός χρησιμοποιεί αινιγματικούς τρόπους, για να πραγματοποιήσει τα θαύματά του!
Οι απολογητές της Βίβλου υποστηρίζουν ότι ακόμα και οι ιστορίες  ανάρμοστης σεξουαλικής συμπεριφοράς χρησιμεύουν ως ηθικό δίδαγμα. Πρέπει να ομολογήσω ότι έψαξα πολύ (πάρα πολύ) έστω και για ένα τέτοιο δίδαγμα σ’ αυτήν την ιστορία και τη μόνη ηθική εντολή που μπόρεσα να εντοπίσω είναι ότι αν δυο κόρες θέλουν να διαπράξουν αιμομιξία με τον ίδιο τους τον πατέρα, η μεγαλύτερη πρέπει να διεκδικήσει το δικαίωμά της να κοιμηθεί με τον μπαμπά πρώτη!



Η ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΑΙΜΟΜΙΞΙΑ ΤΟΥΑΒΕΣΣΑΛΩΜ
Ο Αββεσαλώμ συμμετείχε με όλους τους άνδρες του Ισραήλ σε μια συνωμοσία εναντίον του πατέρα του Δαυίδ. Όταν ο Δαυίδ εγκατέλειψε την Ιερουσαλήμ πριν φτάσει εκεί ο Αβεσσαλώμ, άφησε δέκα από τις παλλακίδες (ερωμένες) του να προσέχουν το σπίτι.
ΙΙ Σαμουήλ 15:16                    Και έφυγε ο βασιλιάς, και όλο του το σπιτικό μαζί του. Και άφησε ο βασιλιάς δέκα γυναίκες, που ήταν παλλακίδες, να φυλάνε το σπίτι.
Όταν έφτασε ο Αβεσσαλώμ στην Ιερουσαλήμ, συνουσιάστηκε με τις δέκα παλλακίδες, σε μια σκηνή, που στήθηκε επι τούτου στη στέγη του παλατιού, για να βλέπει όλο το Ισραήλ τι κάνει. Αυτή του η πράξη, της πολλαπλής αιμομιξίας, αποτέλεσε το έσχατο σύμβολο της απόλυτης περιφρόνησής του στην εξουσία του Δαυίδ.
Έτσι εκπληρώθηκε η προφητεία του Νάθαν. Ο προφήτης είχε προειδοποιήσει τον Δαυίδ για το τι θα συνέβαινε πριν ακόμα τη γέννηση του Αβεσσαλώμ (βλ. Κεφάλαιο 18).
Η εκπλήρωση της προφητείας από τον Αβεσσαλώμ έδωσε την ευκαιρία σε ολόκληρο το λαό του Ισραήλ να γίνουν ηδονοβλεψίες, παρακολουθώντας τον βασιλικό εραστή να δουλεύει «σκληρά».
ΙΙ Σαμουήλ 16:15-23  15 Και ο Αβεσσαλώμ, και όλος ο λαός, οι άνδρες του Ισραήλ, ήρθαν στην Ιερουσαλήμ, και μαζί τους ο Αχιτόφελ. Και όταν πήγε στον Αβεσσαλώμ ο Χουσαϊ ο Αρχίτης, ο φίλος του Δαυίδ, είπε ο Χουσαϊ στον Αβεσσαλώμ, Ζήτω ο βασιλιάς, Ζήτω ο βασιλιάς. 17 Ο δε Αβεσσαλώμ είπε στον Χουσαϊ, Αυτή είναι η καλοσύνη σου προς το φίλο σου; Γιατί δεν πήγες με τον φίλο σου; 18 Και είπε ο Χουσαϊ στον Αβεσσαλώμ, Όχι, Εκείνον που επέλεξε ο Κύριος, και αυτός ο λαός, και όλοι οι άντρες του Ισραήλ, σ’ εκείνον θα ανήκω και μαζί του θα μείνω. 19 Και πάλι, ποιον θα υπηρετώ εγώ; Δεν θα υπηρετώ ενώπιον του γιου του; Όπως υπηρέτησα ενώπιον του πατέρα σου, έτσι θα είμαι και ενώπιον σου. 20 Τότε είπε ο Αβεσσαλώμ στον Αχιτόφελ, Δώστε μας εσείς συμβουλή, τι να κάνουμε; 21 Και είπε ο Αχιτόφελ στον Αβεσσαλώμ, Κοιμήσου με τις παλλακίδες του πατέρα σου, αυτές που άφησε να προσέχουν το σπίτι. Και όλος ο Ισραήλ θα ακούσει ότι  αποστρέφεσαι τον πατέρα σου, και τα χέρια όλων όσων είναι μαζί σου θα γίνουν ισχυρά. 22 Έστησαν λοιπόν μια σκηνή για τον Αβεσσαλώμ στην στέγη του σπιτιού, και κοιμήθηκε ο Αβεσσαλώμ με τις παλλακίδες του πατέρα του μπροστά σε όλο το Ισραήλ. 23 Η δε συμβουλή του Αχιτόφελ, την οποία έδινε εκείνες τις ημέρες, ήταν όπως όταν ένας άνθρωπος ρωτούσε να μάθει το λόγο του Θεού. Έτσι θεωρούσε κάθε συμβουλή του Αχιτόφελ, τόσο ο Δαυίδ όσο και ο Αβεσσαλώμ.
Μετά την επιστροφή του στην Ιερουσαλήμ, ο Δαυίδ ουσιαστικά αποκήρυξε  τις δέκα παλλακίδες που κοιμήθηκαν με τον Αβεσσαλώμ. Τις φυλάκισε μέσα στο ίδιο τους το σπίτι και δεν ξαναείχε ποτέ σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους. Παρέμειναν αιχμάλωτες του Δαυίδ μέχρι το θάνατό τους, αφού με την  επιβολή της σεξουαλικής αυτής καραντίνας, ο βασιλιάς ξανακέρδισε λίγη από την τιμή που είχε χάσει εξαιτίας των επαίσχυντων πράξεων του Αβεσσαλώμ.
ΙΙ Σαμουήλ 20:3          Και γύρισε ο Δαυίδ στο σπίτι του στην Ιερουσαλήμ, και πήρε ο βασιλιάς τις δέκα γυναίκες, τις παλλακίδες του, που είχε αφήσει να προσέχουν το σπίτι, και τις φυλάκισε σε οίκημα, και τους έδινε φαγητό, αλλά δεν κοιμόταν μαζί τους. Και έμειναν φυλακισμένες μέχρι την ημέρα του θανάτου τους, ζώντας σα χήρες.
Παρά την ανταρσία και την αποξένωση του Αβεσσαλώμ από τον πατέρα του, ο Δαυίδ τον αγαπούσε ακόμα βαθιά. Ο Αβεσσαλώμ συνάντησε το θάνατο όταν καθώς ίππευε ένα μουλάρι, το κεφάλι του πιάστηκε στο κλαδί ενός δέντρου. Εκεί τον σκότωσε ο Ιωάβ, μπήγοντας τρια βέλη στην καρδιά του ενώ αυτός κρεμόταν ακόμα από το δέντρο. Για να βεβαιωθούν ότι ολοκληρώθηκε το έργο τους, τον μαχαίρωσαν στη συνέχεια και οι δέκα ακόλουθοι που μετέφεραν τα όπλα του Ιωάβ (ΙΙ Σαμουήλ 18:9-15). Όταν έμαθε το θάνατο του Αβεσσαλώμ, ο Δαυίδ καταλήφθηκε από ανεξέλεγκτη θλίψη και πένθησε πολύ τον δολοφονημένο γιο του.



Ο ΜΟΙΡΑΙΟΣ ΟΡΓΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΝΑΝ
Η σεξολόγος και προσωπικότητα της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου Δρ. Ρουθ Γουεστχάιμερ, λέει ότι ένας ασθενής της ονόμασε το πτηνό του Αυνάν επειδή σκορπούσε πάντα τους σπόρους του. Το διασκεδαστικό αυτό ανέκδοτο είναι εμπνευσμένο από το θέμα που θα εξετάσουμε σε τούτο το κεφάλαιο.
Γένεση 38:1-10           1 Και εκείνο τον καιρό κατέβηκε ο Ιούδας από εκεί που ήταν οι αδελφοί του και έμεινε στο σπίτι κάποιου Οδολλαμίτη που ονομαζόταν Ειρά. 2 Και είδε εκεί ο Ιούδας την θυγατέρα κάποιου Χαναναίου που λεγόταν Σουά. Και την πήρε και κοιμήθηκε μαζί της. 3 Και αυτή συνέλαβε έγκυος και γέννησε έναν γιο, και τον ονόμασε Ηρ. 4 Και συνέλαβε ξανά, και γέννησε ένα γιο και τον ονόμασε Αυνάν. 5 Και συνέλαβε ξανά, και γέννησε ένα γιο, και τον ονόμασε Σηλά. Και εκείνος βρισκόταν στην Χασβί όταν γέννησε αυτόν. 6 Και πήρε ο Ιούδας μια γυναίκα για τον Ηρ, τον πρωτότοκο γιο του, που λεγόταν Θάμαρ. 7 Ο δε Ηρ, ο πρωτότοκος του Ιούδα, αποδείχτηκε κακός στα μάτια του Κυρίου, και ο Κύριος τον θανάτωσε. 8 Και είπε ο Ιούδας στον Αυνάν, Κοιμήσου με τη γυναίκα του αδελφού σου και παντρέψου την, και ανάστησε το σπέρμα του αδελφού σου. 9 Ο δε ο Αυνάν γνώριζε ότι το σπέρμα δε θα γινόταν δικό του, και όταν κοιμήθηκε με τη γυναίκα του αδελφού του, άφησε το σπέρμα του να χυθεί στο χώμα, για να μη δώσει το σπέρμα του στον αδελφό του. 10 Αυτό που έκανε δυσαρέστησε τον Κύριο, γι’ αυτό τον θανάτωσε και αυτόν.
Μια από τις γνωστότερες ερωτικές ιστορίες των Γραφών είναι αυτή του Αυνάν. Ο όρος «αυνανισμός» είχε παρόμοια τύχη με τον όρο «σοδομία», κατέληξε δηλαδή να έχει τελείως διαφορετικό νόημα απ’ ό,τι κατά την αρχική του χρήση (βλ. Κεφάλαιο 11). Αν και από τα τα συμφραζόμενα δεν προκύπτει ότι ο Αυνάν προέβη σε αυτο-ικανοποίηση, ο όρος «αυνανισμός» χρησιμοποιείται πια διεθνώς με αυτή την έννοια.
Ανακεφαλαιώνοντας  λοιπόν την ιστορία: ο Ιούδας και η γυναίκα του απόχτησαν ένα γιο τον Ηρ, που δυσαρέστησε τον Γιαχβέ, ο οποίος και τελικά τον θανάτωσε γαι την κακία του. Ο Ηρ είχε δυο μικρότερους αδελφούς, τον Αυνάν και τον Σηλά. Σύμφωνα με τον ανδραδελφικό νόμο, ο Αυνάν ήταν υποχρεωμένος, ως ο επόμενος μεγαλύτερος αδελφός, να γεννήσει ένα παιδί με τη χήρα του Ηρ, Θάμαρ, για τον αδελφό του που πέθανε χωρίς να της κάνει παιδιά.
Ο όρος «levirate» προέρχεται από τη λατινική λέξη levir που σημαίνει «αδελφός του άντρα». Ο σχετικός νόμος έχει ως εξής:
Δευτερονόμιο 25:5-10            5 Αν οι αδελφοί συγκατοικούν, και ο ένας τους πεθάνει, και δεν έχει παιδί, η σύζυγος του νεκρού δεν πρέπει να παντρευτεί κάποιον ξένο. Ο αδελφός του άντρα της θα πρέπει να κοιμηθεί μαζί της, και να την πάρει γυναίκα του, και να κάνει μαζί της το καθήκον του σαν αδελφός του άντρα της. 6 Και ο πρωτότοκος που αυτή θα γεννήσει, θα συνεχίσει το όνομα του νεκρού αδελφού για να μη χαθεί το ονομά του από τον Ισραήλ. 7 Αν όμως ο άνθρωπος δε θέλει να πάρει τη γυναίκα του αδελφού του, τότε ας ανέβει η χήρα του αδελφού του στην πύλη, στους πρεσβύτερους, και ας πει, Ο αδελφός του άντρα μου αρνείται να αναστήσει ένα όνομα στον Ισραήλ για τον αδελφό του, και να εκτελέσει το ανδραδελφικό του καθήκον. 8 Τότε οι πρεσβύτεροι της πόλης του θα τον καλέσουν, και θα του μιλήσουν, και αν αυτός επιμένει, λέγοντας, Δε θέλω να την πάρω, 9 τότε η γυναίκα του αδελφού του θα τον πλησιάσει παρουσία των πρεσβύτερων, και θα λύσει από το πόδι του το σανδάλι, και θα τον φτύσει στο πρόσωπο, και θα πει, Έτσι πρέπει να γίνεται στον άνθρωπο που δεν οικοδομεί το σπίτι του αδελφού του. 10 Και το όνομα του θα ακουστεί στον Ισραήλ, Το σπίτι εκείνου που του έλυσαν το σανδάλι.
Επειδή, όπως φαίνεται, του Αυνάν δεν του άρεσε η ιδέα να αναπληρώσει τη θέση του πρόσφατα σκοτωμένου αδελφού του ή να γίνει πατέρας ενός παιδιού που δεν θα αναγνωριζόταν ποτέ σα δικό του, καθώς συνουσιαζόταν με τη Θάμαρ, τραβήχτηκε από τον κόλπο της και εκσπερμάτισε στο έδαφος. Για αυτή του την απείθια, ο Γιαχβέ θανάτωσε και τον Αυνάν. Αιτία λοιπόν της θεϊκής καταδίκης αποτέλεσε η ανυπακοή και όχι η ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά.
Αυτή είναι και η μοναδική απόπειρα ελέγχου γεννήσεων που μπορεί κανείς να ανακαλύψει στη Βίβλο, κατά την οποία δε εφαρμόστηκε μια από τις λιγότερο αξιόπιστες, μαζί μ’ εκείνη του ρυθμού, γνωστές μεθόδους. Σύμφωνα με τη σύγχρονη γνώση σεξουαλικής ανατομίας και φυσιολογίας, το ότι η Θάμαρ δεν συνέλαβε οφείλεται μάλλον στη λάθος ημέρα του μήνα παρά στο έγκαιρο τράβηγμα του Αυνάν.
Στη διάρκεια μιας κανονικής εκσπερμάτισης εκκρίνονται εκατοντάδες εκατομμύρια σπερματοζωάρια. Στο κεφάλι μιας καρφίτσας θα μπορούσαν να χωρέσουν περισσότερα από 3000 σπερματοζωάρια. Είναι λοιπόν προφανές, από τη στιγμή μάλιστα που για τη γονιμοποίηση του ωαρίου δε χρειάζεται παρά ένα μόνο σπερματοζωάριο, ότι το γνωστό τράβηγμα ή coitus interruptus (διακεκομμένη συνουσία) δεν επαρκεί για την αποφυγή μιας εγκυμοσύνης.
Εκτός αυτού, ο άνδρας πριν την εκσπερμάτιση, εκκρίνει ένα είδος λιπαντικού που συχνά περιέχει μια μικρή ποσότητα σπέρματος, άρα όταν τραβιέται είναι ήδη πολύ αργά. Επίσης, οι άνδρες συνηθίζουν να τραβιούνται μόλις αρχίζει η εκσπερμάτιση, περιορίζοντας απλώς την ποσότητα του σπέρματος που εισχωρεί στον κόλπο. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση σπερματοζωαρίων περιέχεται στις πρώτες σταγόνες σπέρματος και το απλό τράβηγμα πριν την ολοκλήρωση της εκσπερμάτισης δεν αρκεί για να εμποδίσει χιλιάδες σπερματοζωάρια να ξεκινήσουν το σύντομο ταξίδι τους προς τη μήτρα. Υπό το φως αυτών των στοιχείων, το ότι η Θάμαρ δεν έμεινε έγκυος οφείλεται σε απλή τύχη και όχι στις ικανότητες του Αυνάν.



Σκεφτείτε το ψυχικό σοκ της καημένης της Θάμαρ! Καθώς ο Αυνάν ήταν έτοιμος να φτάσει σε οργασμό, θα είδε τα μάτια να κοιτάζουν τριγύρω και θα σκέφτηκε φυσικά ότι «ερχόταν», όμως αλλοίμονο εκείνος έφευγε!
Γιατί, τώρα, οι φουνταμενταλιστές επιμένουν ότι το εν λόγω απόσπασμα υπονοεί ότι ο Αυνάν τραβήχτηκε και μετά αυνανίστηκε μέχρι να εκσπερματώσει, είναι δύσκολο να εξηγηθεί, εκτός αν σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλη σαφής αναφορά στο τράβηγμα ή τον αυνανισμό σε ολόκληρη την Αγία Γραφή. Οι λιτεραλιστές υποστηρίζουν ότι οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη εμποδίζει σκόπιμα το ένστικτο της αναπαραγωγής, είναι αμαρτία. Αφού λοιπόν τόσο η coitus interruptus όσο και ο αυνανισμός δεν αποτελούν αναπαραγωγικές σεξουαλικές μεθόδους, θα πρέπει να θεωρούνται αμαρτίες-απόδειξη ότι ο Αυνάν πλήρωσε γι’ αυτό του το αμάρτημα με την ίδια του τη ζωή.
Ο Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης προχώρησε τόσο ώστε να θεωρεί τον αυνανισμό, πράξη πιο διεφθαρμένη και από τον βιασμό. Υποστήριζε ότι, αν και ο βιασμός μπορεί να τραυματίσει έναν άλλο άνθρωπο, μπορεί παράλληλα να καταλήξει στην τεκνοποιϊα, άρα δεν αποτελεί peccatum contra naturam (έγκλημα κατά της φύσης), ενώ ο αυνανισμός λειτουργεί σαφώς ενάντια στη φύση από τη στιγμή που δεν μπορεί να πετύχει την αναπαραγωγη. Αναμφίβολα, ο Ακινάτης είχε στο μυαλό του την ιστορία του Αυνάν, όταν έγραφε τον δέκατο τρίτο αιώνα ότι «ο σωστός νους θεωρεί ως προκαθορισμένο στόχο των σεξουαλικών πράξεων την αναπαραγωγή».
Εδώ, για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχει ένας τουλάχιστον Ρωμαιοκαθολικός μελετητής που δε συμμερίζεται την ακραία αυτή άποψη και παραποιεί τη σημασία του περιστατικού με τον Αυνάν. Ο Canon de Smet, στο βιβλίο του Betrothment and Marriage (Μνηστεία και Γάμος) κάνει το εξής σχόλιο για τον Αυνάν:
Από το κείμενο και τα συμφραζόμενα, ωστόσο, προκύπτει ότι ο ιερός συγγραφέας καταδικάζει απερίφραστα την αδικαιολόγητη παραβίαση του ανδραδελφικού νόμου, απο τον Αυνάν, παρά την έκχυση του σπέρματος.
Στην Καινή Διαθήκη, ρωτούν το Χριστό σχετικά με τον ανδραδελφικό νόμο και είναι αξιοσημείωτο ότι στην απάντηση του δεν αφήνει καμμία απολύτως υπόνοια περί  ακύρωσης ή αντικατάστασης του νόμου. Δράττεται απλώς της ευκαιρίας να διακηρύξει ότι στον παράδεισο δεν υπάρχει ούτε γάμος ούτε σεξ. Εγώ τουλάχιστον μόλις πληροφορήθηκα αυτή τη θεία δήλωση περί αγαμίας, έχασα κάθε ενδιαφέρον για τη μεταθανάτια αιώνια ζωή.
Ματθαίος 22:23-30     23 Εκείνη την ημέρα τον πλησίασαν Σαδδουκαίοι, που λένε ότι δεν υπάρχει ανάσταση και τον ρώτησαν, 24 Δάσκαλε, ο Μωυσής είπε, Αν κάποιος πεθάνει, χωρίς να έχει παιδιά, ο αδελφός του θα πρέπει να παντρευτεί τη χήρα του, και να αναστήσει το σπέρμα του αδελφού του. 25 Ήταν λοιπόν μαζί μας εφτά αδέλφια. Και ο πρώτος, αφού παντρεύτηκε πέθανε, και μην έχοντας παιδί,  άφησε την γυναίκα του στον αδελφό του. 26 Το ίδιο και ο δεύτερος, και ο τρίτος μέχρι τον έβδομο. 27 Τελευταία απ’ όλους πέθανε και η γυναίκα. 28 Κατά την ανάσταση, λοιπόν, τίνος γυναίκα θα είναι; Αφού όλοι την πήραν γυναίκα. 29 Και τους απάντησε ο Ιησούς, και τους είπε, Πλανάσθε, μην γνωρίζοντας τις Γραφές, ούτε τη δύναμη του Θεού. 30 Διότι στην ανάσταση ούτε παντρεύονται, ούτε δίνονται σε γάμο, αλλά είναι όπως οι άγγελοι του Θεού στον ουρανό.
Ο ανδραδελφικός νόμος ήταν πολύ συγκεκριμένος όσον αφορά στην υποχρέωση ενός αδελφού να αφήσει απογόνους για τον νεκρό αδελφό του. Εξίσου συγκεκριμένη ήταν και η απαγόρευση του νόμου, να αφήσει κάποιος έγκυο τη γυναίκα του αδελφού του όσο εκείνος ήταν ακόμα ζωντανός. Η τιμωρία για σχέσεις αυτού του είδους ήταν η στείρωση.
Λευιτικό 20:21            Και αν κάποιος κοιμηθεί με τη γυναίκα του αδελφού του, είναι ακαθαρσία. Τη γύμνια του αδελφού του ξεσκέπασε. Πρέπει να μείνουν άτεκνοι.
Η ποινή της στείρωσης, ωστόσο, για κάθε άνδρα που θα άφηνε έγκυο την κουνιάδα του, θα μπορούσε να εκληφθεί και σαν προτροπή για εκμετάλλευση της κατάστασης, αφού χωρίς πια τον κίνδυνο της εγκυμοσύνης, κανείς δε θα μάθαινε ποτέ τίποτα, εκτός και αν το ζευγάρι πιανόταν in flagrante delicto!
Το θέμα της στειρώσης επανέρχεται διαρκώς στη Βίβλο. Ο πρωτόγονος εβραϊκός νους ήταν πεισμένος ότι ο Γιαχβέ πρόσφερε ή στερούσε τη γονιμότητα ανάλογα με τη διάθεση της ημέρας. Η προκατάληψη αυτή έκανε τους Ισραηλίτες επιρρεπείς στις θρησκείες γονιμότητας, οι οποίες τους περιέβαλαν με τα δελεαστικά τους θέλγητρα, τα έξαλλα όργια, την πορνεία του ναού και τα φαλλικά είδωλα που εκθείαζαν τόσο το αντρικά όσο και το γυναικεία όργανα αναπαραγωγής.


ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΥΡΕΛΙ
Οι Εβραίοι ήταν εξίσου πρωτόγονοι με τις φυλές που τους περιτριγύριζαν, όσον αφορά στην πίστη τους στον ανιμισμό – ότι δηλαδή το αίμα αποτελεί την πρωταρχική πηγή ζωής. Γι’ αυτό και απαγορευόταν να τρώνε κρέας που είχε ακόμη επάνω του το αίμα του νεκρού ζώου.
Λευιτικό 17:14            Διότι αυτό είναι η ζωή κάθε σάρκας. Το αίμα αυτής για τη ζωή αυτής είναι. Έτσι είπα στους γιους του Ισραήλ, Δεν πρέπει να φάτε το αίμα καμμίας σάρκας. Διότι η ζωή κάθε σάρκας είναι το αίμα της. Όποιος το φάει θα εξολοθρευτεί.
Μετά το φόνο του Άβελ, ο Γιαχβέ μιλώντας στον Κάιν του είπε ότι το αίμα του αδελφού του φωνάζει μέσα από το χώμα κατηγορώντας τον για τον θάνατό του.
Γένεση 4:9-11 9 Και είπε ο Κύριος στον Κάιν, Πού είναι ο αδελφός σου ο Άβελ; Κι εκείνος είπε, Δεν ξέρω: Φύλακας του αδελφού μου είμαι εγώ; 10 Και είπε αυτός, Τι έκανες; Η φωνή του αίματος του αδελφού σου με φωνάζει μέσα από τη γη. 11 Και τώρα καταραμένος να είσαι από τη γη, που άνοιξε το στόμα της για να δεχτεί το αίμα του αδελφού σου από το χέρι σου.
Οι άμεσες αποκαλύψεις του Γιαχβέ στον εκλεκτό λαό του δε φαίνεται να επηρέασαν στο ελάχιστο τις απλοϊκές ανιμιστικές πεποιθήσεις των Ισραηλιτών. Γι’ αυτούς, το αίμα διέθετε ειδικές, μαγικές δυνάμεις αφού εμπεριείχε κυριολεκτικά τη δύναμη της ζωής.
Μοιραία, λοιπόν, η τελετουργική κάθαρση των γυναικών μετά την εμμηνόρροια ήταν εξαιρετικά περίπλοκη. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο θα ήταν αδιανόητο μια γυναίκα ν’ αναλάβει ιερατικά καθήκοντα – η μηνιαία ακαθαρσία της την εμπόδιζε ακόμα και να εκκλησιάζεται κανονικά, αφού απαγορευόταν να μπει στον ναό στη διάρκεια της περιόδου της.
Λευιτικό 15:19-23                   19 Και αν η γυναίκα έχει έκκριση, και εκρίνει από το σώμα της αίμα, θα απομονωθεί για εφτά ημέρες. Και όποιος την αγγίξει, θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 20 Και καθετί, στο οποίο θα ξαπλώσει στη διάρκεια της απομόνωσής της, θα είναι ακάθαρτο. Και καθετί, στο οποίο θα καθήσει, θα είναι ακάθαρτο. 21 Και όποιος αγγίξει το κρεβάτι της, θα πρέπει να πλύνει τα ρούχα του, και να λουσθεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 22 Και όποιος αγγίξει ο,τιδήποτε, στο οποίο κάθησε αυτή, θα πρέπει να πλύνει τα ρούχα του, και να λουσθεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 23 Και αν υπάρχει κάτι στο κρεβάτι της, ή οπουδήποτε εκείνη κάθησε, όταν αυτός το αγγίξει, θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ.
Λευιτικό 15:25-28                   25 Και αν μια γυναίκα εκκρίνει αίμα για πολλές μέρες, εκτός της εμμηνόρροιας, ή αν έχει αίμα για μεγαλύτερο από το κανονικο διάστημα, όλες οι ημέρες της ακαθαρσίας της θα αντιμετωπίζονται σαν τις ημέρες της έμμηνου ρύσης, θα είναι ακάθαρτη. 26 Κάθε κρεβάτι, στο οποίο θα ξαπλώσει τις ημέρες της έκκρισης, θα είναι για ‘κείνη όπως το κρεβάτι της έμμηνου ρύσης. Και καθετί, στο οποίο θα καθήσει, θα είναι ακάθαρτο, όπως η ακαθαρσία της έμμηνου ρύσης. 27 Και όποιος αγγίξει αυτά τα πράγματα, θα είναι ακάθαρτος, και θα πρέπει να πλύνει τα ρούχα του, και να λουσθεί ο ίδιος με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 28 Αλλά εάν καθαριστεί από τις εκκρίσεις της, τότε θα μετρήσει εφτά ημέρες, και ύστερα θα είναι καθαρή.
Ο άνδρας που θα συνουσιασθεί με μια γυναίκα που έχει περίοδο φυσικά και θα μολυνθεί, σύμφωνα με την πρωτόγονη εβραϊκή σκέψη. Έπρεπε πάση θυσία να αποφύγει αυτή τη μίανση.
Λευιτικό 18:19            Και δε θα πλησιάσεις γυναίκα για να ξεσκεπάσεις τη γύμνια της, όσο αυτή είναι απομονωμένη εξαιτίας της ακαθαρσίας της.
Η απαγόρευση αυτή επέβαλε θανατική ποινή σε όποιο ζευγάρι συνουσιαζόταν στη διάρκεια της εμμηνόρρροιας.
 Λευιτικό 20:18            Και αν ένας άντρας κοιμηθεί με γυναίκα που έχει εμμηνόρροια, και ξεσκεπάσει τη γύμνια της, αυτός την πηγή της ανακάλυψε και αυτή την πηγή του αίματός της αποκάλυψε. Και οι δυο θα αποκοπούν από το λαό τους.
Εφόσον η θανατική ποινή επιβαλλόταν για τη μοιχεία, την κτηνοβασία, την εξωγαμιαία συνουσία, την απώλεια της παρθενιάς και την ομοφυλοφιλία, δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το ότι εφαρμοζόταν και στην περίπτωση της σεξουαλικής επαφής στη διάρκεια της περιόδου.
Ορισμένοι απολογητές υποστηρίζουν ότι η «αποκοπή από το λαό τους» δεν ήταν τίποτε παραπάνω από τον αφορισμό. Ένας εξέχων σχολιαστής της Βίβλου αναφέρει το εξής: «Η σεξουαλική επαφή στη διάρκεια της περιόδου τιμωρούνταν με εξορία ή θάνατο» (Αιδ. William Graham Cole στο Sex and Love in the Bible, σελ. 280). Μια άλλη αυθεντία που δηλώνει ότι «ο λευτικός νόμος επιβάλει τη θανατική ποινή τόσο στον άνδρα όσο και στη γυναίκα που θα διαπράξουν αυτό το αμάρτημα» είναι ο Raphael Patai στο Sex and Family in the Bible and the Middle East, σελ. 153.
Σε ένα άλλο εδάφιο, μοναδική ποινή για το σεξ στη διάρκεια της περιόδου ήταν μίανση μιας εβδομάδας, που φυσικά εξαλειφόταν εύκολα με τελετουργικές ιεροτελεστίες κάθαρσης.
Λευιτικό 15:24            Κι αν κάποιος κοιμηθεί μαζί της, και τα έμμηνα της ακουμπίσουν επάνω του, θα είναι ακάθαρτος για εφτά ημέρες. Και κάθε κρεβάτι, στο οποίο αυτός θα ξαπλώσει, θα είναι ακάθαρτο.
Επειδή η χρονολόγηση της Βίβλου δεν αντιστοιχεί σχεδόν ποτέ με τη σειρά της αφήγησης των γεγονότων που αναφέρονται στις Γραφές, δεν είναι βέβαιο αν προηγήθηκε η θανατική καταδίκη κι ακολούθησε η ελαφρύτερη τιμωρία ή αν η μίανση εξελίχθηκε σε αμάρτημα που άξιζε τη θανατική ποινή.
Στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ, υπάρχει ένα απόσπασμα που φανερώνει ότι δεν απείχαν όλοι Ισραηλίτες από το σεξ στη διάρκεια της περιόδου. Ο προφήτης σκιαγραφώντας τα χαρακτηριστικά του σωστού ανθρώπου (Ιεζεκιήλ 18:6) επαινεί όποιον δεν «πλησιάζει γυναίκα που εμμηνορροεί». Από το απόσπασμα αυτό μπορούμε επίσης να συμπεράνουμε ότι πολύ αργότερα στην ιστορία του Ισραήλ, το ταμπού είχε τόσο χαλαρώσει ώστε το σεξ στη διάρκεια της περιόδου να θεωρείται αρκετά συνηθισμένο. Η αναφορά αυτή ενισχύει την άποψη που θέλει την θανατική ποινή να προηγήθηκε του απλού τελετουργικού καθαρμού.
Όταν η γυναίκα ολοκλήρωνε τις τελετές κάθαρσης που διαρκούσαν  μια εβδομάδα μετά το τέλος της περιόδου, έπρεπε να πάει στον ιερέα και να κάνει μια θυσία και μια προσφορά σε ένδειξη εξιλέωσης από την ακαθαρσία της. Αφού οι γυναικείες αυτές υποχρεώσεις ήταν παρόμοιες μ’ εκείνες που ακολουθούσαν τη γέννα, θα ερευνήσω το «αμάρτημα» της περιόδου και του τοκετού στο Κεφάλαιο 10.
Λευιτικό 15:29-30                   29 Και την όγδοη ημέρα θα πάρει δυο τρυγόνια, ή δυο νεαρά περιστέρια, και θα τα πάει στον ιερέα, στην είσοδο της σκηνής της συγκέντρωσης. 30 Και ο ιερέας θα προσφέρει το ένα ως προσφορά για αμαρτία και το άλλο για θυσία. Και ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση για εκείνη ενώπιον του Κυρίου για την έκκριση της ακαθαρσίας της.
Ακόμα και το Ταλμούδ αναφέρεται στο ταμπού που σχετίζεται με την περίοδο της γυναίκας και το τρόμο που κουβαλάει όσο βρίσκεται στην κατάσταση αυτή. Αναφέρει ότι όταν μια γυναίκα συναντά ένα φίδι στο δρόμο της, φτάνει να πει, «Έχω περίοδο» και το ερπετό θα εξαφανισθεί γρήγορα. Σύμφωνα με τον Ταλμούδ, αν μια γυναίκα, στις αρχές της περιόδου της, περάσει ανάμεσα από δυο άντρες, ο ένας από αυτούς θα πεθάνει. Αν περάσει ανάμεσά τους και βρίσκεται στο τέλος της περιόδου της, θα τους κάνει να τσακωθούν έντονα.
Ένα άλλο κείμενο αποκαλύπτει ότι οι Ισραηλίτισες χρησιμοποιούσαν κάτι ανάλογο με τα σημερινά ταμπόν καθώς και ότι η έκφραση «φορώντας το κουρέλι» ήταν συνδεδεμένη με τη βρωμιά.
Ησαϊας 30:22  Και θα βεβηλώσετε το επικάλυμμα των αργυρών γλυπτών σας και το διάκοσμο των χρυσών χυτών γλυπτών σας. Θα τα πετάξεις μακριά σαν κουρέλι από εμμηνόρροια, και θα του πείς, Μακριά από ‘δώ.
Το ότι δεν έχουμε προοδεύσει ιδιαίτερα από την εποχή των Ισραηλιτών και το ότι ακόμη και σήμερα τείνουμε να θεωρούμε την εμμηνόρροια σαν μια μολυσματική περίοδο, αποδεικνύεται σ’ ένα αποκαλυπτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Psychology Today το Σεπτέμβριο του 1973. Στο άρθρο που είχε τίτλο “Women Learn to Sing the Menstrual Blues”, η συγγραφέας Karen E. Paige αναλύει τα συναισθήματα που βιώνουν στη διάρκεια της περιόδου οι γυναίκες που ανήκουν στις τρεις βασικές θρησκευτικές ομάδες των ΗΠΑ: προτεστάντες, καθολικοί και εβραίοι.
Ανακάλυψε ότι οι εβραίες που πιστεύουν ότι το σεξ κατά την εμμηνόρροια είναι δυσάρεστο και τις κάνει να νοιώθουν αμήχανα και που ακολουθούν μια σειρά κοινωνικών και υγιεινολογικών τελετουργικών στη διάρκεια της περιόδου τους, είναι αυτές που έχουν ίσως τα πιο έντονα εμμηνορρησιακά προβλήματα, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά.
Οι καθολικές θεωρούν την καταπόνηση στη διάρκεια της περιόδου αναπόσπαστο κομμάτι του παραδοσιακού ρόλου της γυναίκας, πράγμα που σημαίνει ότι οι γυναίκες αυτές που πιστεύουν ακράδαντα ότι η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι και που δεν έχουν προσωπικές επαγγελματικές φιλοδοξίες το πιθανότερο είναι να αντιμετωπίζουν εμμηνορρυσιακές δυσκολίες.
Ήταν δυσκολότερο να κατηγοριοποιηθούν οι προτεστάντισσες, επειδή έχουν ετερόκλητη προέλευση. Ωστόσο σε γενικές γραμμές, όπως οι εβραίες και οι καθολικές, έχουν την τάση να υποφέρουν από εμμηνορρυσιακά προβλήματα που σχετίζονται άμεσα με τη θρησκευτικότητά τους και την άποψη τους περί παραδοσιακής θηλυκότητας. Σ’ αυτό που δεν συμφωνούν οι προτεστάντισσες με τις εβραίες και τις καθολικές αδελφές τους είναι το ισχυρό ταμπού ενάντια των σεξουαλικών σχέσεων στη διάρκεια της εμμηνόρροιας.
Στην περίπτωση των καθολικών γυναικών, η Εκκλησία περιορίζεται στο να συμβουλεύει την αποχή στη διάρκεια της περιόδου, ενώ οι ορθόδοξες εβραίες θα πρέπει να απέχουν από το σέξ όχι μόνο όσο κρατάει η περίοδος αλλά και εφτά ολόκληρες ημέρες μετά. Πρέπει να κάνουν το mikvah, ένα τελετουργικό λουτρό κάθαρσης, που εγγυάται ότι είναι και πάλι «καθαρές», μπορούν να επιστρέψουν στα κανονικά τους καθήκοντα και να ξαναέχουν σεξουαλικές σχέσεις με τους άντρες τους.
Η συγγραφέας κλείνει το εξαίρετο άρθρο της γράφοντας: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν εκτοπίζουν σε καλύβες τις γυναίκες με περίοδο, αλλλά οι προκαταλήψεις δεν έχουν πάψει να υπάρχουν και παραμένει η ανέκφραστη άποψη ότι οι γυναίκες κατά την εμμηνόρροια είναι ακάθαρτες.
Θα μπορούσε να προσθέσει ότι δεν επιβάλλεται πια η θανατική ποινή στα ζευγάρια που έρχονται σε επαφή στη διάρκεια της περιόδου και αυτό αποτελεί ένα είδος προόδου.



ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΑΚΟ
Λευιτικό 15:18            Η γυναίκα επίσης με την οποία θα κοιμηθεί ένας άντρας και θα έχει έκκριση σπέρματος, αυτοί θα λουσθούν με νερό, και θα είναι ακάθαρτοι μέχρι το βράδυ.
Ο εβραϊκός νόμος δεν αναφέρει πουθενά ότι η συζυγική σεξουαλική πράξη καθιστά ένα παντρεμένο ζευγάρι ακάθαρτο. Συνεπώς, το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι ιδιαίτερα αινιγματικό και αμφιλεγόμενο αφού δεν είναι σαφές εάν αναφέρεται μόνο σε εξωσυζυγικές σχέσεις ή τόσο σε συζυγικές σχέσεις όσο σε προγαμιαίες ή εξωγαμιαίες επαφές.
Εν πάσει περιπτώσει, το σημαντικό εδώ είναι ότι η μίανση δεν ήταν αποτέλεσμα αυτής καθαυτής της σεξουαλικής πράξης αλλά μάλλον της εκσπερμάτισης, που φυσικά αφορούσε και στους δυο συντρόφους.
Θα δούμε σε άλλα αποσπάσματα πώς ο,τιδήποτε ερχόταν σε επαφή με το σπέρμα θεωρούνταν ακάθαρτο. Άρα, ως λογικό επακόλουθο, το σπέρμα διέφθειρε τη γυναίκα που έκανε σεξ.
Η σκέψη ότι το αντρικό σπέρμα είναι ακάθαρτο δεν απέχει, ωστόσο, παρά ένα βήμα από τη σκέψη ότι και η ίδια η σεξουαλική πράξη είναι μολυσματική. Η άποψη αυτή είχε, αναμφίβολα, καταστρεπτικά αποτελέσματα αφού γέννησε τις ολέθριες αντι-σεξουαλικές προκαταλήψεις της ιουδαιοχριστιανικής παράδοσης με την κληρονομιά της ντροπής και της ενοχής.
Ένα άλλο κείμενο που ενισχύει την άποψη του εδάφιου 15:18 του Λευιτικού, υποδεικνύοντας ότι όλες οι σεξουαλικές πράξεις είναι μιασματικές, ακόμα και μεταξύ συζύγων, είναι αυτό με το οποίο ο Μωυσής πρόσταξε τους Ισραηλίτες να τηρήσουν τριήμερη αποχή επειδή ο Γιαχβέ θα εμφανιζόταν ανάμεσά τους, ως απαραίτητη προϋπόθεση της προετοιμασίας τους εν όψει της επικείμενης αποκάλυψης. Ο Μωυσής είχε συναντηθεί λίγο πριν με τον Γιαχβέ στο Όρος Σινά και αυτές ήταν οι πρώτες του εντολές προς τους Ισραηλίτες μόλις επέστρεψε από την προσωπική επαφή του με τη φυλετική θεότητα.
Έξοδος 19:14-15         14 Και κατέβηκε ο Μωυσής από το βουνό στο λαό, και αγίασε το λαό, και αυτοί έπλυναν τα ρούχα τους. 15 Και είπε στο λαό, Ετοιμαστείτε για την τρίτη μέρα. Μην πλησιάσετε γυναίκα.
Στην περίπτωση αυτή, τουλάχιστον, υπήρχε μια στάλα σεξουαλικής ισότητας ανάμεσα στους Ισραηλίτες, αφού αν έκαναν σεξ στη διάρκεια της περιόδου, η γυναίκα μόλυνε τον άνδρα. Αντίθετα, στην παραπάνω παραίνεση, ήταν ο άντρας που μόλυνε τη γυναίκα με το σπέρμα του.



ΥΓΡΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΑΥΝΑΝΙΣΜΟΣ
Η προληπτική πίστη των Ισραηλιτών στον ανιμισμό και τη μίανση του αίματος, είχε σα φυσικό επακόλουθο να αντιμετωπίζουν αρνητικά την εμμηνόρροια. Αυτό, ωστόσο, δεν εξηγεί επαρκώς γιατί θεωρούσαν και το σπέρμα μολυσματικό. Πιθανόν  επειδή ήταν έκκριση του σώματος, όπως το αίμα της περιόδου, που μόλυνε ο,τιδήποτε ακουμπούσε. Στην περίπτωση ωστόσο του σπέρματος η μίανση διαρκούσε μία μόνο ημέρα. Στο ακόλουθο απόσπασμα, η φράση «ένας άντρας που το σπέρμα του έφυγε απ’ αυτόν» θα μπορούσε να αναφέρεται σε εκσπερμάτιση στη διάρκεια αυνανισμού ή ονείρωξης.
Λευιτικό 22:4-7           4 Και όποιος αγγίξει ο,τιδήποτε ακάθαρτο από νεκρό, ή άνθρωπο που εξέκρινε σπέρμα, 5 ή όποιος αγγίξει οποιοδήποτε ερπετό από το οποίο μπορεί να μολυνθεί, ή άνθρωπο από τον οποίο μπορεί να μολυνθεί, οποιαδήποτε είναι η ακαθαρσία αυτού. 6 Η ψυχή που θα αγγίξει αυτά θα είναι ακάθαρτη μέχρι το βράδυ, και δεν θα φάει από τα άγια, εαν δεν λούσει το σώμα του με νερό. 7 Και όταν δύσει ο ήλιος, θα είναι καθαρός, και μετά θα φάει από τα άγια. Διότι Γιατί αυτή είναι η τροφή του.
Το ακόλουθο κείμενο μας οδηγεί εύκολα στο συμπέρασμα ότι αναφέρεται στον αυνανισμό, αφού όταν μιλάει για ρούχα μολυσμένα από σπέρμα, είναι φανερό ότι ο συγγραφέας δεν υπονοεί τη συνουσία. Από την άλλη, φυσικά, θα μπορούσε να εννοεί την ονείρωξη, με την προϋπόθεση ότι ο άντρας κοιμάται ντυμένος!
Λευιτικό 15:16-17                   16 Και αν ένας άντρας εκκρίνει σπέρμα, θα πλύνει όλο του το σώμα με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 17 Και κάθε ρούχο, και κάθε κομμάτι δέρματος, που ήρθε σε επαφή με το σπέρμα, θα πλυθεί με νερό και θα είναι ακάθαρτο μέχρι το βράδυ.
Μια ακόμη πιθανή αναφορά στον αυνανισμό υπάρχει στο εδάφιο 3:29 του ΙΙ Σαμουήλ, όπου ο Δαυίδ καταριέται τον Ιωάβ εξοργισμένος από την ανυπακοή του στρατηγού του. Στην Αναθεωρημένη Πρότυπη Έκδοση, ο στίχος μεταφράζεται ως εξής: «Είθε το σπίτι του Ιωάβ να μην είναι ποτέ χωρίς κάποιον που θα έχει έκκριση, λέπρα, ή θα κρατάει το αδράχτι». Ένας σημαντικός σχολιαστής και μεταφραστής της Βίβλου, ο R.H Pfeiffer, στην Εβραϊκή Ιλιάδα (Hebrew Iliad) μεταφράζει την τελευταία φράση ως «αυνανιστής». Όπως θα λέγαμε στη σύγχρονη αργκό «μαλάκας».
Το ακόλουθο απόσπασμα δεν μπορεί παρά να αναφέρεται σε ονείρωξη λόγω της ιδιόρρυθμης διατύπωσης ότι η εκσπερμάτιση του άνδρα «του συνέβη τη νύχτα».
Δευτερονόμιο 23:10-11          10 Αν υπάρχει ανάμεσα σας κάποιος ακάθαρτος εξαιτίας ρεύσης που του συνέβη τη νύχτα, θα φύγει από το στρατόπεδο, και δεν θα επιστρέψει στο στρατόπεδο. 11 Και όταν έρθει το βράδυ, θα λουσθεί με νερό. Και όταν δύσει ο ήλιος, θα γυρίσει στο στρατόπεδο.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μόνο δυο τρόποι να δει κανείς το γεγονός ότι η εκούσια ή ακούσια εκσπερμάτιση προκαλούσε μίανση μιας μόνο ημέρας ενώ η εμμηνόρροια προκαλούσε μίανση που διαρκούσε εφτά ημέρες μετά το τέλος της: (1) Για τους Εβραίους το αίμα της περιόδου αποτελούσε μεγαλύτερο ταμπού από το σπέρμα ή (2) Οι Εβραίοι ήταν πάνω απ’ όλα πρακτικοί άνθρωποι και από καθαρά οικονομική σκοπιά οι άντρες δεν μπορούσαν να ξοδεύουν τόσο χρόνο ασχολούμενοι με τις τελετουργίες κάθαρσης όπως οι γυναίκες.
Και στις δυο περιπτώσεις, ήταν ανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις φυσικές εκκρίσεις του σώματος και επινοούσαν περίπλοκες ιεροτελεστίες για να απολυμαίνουν τον εαυτό τους απ’ αυτό που θεωρούσαν μολυσματική ουσία και ταυτόχρονα την ουσία της ίδιας της ζωής.
Δε θα πρέπει να παραβλέψουμε την πιθανότητα όλα τα προηγούμενα αποσπάσματα να αναφέρονται στην πρόωρη εκσπερμάτιση. Οι ψυχοθεραπευτές υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την πιο συχνή σεξουαλική δυσλειτουργία, συνεπώς δεν είναι απίθανο να ίσχυε το ίδιο και για τον εβραϊκό αντρικό πληθυσμό.



Η ΒΛΕΝΝΟΡΡΟΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ

Ο όρος «αφροδίσιος» προέρχεται από την Αφροδίτη, τη θεά του έρωτα. Ο κόσμος έχει την εσφαλμένη αντίληψη ότι οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες ήταν σχεδόν άγνωστες μέχρι την εποχή που ο Κολόμπος ανακάλυψε την Αμερική, και μαζί της τα αφροδίσια νοσήματα. Στη Βίβλο όμως υπάρχουν τόσες σχετικές αναφορές που αρκούν για να διαλύσουν αυτό το μύθο.
Έχω ήδη αναφερθεί στην κατάρα του Δαυίδ στον Ιωάβ (βλ. Κεφάλαιο 8). Το πρώτο μέρος της κατάρας λέει: «Να μη λείπει ποτέ από το σπίτι του Ιωάβ κάποιος που θα έχει έκκριση» (ΙΙ Σαμουήλ 3:29). Ο Ρ.Χ. Πφάιφερ μεταφράζει στην Εβραϊκή Ιλιάδα του «κάποιος που να έχει βλεννόρροια». Είναι αδύνατο να υποθέσουμε τι άλλο μπορεί να σημαίνει.
Δυο πιθανές αναφορές στη βλεννόρροια περιλαμβάνονται και στο Λευιτικό, όπου η τελετουργία είναι πανομοιότυπη με εκείνη για την εμμηνόρροια.
Λευιτικό 15:1-15         1 Και μίλησε ο Κύριος στον Μωυσή και τον Ααρών, και είπε, 2 Μιλήστε στους γιους του Ισραήλ, και πείτε τους, Αν κάποιος έχει έκκριση από το σώμα του, εξαιτίας αυτής της έκκρισης, είναι ακάθαρτος. 3 Και αυτή θα είναι η ακαθαρσία του μέσω της έκκρισής του. Αν έχει έκκριση από το σώμα του, ή το σώμα του παύσει από τις εκκρίσεις του, αυτή είναι η ακαθαρσία του. 4 Κάθε κρεβάτι στο οποίο θα ξαπλώσει αυτός που έχει εκκρίσεις, θα είναι ακάθαρτο. Και κάθε πράγμα πάνω στο οποίο θα καθήσει, θα είναι ακάθαρτο. 5 Και όποιος αγγίξει το κρεβάτι του, θα πλύνει τα ρούχα του, και θα λουσθεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 6 Και όποιος καθήσει εκεί που είχε κάτσει αυτός που έχει τις εκκρίσεις, θα  πλύνει τα ρούχα του, και θα λουσθεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 7 Και όποιος αγγίξει το σώμα αυτού που έχει τις εκκρίσεις, θα πλύνει τα ρούχα του, και θα λουσθεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 8 Και αν αυτός που έχει τις εκκρίσεις φτύσει πάνω σε κάποιον καθαρό, θα πλύνει τα ρούχα του, και θα λουσθεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 9 Και η σέλα πάνω στην οποία θα κάτσει αυτός που έχει εκκρίσεις, θα είναι ακάθαρτη. 10 Και όποιος αγγίξει ο,τιδήποτε που βρισκόταν από κάτω του, θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. Και όποιος πιάσει ο,τιδήποτε από αυτά, θα πλύνει τα ρούχα του, και θα λουσθεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 11 Και όποιον αγγίξει αυτός που έχει τις εκκρίσεις, χωρίς να έχει πλύνει τα χέρια του με νερό, αυτός θα πλύνει τα ρούχα του, και θα λουσθεί με νερό, και θα είναι ακάθαρτος μέχρι το βράδυ. 12 Και το πήλινο δοχείο, που θα αγγίξει αυτός που έχει τις εκκρίσεις, θα κομματιαστεί. Και κάθε ξύλινο δοχείο θα πλυθεί με νερό. 13 Και όταν αυτός που έχει τις εκκρίσεις καθαρισθεί από τις εκκρίσεις του, θα μετρήσει εφτά ημέρες για τον καθαρισμό του, και θα πλύνει τα ρούχα του, και θα λούσει το σώμα του με τρεχούμενο νερό, και θα είναι καθαρός. 14 Και την όγδοη ημέρα θα πάρει δυο τρυγόνια ή δυο νεαρά περιστέρια, και θα έρθει ενώπιον του Κυρίου, στην είσοδο της σκηνής της συγκέντρωσης, και θα τα δώσει στον ιερέα. 15 Και ο ιερέας θα προσφέρει το ένα ως προσφορά για αμαρτία και το άλλο για θυσία. Και θα κάνει ο ιερέας εξιλέωση υπέρ αυτού ενώπιον του Κυρίου για την έκκριση αυτού.
Λευιτικό 22:4  Όποιος από το σπέρμα του Ααρών είναι λεπρός, ή έχει εκκρίσεις, δεν θα τρώει από τα άγια, μέχρι να καθαριστεί.
Μια σαφέστατη αναφορά στη σύφιλη γίνεται στην ιστορία της Μύριαμ, της αδελφής του Μωυσή και του Ααρών. Ο Γιαχβέ θύμωσε με τη Μύριαμ και την καταράστηκε να πάθει λέπρα. Ο Ααρών ικέτευσε τον Μωυσή να μεσολαβήσει υπέρ της: «Ας μην είναι σαν το έκτρωμα, που η σάρκα του είναι μισοφαγωμένη όταν βγαίνει από τη μήτρα της μάνας του» (Αριθμοί 12:12). Ο R.R. Willcox έγραψε ένα άρθρο στην Βρετανική Εφημερίδα Αφροδίσιων Νοσημάτων (British Journal of Venereal Diseases) όπου υποστηρίζει ότι το εδάφιο αυτό αναφέρεται σε μια περίπτωση θνησιγονίας (γέννηση νεκρού νεογνού) εξαιτίας της σύφιλης.
Ορισμένοι ερμηνευτές της Βίβλου πιστεύουν ότι μια στροφή από τους Ψαλμούς αποκαλύπτει ότι ο Δαυίδ υπέφερε από μια αφροδίσια νόσο, πιθανότατα σύφιλη. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι η λέξη «λαγόνια» χρησιμοποιείται κατ’ ευφημισμόν της έκφρασης «γεννητικά όργανα» και ότι η επιλογή των συγκεκριμένων λέξεων ενισχύει την περίπτωση του αφροδίσιου νοσήματος.
Ψαλμοί 38:3-8    3 Δεν υπάρχει υγεία στη σάρκα μου, εξαιτίας της οργής σου. Ούτε γαλήνη στα κόκαλά μου, εξαιτίας της αμαρτίας μου. 4 Διότι οι ανομίες μου υπερέβησαν το κεφάλι μου, σα βαρύ φορτίο, είναι πολύ βαριές για μένα. 5 Οι πληγές μου βρώμισαν και σάπισαν, εξαιτίας της ανοησίας μου. 6 Βασανίζομαι. Κύρτωσα πολύ. Θρηνώ ολημερίς. 7 Διότι τα λαγόνια μου γέμισαν από μια βδελυρή αρρώστια, και δεν υπάρχει υγεία στη σάρκα μου. 8 Εξαντλήθηκα από την αδυναμία και τον πόνο. Βόγκηξα δυνατά από την ταραχή της καρδιάς μου.
Στην Καινή Διαθήκη, υπάρχουν αποσπάσματα (κατά Ματθαίον 9:20, κατά  Λουκά 8:43 και κατά Μάρκον 5:26) που αναφέρουν ότι ο Χριστός γιάτρεψε μια γυναίκα «που αιμορραγούσε δώδεκα χρόνια». Αν και μπορεί να επρόκειτο για μια ανωμαλία της εμμηνόρροιας, θα μπορούσε επίσης να είναι κάποιο αφροδίσιο νόσημα που δεν είχε διαγνωσθεί και θεραπευθεί σωστά, αφού ο Μάρκος αποκαλύπτει ότι «είχε υποφέρει πολύ στα χέρια διάφορων γιατρών». Ο μύθος επαναλαμβάνεται δίνοντας έμφαση στο γεγονός ότι ο Χριστός δεν την έδιωξε, ούτε την εμπόδισε να τον αγγίξει για να πετύχει τη «θαυματουργή» θεραπεία της.



Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΗΣ ΕΥΑΣ
Ο Γιαχβέ ανήγγειλε ότι η μητρότητα θα είναι μια οδυνηρή εμπειρία εξαιτίας της κατάρας που έριξε στην Εύα.
Γένεση 3:16                Στη δε γυναίκα είπε, Θα μεγαλώσω πολύ τους πόνους της γέννας σου. με πόνους θα γεννάς παιδιά. και η επιθυμία θα είναι για τον άντρα σου και αυτός θα σε εξουσιάζει.
Ο Ψαλμωδός υιοθέτησε την άποψη ότι όλοι συνελήφθησαν και γεννήθηκαν αμαρτωλοί.
Ψαλμοί 51:3-5    3 Διότι γνωρίζω τις ανομίες μου, και η αμαρτία είναι διαρκώς μπροστά μου. 4 Απέναντι σ’ εσένα, και μόνο σ’ εσένα, αμάρτησα, και το κακό ενώπιον σου έπραξα. Για να δικαιωθούν τα λόγια σου, και να είσαι άμεμπτος στις κρίσεις σου. 5 Ιδού, γεννήθηκα αμαρτωλός και στην αμαρτία με συνέλαβε η μητέρα μου.
Δεν είναι παράξενο, συνεπώς, που μαθαίνουμε ότι η μητρότητα αποτελεί ένα είδος μίανσης με συγκεκριμένες οδηγίες για τελετουργίες κάθαρσης.
Λευιτικό 12:1-8           1 Και μίλησε ο Κύριος στον Μωυσή, και είπε: 2 Μίλησε στους γιους του Ισραήλ, και πες τους, Αν μια γυναίκα συλλάβει και γεννήσει αρσενικό παιδί, θα είναι ακάθαρτη εφτά ημέρες. Όπως τις ημέρες που απομονώνεται εξαιτίας της εμμηνόρροιας, θα είναι ακάθαρτη. 3 Και την όγδοη ημέρα θα περιτέμνεται η σάρκα της ακροβυστίας του. 4 Και εκείνη θα παραμείνει στο αίμα του καθαρμού για τριάντα τρεις ακόμη ημέρες. Δε θα αγγίξει κανένα άγιο πράγμα, ούτε θα μπει στο αγιαστήριο, μέχρι να τελειώσει η περίοδος της κάθαρσης της. 5 Αν όμως γεννήσει θηλυκό παιδί, τότε θα είναι ακάθαρτη για δυο εβδομάδες, όπως στη διάρκεια της εμμηνόρροιας, και θα παραμείνει στο αίμα του καθαρμού της εξήντα έξι ημέρες. 6 Και όταν περάσει η περίοδος της κάθαρσης, για γιο ή κόρη, θα φέρει για θυσία αρνί στο πρώτο του έτος κι ένα νεαρό περιστέρι ή τρυγόνι ως προσφορά για αμαρτία, και θα τα δώσει από την είσοδο της σκηνής της συγκέντρωσης στον ιερέα. 7 Αυτός θα το προσφέρει ενώπιον του Κυρίου, και θα κάνει εξιλέωση υπέρ αυτής, και θα καθαρισθεί από την έκκριση του αίματος της. Αυτός είναι ο νόμος για κάθε γυναίκα που θα γεννήσει αρσενικό ή θηλυκό. 8 Και αν δεν μπορεί να φέρει αρνί, τότε θα φέρει δυο τρυγόνια ή δυο νεαρά περιστέρια, το ένα για θυσία και το άλλο ως προσφορά για αμαρτία. Και ο ιερέας θα κάνει εξιλέωση υπέρ αυτής, και εκείνη θα καθαρισθεί.
Το ασυνήθιστο σ’ αυτόν τον εβραϊκό νόμο είναι η έκδηλη διαφοροποίηση της μίανσης που προκαλείται από τα θηλυκά και τα αρσενικά παιδιά. Αν μια Εβραία γεννούσε κορίτσι, η περίοδος της κάθαρσης ήταν ακριβώς διπλή απ’ όταν γεννούσε αγόρι. Ορισμένοι σχολιαστές της Βίβλου το ερμηνεύουν σαν μια απλή προκατάληψη της πατριαρχικής κοινωνίας όπου τα αρσενικά ήταν πάντοτε πιο σημαντικά.
Ένας τουλάχιστον συγγραφέας, ο Joseph Lewis, έχει διαφορετική άποψη. Στο βιβλίο του Στο Όνομα της Ανθρωπότητας (In the Name of Humanity), ο Λιούις αναπτύσσει την ασυνήθιστη άποψη ότι επειδή στα αγόρια έκαναν περιτομή την όγδοη ημέρα από τη γέννησή τους, η θυσιαστική αυτή πράξη της περιτομής μείωνε αυτόματα το διάστημα που χρειαζόταν για την τελετουργική κάθαρση της μητέρας κι ελάττωνε κατά το ήμισυ τις υποχρεώσεις της σύμφωνα με τον νόμο.
Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, αν μια Εβραία γεννούσε κορίτσι, ήταν ακάθαρτη για ογδόντα ημέρες. Αν γεννούσε αγόρι, ήταν ακάθαρτη μόνο για σαράντα ημέρες. Η σεξουαλικη επαφή στη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν αδιανόητη, έτσι ώστε ο πατέρας βρισκόταν στην περίεργη θέση να είναι πιο χαρούμενος που απέκτησε γιο και όχι κόρη, αλλά να πρέπει να απέχει από το σεξ με τη γυναίκα του δυο φορές περισσότερο κάθε φορά που γεννιόταν κορίτσι!
Ενώ είναι σχετικά εύκολο να κατανοήσουμε την πρωτόγονη αντίληψη περί μίανσης από το αίμα της εμμηνόρροιας ή ακόμα κι από το σπέρμα, δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε με ποιο σκεπτικό θα μπορούσε να θεωρηθεί μολυσματική η γέννα.
Ορισμένοι μελετητές της Βίβλου υποστηρίζουν ότι η μολυσματική πλευρά της γέννας δεν ήταν αυτός καθαυτός ο τοκετός, αλλα μάλλον η μίανση που προκαλούσε η εκροή των υγρών του αμνιακού σάκου. Αυτή λοιπόν, όπως η εμμηνόρροια ή η εκσπερμάτιση, ήταν άλλη μια σωματική έκκριση για την οποία οι Εβραίοι πίστευαν ότι μόλυνε τόσο τη μητέρα όσο και το παιδί.
Δευτερονόμιο 28:56-57          56 Η απαλή και τρυφερή γυναίκα ανάμεσα σου, που δεν δοκίμασε να ακουμπήσει το πόδι της στη γη, από τρυφερότητα και απαλότητα, το μάτι της θα κοιτάξει με κακή πρόθεση τον άντρα της καρδιά της και το γιο της και την κόρη της. Ακόμα και το μωρό που βγήκε μέσα από τα πόδια της και τα παιδιά που πρόκειται να γεννήσει: διότι θα τους φάει κρυφά από την έλλειψη του καθετί εξαιτίας του ασφυκτικού κλοιού και της πίεσης με τα οποία θα σε έχει περικυκλωμένο ο εχθρός σου μέσα στις πύλες σου.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να εξετάσουμε την «αμαρτωλή» πλευρά τόσο της εμμηνόρροιας όσο και της  γέννας, εφόσον οι Εβραίες ήταν υποχρεωμένες να κάνουν προσφορές για αμαρτία και για τα δυο «αδικήματα». Το γεγονός αυτό φέρνει στο νου την κατάρα της Εύας και το προπατορικό αμάρτημα. Είναι δύσκολο να αποδεχτούμε το φουνταμενταλιστικό δόγμα, ότι ο Γιαχβέ δημιούργησε τη γυναίκα με τον εμμηνορρυσιακό κύκλο και της ανέθεσε την ευθύνη να γεννάει παιδιά μόνο και μόνο για καταδικάσει και τις δυο αυτές καταστάσεις ως αμαρτωλές. Η θεωρία αυτή είχε, φυσικά, σαν αποτέλεσμα την αντιμετώπιση του σεξ ως αναγκαίο κακό, μια άποψη που κορυφώθηκε μέσα από εξωφρενικά μανιφέστα θεολόγων που είτε θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα είτε, απλώς, να μην μιλούν καθόλου για το θέμα.
Ο Ιερώνυμος, που μετέφρασε τη λατινικη έκδοση της Βίβλου γνωστή ως Βουλγάτα, δεν επέτρεπε στα ζευγάρια να συμμετέχουν στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας αν δεν απείχαν για αρκετές ημέρες από την «κτηνώδη» πράξη της συνουσίας. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να υποστηρίξει ότι «όποιος αγαπά με μεγάλη περιπάθεια την ίδια του τη γυναίκα είναι μοιχός». Είχε τέτοια εμμονή με το σεξ που κατέφυγε στην έρημο για να είναι πιο κοντά στο Θεό, μην καταφέρνοντας όμως να ξεφύγει από τις σεξουαλικές φαντασιώσεις, έγραψε:
Φαντάστηκα ότι βρισκόμουν ανάμεσα σε παρθένες που χορεύουν. Το πρόσωπό μου ήταν χλωμό κι έτρεμα ολόκληρος από τη νηστεία: το μυαλό μου όμως φλεγόταν από λαχτάρα και το δέρμα μου λαμπάδιαζε από τις φλόγες του πόθου, όπως του νεκρού. Έτσι ανήμπορος, ξάπλωνα στα πόδια του Χριστού, τα έβρεχα με τα δάκρυα μου, τα σκούπιζα με τα μαλλιά μου, προσπαθώντας να υπερνικήσω την ανυπότακτη σάρκα με εφτά ημέρες νηστεία.
Όπως κι άλλοι πατέρες της εκκλησίας, ο Ιερώνυμος ήταν πεπεισμένος ότι ο αρχικός σκοπός του Γιαχβέ ήταν οι άνθρωποι να διασπείρουν απογόνους στον πλανήτη με «αγγελικό τρόπο», χωρίς όμως ποτέ να καταστήσουν σαφές ποια ακριβώς ήταν αυτή η αγγελική μέθοδος. Είκαζαν ότι ο Γιαχβέ είχε προβλέψει το προπατορικό αμάρτημα και εφοδίασε τον Αδάμ και την Εύα με γεννητικά όργανα επειδή θα κατέληγαν να γίνουν «ζώα».
Ο Άγιος Αυγουστίνος θεωρούσε το σεξ χυδαίο ακόμα όταν γινόταν με σκοπό την αναπαραγωγή. Θρηνούσε επειδή είμαστε αναγκασμένοι να ερχόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο «ανάμεσα στα ούρα και τα περιτώμματα». Πίστευε επίσης ότι αν ο Αδάμ και η Εύα δεν έπεφταν στη δυσμένεια του Θεού, η ανθρωπότητα θα πολλαπλασιαζόταν με κάποια «καθαρή» μέθοδο, όπως η γονιμοποίηση των φυτών.
Η αρνητική αυτή άποψη για το σεξ έφτασε στο ναδίρ όταν οι πρώτοι πατέρες της εκκλησίας συμβούλευαν εγκράτεια την Πέμπτη σε ανάμνηση της σύλληψης το Χριστού, την Παρασκευή από σεβασμό στη σταύρωση, το Σάββατο προς τιμή της Παρθένου Μαρίας, την Κυριακή για την ανάσταση και τη Δευτέρα από σεβασμό στις ψυχές των νεκρών. Αν και έτσι τα παντρεμένα ζευγάρια μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα «βασικά ένστικτά» τους μόνο την Τρίτη και την Τετάρτη, ορισμένοι εκκλησιαστικοί πατέρες απαγόρευαν το σεξ στη διάρκεια των θρησκευτικών εορτών και περιόδων. Με τόσες αναρίθμητες απαγορεύσεις και κανόνες, μπορούμε να δούμε πόσο ισχυρή ήταν η σεξουαλική ή ακριβέστερα, η αντι-σεξουαλική κληρονομιά της Ιουδαιο-χριστιανικής παράδοσης.
Ο Ιταλός θεολόγος Peter Lombard ενώ χοροστατούσε της θείας λειτουργίας δήλωσε με μεγάλη σοβαρότητα, ότι το Άγιο Πνεύμα εγκαταλείπει την κάμαρα ενός ζευγαριού που συνουσιάζεται ακομα και αν ο σκοπός τους ήταν «νόμιμος», δηλαδή η απόκτηση παιδιών. Μεταγενέστερα, η ιδέα ότι κάθε τύπου σεξουαλική απόλαυση «προκαλεί θλίψη στην Παναγία» κέρδισε τη γενική αποδοχή.
Ακόμα και ο Μάρτιν Λούθερ υπέκυψε σ’ αυτή την ακραία αντι-σεξουαλική προκατάληψη και δήλωσε χαρακτηριστικά: «Είναι αδύνατο να προσευχόμαστε πάνω στο γαμήλιο κρεβάτι. Είναι αδύνατο να έχετε θρησκευτικά συναισθήματα σχετικά με αυτά που κάνετε με τη σύζυγό σας στο κρεβάτι». Αν και δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από την άποψη ότι το σεξ ήταν βασικά μια «κτηνώδης» πράξη, βεβαίωνε τους οπαδούς του ότι ο Θεός δίνει τη σιωπηρή του συγκατάθεση στη συνουσία μεταξύ συζύγων. Όταν τον ρώτησαν πόσο συχνά πίστευε ότι μπορούσαν οι σύζυγοι να συνουσιάζονται, απάντησε ότι περίπου δυο φορές την εβδομάδα είναι επιτρεπτό. Έτσι θα πρέπει να ευχαριστούμε τον σπουδαίο αναμορφωτή για την άποψη ότι το σεξ δυο φορές την εβδομάδα είναι «κανονικό» για τον καθένα.
Προκειμένου να διατυπώσει την «δυο-φορές-την-εβδομάδα» συνταγή του  έτσι που να απομνημονεύεται ευκολότερα, ο αναμορφωτής Μάρτιν Λούθερ συνέθεσε ένα σύντομο ποιηματάκι:
A week two
Is the woman’s due
Harms neither me or you.
Make in a year, twice fifty-two

Δυο φορές την εβδομάδα
Είναι καθήκον της γυναίκας
Δε βλάπτει ούτε εμένα ούτε εσένα
Μας κάνουν το χρόνο, δυο φορές πενήντα δυο.
Κι ενώ σε κάποιους μια τέτοια δήλωση από τον Λούθερ φαίνεται τελείως ακίνδυνη, ο βαθμός στον οποίο ο παράγοντας «κανονικότητα» ενσωματώθηκε στα σεξουαλικά μας ήθη, αποδεικνύεται με δραματικό τρόπο από μια υπόθεση που ανακάλυψε ο σεξολόγος Άλφρεντ Κίνσεϊ μελετώντας τη σεξουαλική συμπεριφορά της γυναίκας. Ο συνήθως σοβαρός και συγκρατημένος Κίνσεϊ χρειάστηκε να καταπνίξει τα δάκρυά του όταν βρήκε τυχαία μια περίπτωση κατά την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο της Μινεσότα παρέπεμψε το 1943 σε δίκη ως σεξοψυχοπαθή έναν 42χρονο πατέρα έξι παιδιών,«πνευματικά διαυγή, ικανό και εργατικό» εξαιτίας της ανεξέλεγκτης όρεξής του για σεξουαλική επαφή με τη σύζυγό του, που ισοδυναμούσε, το χρόνο πριν την παραπομπή του, σε περίπου τρεις ή τέσσερεις φορές την εβδομάδα!



Ο ΛΩΤ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΟΜΑΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
Αποτελεί ένα παράξενο ετυμολογικό φαινόμενο, ότι η λέξη «σοδομία» που επινοήθηκε ως μια πολύ συγκεκριμένη περιγραφή της ομοφυλοφιλικής πρωκτικής συνουσίας, εξελίχθηκε να σημαίνει τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα. Τα απαρχαιωμένα νομικά βιβλία μας σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρονται επανειλημένως σε ομοφυλοφιλική στοματική σοδομία, σοδομία με ζώα, και σε ετεροσεξουαλική στοματική και πρωκτική σοδομία.
Και να πώς ξεκίνησαν όλα: Ο ανηψιος του Αβραάμ, ο Λωτ, πήγε να ζήσει στα Σόδομα. Εξαιτίας της μεγάλης διαφθοράς στην οποία είχαν περιπέσει οι κάτοικοι της πόλης, ο Γιαχβέ αποκάλυψε στον Αβραάμ ότι θα καταστρέψει τα Σόδομα μαζί με την αδελφή πόλη τα Γόμορρα. Ο Αβραάμ ικέτευσε τον Γιαχβέ να λυπηθεί τα Σόδομα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο Γιαχβέ δέχτηκε να αφήσει τον Λωτ και την οικογένεια του να ζήσουν, ωστόσο, και καθώς η ιστορία μας αρχίζει, δυο άγγελοι-απεσταλμένοι  έχουν μόλις φτάσει στα Σόδομα και ο Λωτ τους κάλεσε να μείνουν στο σπίτι του.
Γένεση 19:1-3           1 Και έφτασαν δυο άγγελοι στα Σόδομα το βράδυ. Και ο Λώτ καθόταν στην πύλη των Σοδόμων. Και όταν τους είδε, σηκώθηκε να τους συναντήσει και προσκύνησε με το πρόσωπό του μέχρι το έδαφος. 2 Και είπε, Ιδού, κύριοί μου, στραφείτε σας παρακαλώ, στο σπίτι του δούλου σας, και μείνετε τη νύχτα, και πλύντε τα πόδια σας και σηκώνεστε νωρίς να συνεχίσετε το δρόμο σας. Και αυτοί είπαν, Όχι, Θα διανυκτερεύσουμε στην πλατεία. 3 Αυτός όμως επέμεινε πολύ, ώστε εκείνοι στράφηκαν προς αυτόν και μπήκαν στο σπίτι του. Κι αυτός τους έκανε συμπόσιο, κι έψησε αζυμο άρτο κι εκείνοι έφαγαν.
Οι λάγνοι άντρες της πόλης πρόσεξαν τους δυο ξενους που βρίσκονταν ανάμεσά τους και πήγαν στο σπίτι του Λωτ και του ζήτησαν να τους βγάλει έξω για να τους χρησιμοποιήσουν για τη σεξουαλική τους ικανοποίηση. Στο εδάφιο 5, ξαναβρίσκουμε το εβραϊκό ρήμα yada, εδώ όμως η καλύτερη μετάφραση θα ήταν: «Φέρ’τους έξω σ’ εμάς για να τους βιάσουμε.»
Γένεση 19:4-5          4 Αλλά πριν προλάβουν να πλαγιάσουν, οι άνδρες της πόλης, οι άνδρες των Σοδόμων, περικύκλωσαν το σπίτι, νέοι και γέροι, όλος ο λαός από παντού. 5 Και φώναζαν στον Λωτ, και του έλεγαν, Πού είναι οι άνδρες που ήρθαν σ’ εσένα απόψε; Φέρ’ τους έξω σ’ εμάς για να τους γνωρίσουμε.
Ο Λωτ ένοιωσε φρίκη στην ιδέα τη σεξουαλικής κακοποίησης των ξένων που φιλοξενούσε στο σπίτι του και αμέσως πρόσφερε στον όχλο τις δυο παρθένες κόρες του. Προφανώς, ενδιαφερόταν πολύ περισσότερο για το πίσω μέρος των ανδρών που φιλοξενούσε παρά για τα μπροστινό μέρος των ίδιων του των θυγατέρων.
Γένεση 19:6-8          6 Και βγήκε ο Λωτ στο κατώφλι κι έκλεισε πίσω του την πόρτα, 7 και είπε, Σας παρακαλώ, αδελφοί μου, μην κάνετε τέτοιο κακό. 8 Ιδού, έχω  δυο κόρες που δεν έχουν γνωρίσει άνδρα. Αφήστε με, σας παρακαλώ, να σας τις φέρω, και κάντε σ’ αυτές ό,τι σας ευχαριστεί. Μόνο στους άνδρες αυτούς μην κάνετε τίποτα. Αφού γι’ αυτό μπήκαν κάτω από τη σκιά της στέγης μου.
Οι Σοδομίτες αγανάκτησαν με τον Λωτ, έναν σχετικά νεοφερμένο στην πόλη, που έβαζε τον εαυτό του στη θέση του κριτή, όρμησαν καταπάνω του και προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα του σπιτιού του.
Γένεση 19:9                Και είπαν αυτοί, Κάνε στην άκρη. Και είπαν πάλι, Αυτός ήρθε για να παροικήσει. Θέλει να γίνει και κριτής; Τώρα θα κάνουμε χειρότερα σ’ εσένα απ’ ό,τι σε αυτούς. Και στρίμωξαν πολύ τον άνθρωπο, τον Λωτ, και πλησιάσαν για να σπάσουν την πόρτα.
Οι αγγελικοί φιλοξενούμενοι τράβηξαν μέσα τον Λωτ, αμπάρωσαν την πόρτα και τύφλωσαν τον μαινόμενο όχλο.
Γένεση 19:10-11         10 Αλλά οι άντρες άπλωσαν τα χέρια τους, τράβηξαν τον Λωτ μέσα στο σπίτι και έκλεισαν την πόρτα. 11 Και πάταξαν τους άνδρες που βρίσκονταν στην είσοδο του σπιτιού τους με τύφλωση, μικρούς και μεγάλους, ώστε εκείνοι απόκαμαν να αναζητούν την πόρτα.
Τότε οι άγγελοι προειδοποίησαν τον Λωτ για την επικείμενη καταστροφή της πόλης και τον συμβούλευσαν να την εγκαταλειψει μαζί με όλη του την οικογένεια.
Γένεση 19:12-14         12 Και είπαν οι άνδρες στον Λωτ, Έχεις εδώ κανέναν άλλο; γαμπρό ή γιους ή θυγατέρες ή όποιον άλλον έχεις στην πόλη, πάρ’ τους μακριά από τούτον τον τόπο. 13 Διότι εμείς θα καταστρέψουμε αυτό το μέρος, επειδή η κραυγή τους δυνάμωσε ενώπιον του Κυρίου. Και ο Κύριος μας έστειλε για να το καταστρέψουμε. 14 Και βγήκε ο Λωτ, και μίλησε στους γαμπρούς του, που θα παντρεύονταν τις κόρες του, και είπε, Σηκωθείτε, φύγετε από αυτόν τον τόπο, γιατί ο Θεός θα καταστρέψει αυτήν την πόλη. Αλλά οι γαμπροί του νόμιζαν ότι αστειευόταν.
Το επόμενο πρωί, ο Λωτ και η οικογένειά του έφυγαν από τα Σόδομα και κατευθύνθηκαν προς τη Σηγώρ.
Γένεση 19:18-22         18 Και τους είπε ο Λωτ, Μη παρακαλώ, Κύριε,  19 ιδού ο δούλος σου, βρήκε εύνοια ενώπιον σου, και μεγάλυνες το έλεός σου, που έδειξες σ’ εμένα σώζοντας μου τη ζωή. Και δεν μπορώ να διαφύγω στο βουνό, μήπως με προφθάσει το κακό, και πεθάνω. 20 Ιδού, παρακαλώ, η πόλη αυτή είναι κοντά ώστε να καταφύγω εκεί, και είναι μικρή. Ας καταφέρω να φτάσω εκεί (δεν είναι μικρή;) και η ψυχή μου θα ζήσει. 21 Και είπε σ’ αυτόν, Ιδού, σε εισάκουσα και σ’ αυτό το πράγμα, να μην καταστρέψω την πόλη για την οποία μου μίλησες. 22 Βιαστείτε, καταφύγετε εκεί. Διότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα μέχρι να φτάσεις εκεί. Γι’ αυτό η πόλη ονομάστηκε Σηγώρ.
Μόλις ο Λωτ και η οικογένειά του έφτασαν στη Σηγώρ, ο Γιαχβέ αφάνισε τα Σόδομα και τα Γόμορρα.
Γένεση 19:23-25         23 Ο ήλιος ανέτειλε πάνω στη γη, όταν ο Λωτ έμπαινε στη Σηγώρ. 24 Τότε ο Κύριος έστειλε βροχή από θειάφι και φωτιά πάνω από τα Σόδομα και τα Γόμορρα από τον Κύριο, από τους ουρανούς. 25 Και κατέστρεψε αυτές τις πόλεις, και όλη την πεδιάδα, και όλους τους κατοίκους των πόλεων και τα φυτά της γης.
Σε μια προσπάθεια υπεράσπισης της αποτρόπαιης φαινομενικά πράξης του Λωτ να προσφέρει τις δυο κόρες στο λάγνο πλήθος, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Λωτ πήρε τόσο σοβαρά τις ευθύνες της ανατολίτικης φιλοξενίας που δε δίστασε να κάνει τα πάντα για να προστατεύσει τους φιλοξενούμενούς του. Το ότι αναμφισβήτητα θα έκανε το ίδιο και για συνηθισμένους ανθρώπινους επισκέπτες επιβεβαιώνεται από μια παρόμοια αφήγηση στους Κριτές, εδάφιο 19 (βλ. Κεφάλαιο 16). Ασφαλώς όμως ένοιωσε ότι η υποχρέωσή του ήταν ακόμα μεγαλύτερη απέναντι στους θεϊκούς φιλοξενούμενούς του, που ήταν προσωπικοί αγγελιοφόροι του Κυρίου. Και, φυσικά, σαν πάτερ-φαμίλιας, μπορούσε να ασκεί απεριόριστη και αδιαμφισβήτητη εξουσία πάνω στη ζωή και τον θάνατο των απογόνων του.
Όταν αρχικά οι δυο άγγελοι-απεσταλμένοι αρνήθηκαν την πρόσκληση του Λωτ να περάσουν τη νύχτα στο σπίτι του, ακολουθούσαν χωρίς αμφιβολία το ίδιο πρωτόκολλο της Ανατολής, απαιτούσε ευγενική άρνηση.
Ορισμενοι ερμηνευτές υποστηρίζουν ότι το πραγματικό αμάρτημα που διεπράχθη στα Σόδομα ήταν η αφιλοξενία και, όπως και στην ιστορία του Αυνάν, η αναζήτηση βαθύτερων νοημάτων αποτελεί απλή εικασία. Το ζήτημα ρυθμίζεται, εν μέρει τουλάχιστον, από έναν συγγραφέα της Καινής Διαθήκης που ονομαζεται Ιούδας. Στην επιστολή του, ο συγγραφέας υποδεικνύει ότι η καταστροφή των δυο πόλεων έγινε για όλες και όχι μόνο τις έκτροπες σεξουαλικές μεθόδους τους. Αν ωστόσο ο Γιαχβέ κατέστρεψε τις δυο πόλεις της πεδιάδας αποκλειστικά για τις ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις των κατοίκων τους, μου φαίνεται κάτι παραπάνω από σαδιστικό οποιοσδήποτε θεός να δημιουργεί άντρες με πρωκτό που αποτελεί μια ιδιαίτερα ευαίσθητη και ερωτογενή ζώνη (κι άλλο σχεδιαστικό ελάττωμα;) και στη συνέχεια να αλλάζει γνώμη και να τους κατακαίει επειδή κάνουν πρωκτικό έρωτα.
Ιούδας 6-7       6 Και τους αγγέλους που δεν φύλαξαν τον κλήρο τους, αλλά εγκατέλειψαν τον τόπο κατοικίας τους, φύλαξε με παντοτινά δεσμά κάτω από το σκότος, για την κρίση της μεγάλης ημέρας. 7 Καθώς τα Σόδομα και τα Γόμορρα, και οι πέριξ αυτών πόλεις, που παραδόθηκαν με τον ίδιο τρόπο στην πορνεία, και αναζητούσαν την ξένη σάρκα, έγιναν παράδειγμα τιμωρούμενες με το αιώνιο πυρ.
Παρ’ όλα αυτά, η κυριολεξία με την οποία όλοι οι φουνταμενταλιστές και πολλοί άλλοι ερμηνεύουν την ιστορία του Λωτ αποδεικνύεται από κάτι που συνέβη σε μια νομοθετική συνεδρίαση στην Καλιφόρνια το 1973. Κατά την εξέταση ενός νόμου που θα νομιμοποιούσε όλες τις συναινετικές σεξουαλικές πράξεις μεταξύ ενηλίκων, ένας ηλικιωμένος νομοθέτης από την Πασαντένα που τύχαινε επίσης να είναι ένθερμος φουνταμενταλιστής σηκώθηκε για να πάρει τον λόγο και με στόμφο δήλωσε στο ακορύφωμα της έκκλησής του για απόρριψη του προτεινόμενου νόμου: «Πρωτεύουσά μας είναι το Σακραμέντο-όχι τα Σόδομα και τα Γόμορρα».
Προς μεγάλη απογοήτευση του εν λόγω νομοθέτη και άλλων της ιδίας φάρας, η Καλιφόρνια πέρασε τελικά τον νόμο περί συναινετικού σεξ το 1975 και μέχρι σήμερα, τόσο το Σαν Φρανσίσκο όσο και το Λος Άντζελες, τα σύχρονα αντίστοιχα των πόλεων Σόδομα και Γόμορα, ευδοκιμούν χωρίς τη θεϊκή παρέμβαση.



Η ΥΠΟΠΤΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ ΜΕ ΤΟΝ ΙΩΝΑΘΑΝ
Πολλές ερμηνείες έχουν δωθεί γύρω από τον υπαινιγμό για ομοφυλοφιλία στην αγάπη που αναπτύχθηκε ανάμεσα στον Δαυίδ και τον Ιωνάθαν. Ένας θεολόγος που αρνείται να δώσει βάση στις υποψίες για ομοφυλοφιλική ερωτική σχέση ανάμεσα σ’ αυτούς τους δυο, καταδικάζει επίσης και κάθε αντίθετη ερμηνεία. Ο William Graham Cole γράφει στο βιβλίο του Sex and Love in the Bible (Σεξ και Έρωτας στη Βίβλο): «Ορισμένοι βλέπουν … ένα υπονοούμενο για ομοφυλοφιλικές σχέσεις ανάμεσα στον Δαυίδ και τον Ιωνάθαν. … Στηρίζουν το επιχείρημά τους επικαλούμενοι [διάφορα εδάφια]. Τα λιγοστά αυτά εδάφια, ωστόσο, αποτελούν πολύ σαθρά θεμέλια για να στηρίξουν μια τέτοια θεωρία. Το πιθανότερο είναι ότι αυτού του είδους η ερμηνείες προέρχονται από ανθρώπους που, κρίνοντας εξ ιδίων, βλέπουν παντού την ομοφυλοφιλία». (σελ. 383-384)
Αυτά λοιπόν ως προς τα θεολογικά επιχειρήματα. Ας εξετάσουμε τώρα τους πιο υπαινικτικούς από τους στίχους αυτούς, αφήνοντας εσάς, τον αναγνώστη, να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
Το πρώτο χωρίο μιλά για έναν ασυνήθιστα ισχυρό δεσμό ανάμεσα στους δυο άντρες και αναφέρεται σ’ ένα είδος αγάπης που εμείς σήμερα θα αποκαλούσαμε πιθανόν «κεραυνοβόλο έρωτα». Αν πράγματι ο Δαυίδ είχε ακόμη και μια αμυδρή ομοιότητα με το υπέροχο άγαλμα του Μικελάντζελο, εμείς που θαυμάζουμε με πάθος την ανδρική διάπλαση, μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε τον έρωτα του Ιωνάθαν.
Ι Σαμουήλ 18:1-5        1 Και όταν τελείωσε να μιλά στον Σαούλ, η ψυχή του Ιωνάθαν συνδέθηκε με την ψυχή του Δαυίδ, και ο Ιωνάθαν τον αγάπησε όπως την ίδια του την ψυχή. 2 Και τον παρέλαβε ο Σαούλ εκείνη την ημέρα, και δεν τον άφησε πλέον να επιστρέψει στο σπίτι του πατέρα του. 3 Τότε ο Ιωνάθαν έκανε συνθήκη με τον Δαυίδ, διότι τον αγαπούσε όπως την ίδια του την ψυχή. 4 Και βγάζοντας ο Ιωνάθαν τον μανδύα που φορούσε, τον έδωσε στον Δαυίδ, και τα ρούχα του, μέχρι και το ξίφος του, και το τόξο του, και τη ζώνη του. 5 Και πήγαινε ο Δαυίδ όπου τον έστελνε ο Σαούλ, και φερόταν με σύνεση. Και τον έκανε ο Σαούλ επικεφαλής των πολεμιστών του. Και ήταν αποδεκτός από όλο το λαό, και από τους δούλους του Σαούλ.
Το δεύτερο απόσπασμα μας πληροφορεί ότι ο Ιωνάθαν αγαπούσε τον Δαυίδ τόσο πολύ, που διακινδύνευσε τη σχέση του με τον ίδιο του τον πατέρα, Σαούλ, προκειμένου να σώσει τη ζωή του «εραστή» του.
Ι Σαμουήλ 19:1-7                    1 Και είπε ο Σαουλ στον γιο του, Ιωνάθαν, και σε όλους τους δούλους του, να θανατώσουν τον Δαυίδ. 2 Ο Ιωνάθαν όμως, ο γιος του Σαούλ, αγαπούσε τον Δαυίδ υπερβολικά, και είπε ο Ιωνάθαν στον Δαυίδ, Ο πατέρας μου Σαούλ επιθυμεί να σε θανατώσει. Γι’ αυτό λοιπόν, σε παρακαλώ, φυλάξου μέχρι το πρωί, και μείνε σε κρυφό μέρος, και κρύψου. 3 Εγώ θα βγώ και θα σταθώ δίπλα στον πατέρα μου στον αγρό που θα είσαι, και θα μιλήσω για σένα στον πατέρα μου, και θα σου πω τι βλέπω. 4 Και μίλησε ο Ιωνάθαν με καλά λόγια για τον Δαυίδ στον Σαούλ, τον πατέρα του, και είπε σ’ αυτόν, Ας μην αμαρτήσει ο βασιλιάς ενάντια σε τούτο τον δούλο, ενάντια στον Δαυίδ, επειδή δεν αμάρτησε εναντίον σου, κι επειδή τα έργα του στάθηκαν καλά για σένα. 5 Διότι ριψοκινδύνευσε τη ζωή του, και σκότωσε τον Φιλισταίο, και ο Κύριος έπραξε μεγάλη σωτηρία για όλον τον Ισραήλ. Είδες και χάρηκες, Γιατί λοιπόν θέλεις να αμαρτήσεις ενάντια σε αθώο αίμα, θανατώνοντας τον Δαυίδ χωρίς αιτία; 6 Και εισάκουσε ο Σαούλ τη φωνή του Ιωνάθαν, και ορκίστηκε ο Σαούλ, λέγοντας, Όπως ότι ζει ο Κύριος, δε θα θανατωθεί. 7 Και φώναξε ο Ιωνάθαν τον Δαυίδ, και του είπε ο Ιωνάθαν αυτά τα λόγια. Και έφερε ο Ιωνάθαν τον Δαυίδ στον Σαούλ, και ήταν ενώπιον αυτού όπως πριν.
Η τρίτη περικοπή εξιστορεί ότι ο Ιωνάθαν, τρελός από έρωτα, δεν μπορούσε να φάει από την απελπισία του για το σχέδιο του Σαούλ να σκοτώσει τον αγαπημένο του Δαυίδ. Αφηγείται και πάλι μια σκηνή όπου φιλιούνται και κλαίνε μαζί μέχρι που στέρεψαν τα δάκρυα του Δαυίδ στην αγκαλιά του λατρευτού του συντρόφου.
Ι Σαμουήλ 20:31-42    31 Διότι όσο ο γιος του Ιεσσαί ζει πάνω στη γη, εσύ δε θα στεριώσεις, ούτε η βασιλεία σου. Τώρα λοιπόν στείλε, και φέρτον σ’ εμένα, διότι θα πεθάνει οπωσδήποτε. 32 Και αποκρίθηκε ο Ιωνάθαν στο Σαούλ, τον πατέρα του, και  του είπε, Γιατί να θανατωθεί; Τι έκανε; 33 Και έριξε ο Σαούλ δόρυ εναντίον του, για να τον χτυπήσει. Τότε ο Ιωνάθαν κατάλαβε ότι ο πατέρας του ήταν αποφασισμένος να σκοτώσει τον Δαυίδ. 34 Και σηκώθηκε ο Ιωνάθαν από το τραπέζι γεμάτος θυμό, και έφαγε ψωμί τη δεύτερη ημέρα του μήνα, διότι ήταν λυπημένος για τον Δαυίδ, επειδή ο πατέρας του τον είχε ταπεινώσει. 35 Και το πρωί βγήκε ο Ιωνάθαν στον αγρό, την ώρα που είχαν κανονίσει με τον Δαυίδ, παίρνοντας μαζί του ένα μικρό αγόρι. 36 Και είπε στο αγόρι, Τρέξε, βρες τώρα τα βέλη, που εγώ τοξεύω. Και καθώς έτρεχε το αγόρι, τόξευσε το βέλος πέρα από αυτό. 37 Και όταν το αγόρι έφτασε στον τόπο του βέλους, που είχε τοξεύσει ο Ιωνάθαν, φώναξε ο Ιωνάθαν στο αγόρι, και είπε, Δεν είναι το βέλος πιο πέρα από σένα; 38 Και φώναξε ο Ιωνάθαν στο αγόρι, Τρέξε, βιάσου, μη στέκεσαι. Και μάζεψε το αγόρι τα βέλη του Ιωνάθαν, και πήγε προς τον κύριο του. 39 Το αγόρι δεν ήξερε τίποτα, μόνο ο Ιωνάθαν και ο Δυαίδ ήξεραν την υπόθεση. 40 Και έδωσε ο Ιωνάθαν τα όπλα του στο αγόρι που είχε μαζί του, και του είπε, Φύγε, πήγαινε αυτά στην πόλη. 41 Καθώς δε έφυγε το αγόρι, σηκώθηκε ο Δαυίδ από το μεσημβρινό μέρος, και έπεσε με το πρόσωπο στη γη, και προσκύνησε τρεις φορές. Και φιλήθηκαν, και έκλαψαν μαζί. Ο δε Δαυίδ έκλαψε πολύ. 42 Και είπε ο Ιωνάθαν στον Δαυίδ, Πορεύσου εν ειρήνη, όπως ορκιστήκαμε στο όνομα του Κυρίου, λέγοντες, Ο Κύριος ας είναι ανάμεσα σ’ εμένα και σ’ εσένα, και μεταξύ του σπέρματός μου και του σπέρματός σου στον αιώνα. Και σηκώθηκε, και έφυγε. Και ο Ιωνάθαν γύρισε στην πόλη.
Ίσως το πιο αποκαλυπτικό στοιχείο σχετικά με την αληθινή φύση της παθιασμένης αυτής σχέσης, είναι η αντίδραση του Σαούλ όταν έμαθε την έλξη που ένοιωθε ο Ιωνάθαν για τον Δαυίδ, αφού όταν ο Σαούλ καταράστηκε τον Ιωνάθαν λέγοντάς του ότι με τις πράξεις του ντρόπιασε τη μητέρα του, του έριχνε τη βαρύτερη δυνατή κατηγορία κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Ι Σαμουήλ 20:30         Τότε εξήφθη η οργή του Σαούλ κατά του Ιωνάθαν, και του είπε, Γιε εσύ διεφθαρμένης και αποστάτισας, δεν ξέρω ότι διάλεξες τον γιο του Ιεσσαί προς δική σου ντροπή και προς ντροπή της γύμνιας της μητέρας σου;
Ίσως το σχόλιο του ίδιου του Δαυίδ σχετικά με αυτή τη σχέση φωτίζει περισσότερο την υπόθεση. Είναι τα λόγια του Δαυίδ καθώς θρηνεί το θάνατο του αγαπημένου του συντρόφου:
ΙΙ Σαμουήλ 1:25-26    25 Πώς έπεσαν οι δυνατοί στη μέση της μάχης! Ω Ιωνάθαν που σκοτώθηκες στους ψηλούς σου τόπους! 26 Συντετριμμένος είμαι για σένα, αδελφέ μου Ιωνάθαν. Μου ήσουν πολύ αγαπητός, η αγάπη σου για μένα ήταν εξαίσια, υπερβαίνοντας και την αγάπη των γυναικών.
Στο βιβλίο του Sex in the Bible (Το Σεξ στη Βίβλο) ο Αιδ. Tom Horner λέει για τη σχέση του Δαυίδ και του Ιωνάθαν: «Ήταν ερμαφρόδιτοι άντρες». Ίσως αυτό να είναι και το μόνο που χρειάζεται να ειπωθεί.



Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΠΡΟΦΕΡΕΙ Τ’ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ
Ο πιο μακροχρόνιος ευφημισμός στην αγγλική γλώσσα είναι αναμφίβολα η βικτωριανή παράφραση που χρησιμοποιείται για την ομοφυλοφιλία: «η αγάπη που δεν τολμά να προφέρει τ’ όνομά της».
Από την εποχή της Εξέγερσης του Στόουνγουέλ του 1969 και της εμφάνισης του Κινήματος Απελευθέρωσης των Ομοφυλόφιλων, ορισμενοι κυνικοί την ονομάζουν «η αγάπη που δε λέει να το βουλώσει!»
Η Βίβλος είναι πολύ πιο άμεση μιλώντας για αυτή τη διεθνώς εφαρμοσμένη σεξουαλική παραλλαγή. Ο Παύλος κάνει το μακρυσκελέστερο σχετικό σχόλιο στην επιστολή του προς την Εκκλησία της Ρώμης:
Προς Ρωμαίους 1:18-27                      18 Διότι η οργή του Θεού αποκαλυπτεται από  τον ουρανό ενάντια σε κάθε ασέβεια και αδικία των ανθρώπων, που εμποδίζουν την αλήθεια με αδικία. 19 Επειδή ό,τι δύναται να είναι γνωστό για το Θεό, είναι φανερό σ’ αυτούς, διότι ο Θεός το φανέρωσε σ’ αυτούς. 20 Επειδή οι αόρατες ιδιότητες του φαίνονται καθαρά από τη δημιουργία του κόσμου, και γίνονται αντιληπτές μέσω των πραγμάτων που έχουν ποιηθεί, ακόμα και η αιώνια δύναμη και η θειότητά του, ώστε αυτοί είναι αδικαιολόγητοι. 21 Επειδή γνωρίζοντας το Θεό, δεν Τον δόξασαν ως Θεό, ούτε Τον ευχαρίστησαν, αλλά ματαιοφρόνησαν στους διαλογισμούς τους, και η ασύνετη καρδιά τους σκοτείνιασε. 22 Διακηρύσσοντας ότι είναι σοφοί, έγιναν ανόητοι. 23 Και άλλαξαν τη δόξα του άφθαρτου Θεού, με εικόνα φτιαγμένη καθ’ ομοίωση του φθαρτού ανθρώπου, και πουλιών και τετράποδων και ερπετών. 24 Γι’ αυτό ο Θεός και τους παρέδωσε σε ακαθαρσία, σύμφωνα με τις επιθυμίες των καρδιών τους, ώστε να ατιμάζονται τα σώματά τους ανάμεσά τους. 25 Εκείνους που μετάλλαξαν την αλήθεια του Θεού σε ψέμα, και λάτρεψαν και υπηρέτησαν το δημιούργημα παρά τον Δημιουργό, που είναι ευλογημένος στους αιώνες. Αμήν. 26 Γι’ αυτό τους παρέδωσε ο Θεός σε ευτελή πάθη, διότι ακόμα και οι γυναίκες τους μετάλλαξαν τη φυσική χρήση με την παρά φύση. 27 Παρόμοια και οι άνδρες, αφήνοντας τη φυσική χρήση της γυναίκας, κάηκαν μέσα στον πόθο ο ένας για τον άλλον, άνδρες με άνδρες, πράττωντας το ανάρμοστο, και λαμβάνοντας για τους εαυτούς τους την πρέπουσα ανταπόδοση της πλάνης τους.
Ο Παύλος εξέφρασε επίσης, αυτή τη φορά στην Επιστολή του προς τους Κορίνθιους, την πεποίθησή του ότι οι ομοφυλόφιλοι συγκαταλέγονται ανάμεσα σ’ εκείνους που η διαστροφή τους για την τρυφηλή ζωή καθιστούσε τη σωτηρία τους σχεδόν αδύνατη.
Ι Προς Κορίνθιους 6:9-11       9 Δεν ξέρετε ότι οι άδικοι δε θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού; Μην πλανάσθε. Ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτρες, ούτε μοιχοί, ούτε θηλυπρεπείς, ούτε αρσενοκοίτες, 10 ούτε κλέφτες, ούτε πλεονέκτες, ούτε μέθυσοι, ούτε υβριστές, ούτε άρπαγες, θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. 11 Και τέτοιοι ήσασταν μερικοί από εσάς, αλλά καθαριστήκατε, αλλά αγιαστηκάτε, αλλά ανακηρυχθήκατε δίκαιοι στο όνομα του Κυρίου Ιησού, και μέσω το Πνεύματος του Θεού μας.
Και σε μία από τις επιστολές του στον Τιμόθεο, ο Παύλος αποσαφηνίζει ότι οι ομοφυλόφιλοι παραβιάζουν τον νόμο στον ίδιο βαθμό με τους κλέφτες και τους φονιάδες.
Ι Τιμόθεος 1:8-11        8 Ξέρουμε δε ότι ο νόμος είναι καλός, αν κάποιος τον χρησιμοποιεί νόμιμα. 9 Γνωρίζοντας τούτο, ότι ο νόμος δε φτιάχθηκε για τον δίκαιο, αλλά για τους άνομους και τους ανυπότακτους, τους ασεβείς και αμαρτωλούς, τους ανόσιους και βέβηλους, τους πατροκτόνους και μητροκτόνους, τους ανθρωποκτόνους, 10 τους πόρνους, τους αρσενοκοίτες, τους απαγωγείς, τους ψεύτες, τους επίορκους, και ό,τι άλλο αντιβαίνει στην υγιή διδασκαλία, 11 κατά το ένδοξο ευαγγέλιο του μακάριου Θεού, το οποίο και μου επιστεύθηκε.
Ο Παύλος, φυσικά, λειτουργούσε απλώς ως συνεχιστής της αντι-σεξουαλικής παράδοσης που κληρονόμησε από την Παλαιά Διαθήκη και τον εβραϊκό νόμο.
Λευιτικό 18:22            Και δε θα συνουσιασθείς με άνδρα, όπως με γυναίκα, είναι βδέλυγμα.
Λευιτικό 20:13            13 Εάν δε ένας άνδρας κοιμάται με άνδρα, όπως κοιμάται με γυναίκα, βδέλυγμα έπραξαν και οι δύο. Θα πρέπει εξάπαντος να θανατωθούν. Το αίμα τους θα είναι επάνω τους.
Ο πρωτόγονος εβραϊκός νους αντιμετώπιζε το αρσενικό και το θηλυκό σαν δυο τελείως ανόμοιες οντότητες, τόσο που θεωρούσε αδιανόητο ότι κάποιο από τα δύο φύλα θα μπορούσε ακόμα και να φορέσει τα ρούχα του άλλου.
Δευτερονόμιο 22:5                  5 Η γυναίκα δε θα φορέσει αυτό που ανήκει στον άνδρα, ούτε ο άνδρας θα φορέσει ρούχο γυναίκας, επειδή όλοι όσοι το κάνουν αυτό είναι βδέλυγμα στον Κύριο τον Θεό σου.
Όπως θα δούμε στο Κεφάλαιο 28, πολλά κείμενα που παρατίθενται για να καταδείξουν την ισχυρή αντι-ομοφυλοφιλική προκατάληψη στην εβραϊκή ψυχή, στην πραγματικότητα δεν αναφέρονται σ’ αυτή καθαυτή την ομοφυλοφιλία, αλλά μάλλον στην πανταχού παρούσα λατρευτική πορνεία που ευδοκιμούσε στην Κοιλάδα της Γονιμότητας.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι λατρευτικοί πόρνοι εξυπηρετούσαν μόνο το γυναικείο πληθυσμό, το γεγονός όμως ότι στα κείμενα αναφερονται ως «σκύλοι» που είναι συνώνυμο του «σοδομίτες», μας κάνει να πιστεύουμε ότι πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους τόσο σε πιστές, όσο και σε πιστούς. Στο τελευταίο βιβλίο της Βίβλου, ο Ιωάννης συγκαταλέγει τα «σκυλιά», σαν να λέμε τους «σοδομίτες», μεταξύ αυτών  που αποκλείονται από τον Παράδεισο.
Αποκάλυψη 22:14-15             14 Μακάριοι όσοι τηρούν τις εντολές του, για να έχουν δικαίωμα στο δένδρο της ζωής, και να εισέλθουν μέσα από τις πύλες στην πόλη. 15 Εξω δε είναι οι σκύλοι, και οι μάγοι, και οι πόρνοι, και οι φονιάδες, και οι ειδωλολάτρες, και όλοι όσοι αγαπούν και πράττουν το ψέμα.
Το ότι υπήρχε ζήτηση για θρησκευτικούς και κοσμικούς πόρνους αποδεικνύεται ακόμη περισσότερο από ένα αξιοσημείωτο κείμενο ενός από τους προφήτες, όπου συναντούμε μια περίπτωση ανταλλαγής μιας πόρνης με ένα αγόρι που εκπορνεύεται.
Ιωήλ 3:1-3       1 Διότι, ιδού, τις ημέρες εκείνες, και τον καιρό εκείνο, όταν επιστρέψω τους αιχμαλώτους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. 2 Θα συγκεντρώσω επίσης όλα τα έθνη, και θα τα κατεβάσω στην κοιλάδα του Ιωσαφάτ, και θα κριθώ μ’ αυτούς εκεί για το λαό μου και την κληρονομιά μου τον Ισραήλ, τον όποιο διασκόρπισαν ανάμεσα στα έθνη, και διαμοίρασαν τη γη μου. 3 Και έριξαν κλήρο για το λαό μου, και έδωσαν ένα αγόρι για μια πόρνη, και πούλησαν ένα κορίτσι για κρασί, για να πίνουν.
Ένα σοβαρό ερώτημα που θέλει απάντηση είναι τι ακριβώς εννοεί η Βίβλος με τη λέξη «ομοφυλόφιλος», αφού στην πραγματικότητα η αντίστοιχη λέξη δεν υπάρχει στα εβραϊκά, ούτε στα ελληνικά. Στο βιβλίο του Τhe Church and the Homosexual (Εκκλησία και Ομοφυλοφιλία), ο Ιησουίτης συγγραφέας Πάτερ John J. Mc Neill το θέτει ως εξής:
Μπορεί … να υποστηριχθεί (Ι) ότι αυτό που αναφέρεται, ιδιαίτερα στην Καινή Διαθήκη, ως ομοφυλοφιλία δεν είναι καθόλου το ίδιο πράγμα ή (2) ότι οι βιβλικοί συγγραφείς δεν αντιλαμβάνονταν το ίδιο πράγμα με αυτό που αντιλαμβανόμαστε εμείς σήμερα. Επιπλέον, μπορεί να αμφισβητηθεί σοβαρά το αν αυτό που αντιλαμβανόμαστε σήμερα ως ομοφυλοφιλία αποτελεί το αντικείμενο της ρητής ηθικής καταδίκης στη Γραφή.
Βεβαιότατα, μπορεί εύλογα να υποστηριχθεί ότι στην Παλαιά Διαθήκη δεν υπήρχαν απαγορεύσεις κατά της γυναικείας ομοφυλοφιλίας και πως η παράλειψη αυτή  φανερώνει ότι η απέχθεια των Εβραίων για την ομοφυλοφιλία βασιζόταν στον άγριο, ανταγωνιστικό αγώνα με τις άλλες νομαδικές φυλές, έναν αγώνα που απαιτούσε κάθε σεξουαλική δραστηριότητα να στοχεύει στην αναπαραγωγή.
Στην Καινή Διαθήκη, ωστόσο, ο Παύλος αναφέρεται τόσο στην ανδρική όσο και στη γυναικεία ομοφυλοφιλία με τον ίδιο χαρακτηρισμό, της «αφύσικης αγάπης». Στην επιστολή του Προς τους Ρωμαίους, αποκαλεί τη γυναικεία ομοφυλοφιλία «αυτό που είναι ενάντια στη φύση», ένας χαρακτηρισμός που χρησιμοποιήθηκε σε πολλά νομικά βιβλία της Αμερικής σαν γενικός όρος που περιγράφει κάθε ομοφυλοφιλική πράξη ως «έγκλημα κατά της φύσης». Δεν γνωρίζαμε με σαφήνεια τι ακριβώς είναι το αφύσικο σεξ μέχρι που ο σεξολόγος Alfred Kinsey μας πρόσφερε τον απόλυτο επιστημονικό ορισμό: «Αφύσικη σεξουαλική πράξη είναι η πράξη εκείνη που είναι αδύνατον να εκτελεσθεί».
Μετά απ’ όλα αυτά, λοιπόν, αποκτά επιτακτικό ενδιαφέρον να εξετάσουμε μια πρόσφατη μελέτη που αποκαλύπτει ότι πιθανότατα ο Χριστός είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις. Το βιβλίο δεν θα τραβούσε την προσοχή αν δεν είχε γραφτεί από έναν σημαντικό μελετητή της Βίβλου, τον Δρα Morton Smith, επισκοπιανό ιερέα και καθηγητή της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κολόμπια.
Ο Smith αφιέρωσε δεκατέσσερα κοπιαστικά χρόνια σε φιλόπονη, βαθιά έρευνα. Ανακάλυψε το αντίγραφο μιας επιστολής που αποδίδεται στον Κλεμένσιο της Αλεξάνδρειας, έναν Έλληνα θεολόγο που πέθανε γύρω στο 215 μ.Χ. Το έγγραφο ανέφερε δυο αποσπάσματα από ένα υποτιθέμενο απόκρυφο ευαγγέλιο που συνέγραψε ο Μάρκος στην Αλεξάνδρεια μετά το θάνατο του Πέτρου και προοριζόταν μόνο για τα μάτια των μυημένων στα βαθύτερα μυστήρια του Χριστιανισμού ως ανερχόμενη θρησκεία.
Το βιβλίο του Smith έχει τίτλο The Secret Gospel: The Discovery and Interpretation of The Secret Gospel According to Mark (Το Απόκρυφο Ευαγγέλιο: Η Ανακάλυψη και η Ερμηνεία του κατά Μάρκον Απόκρυφου Ευαγγελίου) και η δημοσίευση του το 1973 πυροδότησε μια θύελλα εκκλησιαστικών διενέξεων.
Το απόσπασμα που οδήγησε τον Smith στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός είχε ομοφυλοφιλικές τάσεις είναι το ακόλουθο:
Και έρχονται στη Βηθανία, και κάποια γυναίκα, που ο αδελφός της είχε πεθάνει, ήταν εκεί. Και, ερχόμενη, προσκύνησε τον Ιησού και του είπε, «Γιε του Δαυίδ λυπήσου με». Οι δε Απόστολοι την επέπληξαν. Και ο Ιησούς οργισμένος, έφυγε μαζί της για τον κήπο που βρισκόταν ο τάφος, κι ευθύς μια δυνατή κραυγή ακούσθηκε από τον τάφο. Και πλησιάζοντας ο Ιησούς κύλησε την πέτρα από την είσοδο του τάφου.
Και μπαίνοντας αμέσως εκεί μέσα όπου βρισκόταν ο νεαρός, άπλωσε μπροστά το χέρι του και τον σήκωσε κρατώντας το χέρι του. Αλλά ο νεαρός, μόλις τον κοίταξε, τον αγάπησε και άρχισε να τον παρακαλεί να κρατήσει μαζί του.
Και βγαίνοντας από τον τάφο μπήκαν στο σπίτι του νεαρού, διότι ήταν πλούσιος. Και μετά από έξι ημέρες ο Ιησούς του είπε τι να κάνει και το βράδυ ο νεαρός έρχεται σ’ Αυτόν, φορώντας ένα λινό ύφασμα πάνω στο γυμνό [κορμί του]. Και έμεινε μαζί Του εκείνη τη νύχτα, διότι ο Ιησούς του δίδαξε το μυστήριο της βασιλείας του Θεού. Και από εκεί, αφού σηκώθηκε, επέστρεψε στην άλλη πλευρά του Ιορδάνη.
Στο απόκρυφο ευαγγέλιο, ο Χριστός παρουσιάζεται σα δάσκαλος και χρήστης απαγορευμένων απόκρυφων μεθόδων με έντονες ερωτικές αποχρώσεις. Θα ήταν, φυσικά, μεγάλη ειρώνεια αν ο Smith έχει δίκιο υποστηρίζοντας ότι και ο ίδιος ο Χριστός επέτρεπε στον εαυτό του σεξουαλικές πρακτικές που καταδικάζονται στο όνομά του για 2.000 χρόνια περίπου.



Ο ΡΟΥΒΗΝ ΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ
Γένεση 35:22            Και όταν κατοικούσε ο Ισραήλ σε εκείνη τη γη, πήγε ο Ρουβήν και κοιμήθηκε με την Βαλλά, την παλλακίδα του πατέρα του. Και το άκουσε αυτό ο Ισραήλ.
Είναι κάπως δύσκολο να κατανοήσουμε γιατί ο Ρουβήν καταδικάσθηκε τόσο αυστηρά επειδή έκανε σεξ με την Βαλλά. Σύμφωνα με την ηθική της Βίβλου, η βλασφημία ίσως ήταν ότι ο Ρουβήν διάλεξε να κοιμηθεί με την Βαλλά, την  υπηρέτρια της Ραχήλ, και όχι με την Ζελφά, την υπηρέτρια της μητέρας του Λείας!
Εν πάσει περιπτώσει, ο Ιακώβ προσβλήθηκε σφόδρα από την αιμομικτική πράξη του Ρουβήν και τον κατηγόρησε ανοιχτά μπροστά στα αδέλφια του. Ο Ρουβήν ήταν ο πρωτότοκος γιος του και η απογοήτευση του Ιακώβ υπήρξε ακόμα μεγαλύτερη από την άποψη ότι τον πρόδωσε ο μεγαλύτερος γιος του.
Γένεση 49:1-4             1 Εκάλεσε δε ο Ιακώβ τους γιους του, και είπε, Συναχθείτε για να σας αναγγείλω αυτό που θα σας συμβεί, τις τελευταίες ημέρες. 2 Συναχθείτε, και ακούστε, γιοι του Ιακώβ, και εισακούστε τον Ισραήλ τον πατέρα σας. 3 Ρουβήν, εσύ ο πρωτότοκός μου, η ισχύς μου, και η απαρχή των δυνάμεών μου, η υπεροχή της αξιοπρέπειας και η υπεροχή της δύναμης. 4 Ασταθής σαν το νερό, δεν θα υπερέχεις, επειδή ανέβηκες στο κρεβάτι του πατέρα σου, και το μίανες. Ανέβηκε στο κρεβάτι μου.
O Ρουβήν ήταν εξαιρετικά τυχερός που τη γλύτωσε μόνο με μια δημόσια επίπληξη από τον πατέρα του. Σύμφωνα με τον εβραϊκό νόμο, θα μπορούσε να του επιβληθεί θανατική ποινή για ανταρσία εναντίον του πατερά του.
Έξοδος 21:15-17         15 Και όποιος χτυπήσει τον πατέρα του, ή την μητέρα του, θα θανατωθεί εξάπαντος. 16 Και όποιος κλέψει άνθρωπο και τον πουλήσει ή αυτός βρεθεί στα χέρια του, θα θανατωθεί εξάπαντος. 17 Και όποιος βρίζει τον πατέρα του, ή την μητέρα του, θα θανατωθεί εξάπαντος.
Λευιτικό 20:9    Κάθε άνθρωπος που θα βρίσει τον πατέρα του, ή την μητέρα του, θα θανατωθεί εξάπαντος. Έβρισε τον πατέρα του, ή την μητέρα του, το αίμα του θα είναι πάνω του.
Δευτερονόμιο 21:18-21          Εάν κάποιος έχει γιο πεισματάρη και ανυπότακτο, που δεν υπακούει τη φωνή του πατέρα του, ή τη φωνή της μητέρας του και αφού τον έχουν διορθώσει, δεν τους υπακούει, 19 τότε ο πατέρας του και η μητέρα του θα τον πάρουν και θα τον φέρουν μπροστά στους πρεσβύτερους της πόλης του, και στην πύλη του τόπου του. 20 Και θα πουν στους πρεσβύτερους της πόλης του, Αυτός ο γιος μας είναι πεισματάρης και απειθής, δεν υπακούει στη φωνή μας, είναι λαίμαργος και μέθυσος. 21 Και όλοι οι άνθρωποι της πόλης του, θα τον λιθοβολήσουν και θα πεθάνει. Και θα εξαφανίσεις το κακό από μέσα σου, και όλος ο Ισραήλ θα ακούσει, και θα φοβηθεί
Το ότι στον απείθαρχο γιο επιβαλλόταν η θανατική ποινή φανερώνει τη βαθιά προληπτική πίστη των Εβραίων στη σύμφυτη δύναμη των λέξεων. Έτσι, πίστευαν ότι μια ευχή ή μια κατάρα που δόθηκε κάποτε, δεν μπορούσε να ανακληθεί, αλλά αποτελούσε μια αιώνια διακήρυξη.
Εκτός από την ασέβεια και την ανυπακοή του γιου προς τον πατέρα που συνιστούσε η αιμομικτική πράξη του Ρουβήν, ήταν επίσης ένοχος για την καταπάτηση του εβραϊκού νόμου, πράγμα που αδύνατον να μη γνώριζε. Ο νόμος ήταν σαφής και επαναλαμβανόταν συχνά στον κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης.
Λευιτικό 20:11            Και ο άνθρωπος που θα κοιμηθεί με τη γυναίκα του πατέρα του, τη γύμνια του πατέρα του αποκάλυψε. Θα θανατωθούν εξάπαντος και οι δύο. Το αίμα τους θα είναι πάνω τους.
Δευτερονόμιο 22:30    Κανείς δε θα πάρει τη γυναίκα του πατέρα του, ούτε θα αποκαλύψει το ρούχο του πατέρα του.
Δευτερονόμιο 27:20    Καταραμένος αυτός που κοιμάται με τη γυναίκα του πατέρα του, επειδή ξεσκεπάζει το ρούχο του πατέρα του. Και όλος ο λαός θα πει, Αμήν.



Ο ΣΥΧΕΜ, Ο ΒΙΑΣΤΗΣ,
ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΚΡΟΒΥΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ
Η Δείνα ήταν η μοναχοκόρη του Ιακώβ. Ο Συχέμ, που ανήκε στην ειδωλολατρική φυλή των Ευαίων, ποθώντας να κοιμηθεί μαζί της, τη βίασε. Μετά το βιασμό την ερωτεύτηκε τρελά και ζήτησε από πατέρα του Εμμώρ να του φέρει τη Δείνα να την παντρευτεί.
Γένεση 34:1-4 1    Και βγήκε η Δείνα, η κόρη της Λείας, την οποία αυτή γέννησε στον Ιακώβ, για να δει τις κοπέλες του τόπου. 2 Και όταν την είδε ο Συχέμ, ο γιος του Εμμώρ του Ευαίου, άρχοντα του τόπου, την πήρε και κοιμήθηκε μαζί της και την ατίμασε. 3 Και η ψυχή του προσκολλήθηκε στη Δείνα, την κόρη του Ιακώβ, και αγάπησε την κοπέλα, και μίλησε ευγενικά στην κοπέλα. 4 Και μίλησε ο Συχέμ στον πατέρα του Εμμώρ, και του είπε, Φέρε μου αυτή την κοπέλα για γυναίκα.
Ο πατέρας του Συχέμ, Εμμώρ, συναντήθηκε με τον Ιακώβ και του ζήτησε το χέρι της Δείνα για το γιο του, ελπίζοντας έτσι να πετύχει την ένωση των δυο οικογενειών.
Γένεση 34:5-12           5 Και άκουσε ο Ιακώβ ότι ατίμασε την κόρη του τη Δείνα. Οι δε γιοι του βρίκονταν με τα ζώα του στους αγρούς, και σώπασε ο Ιακώβ μέχρι να επιστρέψουν. 6 Και ο Εμμώρ, ο πατέρας του Συχέμ, πήγε στον Ιακώβ, για να μιλήσει μαζί του. 7 Και γύρισαν οι γιοι του Ιακώβ από τον αγρό μόλις το άκουσαν. Και πικράθηκαν οι άνδρες, και θύμωσαν πολύ, επειδή αυτός είχε διαπράξει ανοησία εναντίον του Ισραήλ, με το να πλαγιάσει με την κόρη του Ιακώβ, πράγμα που δεν έπρεπε να συμβεί. 8 Και μίλησε σ’ αυτούς ο Εμμώρ, και είπε, Η ψυχή του γιου μου του Συχέμ προσηλώθηκε στην κόρη σας. Σας παρακαλώ, να του τη δώσετε για γυναίκα. 9 Και συμπεθερέψτε μαζί μας, δώστε μας τις κόρες σας, και πάρτε εσείς τις δικές μας κόρες. 10 Και κατοικήσθε μαζί μας, ιδού, η γη είναι μπροστά σας, κατοικήσθε και εμπορευθείτε σ’ αυτήν, και αποκτήσθε σ’ αυτήν υπάρχοντά. 11 Είπε δε ο Συχέμ στον πατέρα της, και στους αδελφούς της, Ας βρω εύνοια στα μάτια σας και θα δώσω ό,τι μου πείτε. 12 Ζητήστε μου όση προίκα και όσα δώρα θέλετε, και θα δώσω ό,τι μου πείτε, μόνο δώστε μου την κοπέλα για γυναίκα.
Οι γιοι του Ιακώβ αγανακτισμένοι από το βιασμό της αδελφής τους είπαν ψέμματα στους Ευαίους ότι δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει ο γάμος εκτός αν  δέχονταν να κάνουν περιτομή. Μόνον έτσι θα γινόταν εφικτή μια συμφωνία για ελεύθερο γάμο ανάμεσα στα μέλη των δυο οικογενειών.
Γένεση 34:13-17         13 Αποκρίθηκαν δε οι γιοι του Ιακώβ στον Συχέμ, και στον πατέρα του Εμμώρ, με δόλο, και είπαν, επειδή αυτός είχε μιάνει την αδελφή τους Δείνα, 14 Και είπαν σ’ αυτούς, Δεν μπορούμε να κάνουμε αυτό το πράγμα, να δώσουμε την αδελφή μας σε άνθρωπο απερίτμητο, διότι τούτο είναι όνειδος για μας. 15 Αλλά σε τούτο θα συμφωνήσουμε μαζί σας, Εάν εσείς γίνετε όπως εμείς, περιτέμνοντας κάθε αρσενικό σας, 16 τότε θα σας δώσουμε τις κόρες μας, και θα πάρουμε τις κόρες σας, και θα κατοικήσουμε μαζί σας, και θα γίνουμε ένας λαός. 17 εάν όμως δεν μας ακούσετε να περιτμηθήτε, τότε θα πάρουμε την κόρη μας, και θα φύγουμε.
Ο Εμμώρ και ο Συχέμ ικανοποιήθηκαν με την προσφορά και έπεισαν όλους τους Ευαίους να υποβληθούν στην επέμβαση προκειμένου να σφραγίσουν το δεσμό μεταξύ των δύο λαών.
Γένεση 34:18-24         18 Και τα λόγια τους άρεσαν στον Εμμώρ, και στον Συχέμ, το γιο του Εμμώρ. 19 Και δεν άργησε ο νέος να κάνει το πράγμα, διότι αγαπούσε πολύ την κόρη του Ιακώβ, και ήταν ο πιο τιμημένος σε ολόκληρο το σπίτι του πατέρα του. 20 Και πήγαν ο Εμμώρ και ο γιος του Συχέμ στην πύλη της πόλης τους, και μίλησαν στους άνδρες της πόλης τους, και είπαν, 21 Οι άνθρωποι αυτοί είναι ειρηνικοί μαζί μας. Ας κατοικήσουν λοιπόν στη γη, και ας εμπορεύονται σ’ αυτήν, διότι η γη, ιδού, είναι αρκετή ευρύχωρη γι’ αυτούς. Ας πάρουμε τις κόρες τους για γυναίκες, και ας  τους δώσουμε τις δικές μας κόρες. 22 Σε τούτο μόνο θέλουν οι άνθρωποι να συμφωνήσουμε για να κατοικήσουν μαζί μας, ώστε να γίνουμε ένας λαός, να περιτμηθεί κάθε αρσενικό ανάμεσα μας, όπως περιτέμνονται αυτοί. 23 Δικά μας δε θα είναι τα κοπάδια τους και τα υπάρχοντά τους, και όλα τα ζώα τους; Ας συμφωνήσουμε μόνο μαζί τους, και θα κατοικήσουν μαζί μας. 24 Και εισάκουσαν τον Εμμώρ και τον γιο του Συχέμ όλοι όσοι έβγαιναν από την πύλη της πόλης του. Και περιτμήθηκε κάθε αρσενικό, όλοι όσοι έβγαιναν από την πύλη της πόλης.
Οι Ισραηλίτες ήξεραν πολύ καλά ότι για τρεις ημέρες οι ενήλικες άνδρες που περιτμήθηκαν, θα υπέφεραν από υψηλο πυρετό και δυνατό πόνο στα γεννητικά όργανα. Έτσι, την τρίτη ημέρα από την περιτομή των Ευαίων, ο Συμεών και ο Λευί εισέβαλαν στον καταυλισμό τους και εκμεταλλευόμενοι τη δεινή σωματική τους κατάσταση έσφαξαν όλους τους άνδρες, μαζί τον Εμμώρ και τον Συχέμ. Πιστοί στην εβραϊκή παράδοση, αιχμαλώτισαν τις γυναίκες και τα παιδιά, άρπαξαν τα ζώα και τις περιουσίες των Ευαίων διακηρύσσοντας ότι έτσι έπαιρναν εκδίκηση για το βιασμό της αδελφής τους Δείνα.
Γένεση 34:25-31         25 Και την τρίτη ημέρα, όταν εκείνοι πονούσαν, δύο από τους γιους του Ιακώβ, ο Συμεών και ο Λευί, αδελφοί της Δείνας, πήραν ο καθένας το μαχαίρι του, και μπήκαν στην πόλη άφοβα, και σκότωσαν κάθε αρσενικό. 26 Και τον Εμμώρ, και τον γιο του Συχέμ, τους σκότωσαν με την κόψη του μαχαιριού, και πήραν τη Δείνα από το σπίτι του Συχέμ, και έφυγαν. 27 Οι δε γιοι του Ιακώβ ήρθαν στους σκοτωμένους, και λεηλάτησαν την πόλη, επειδή είχαν ατιμάσει την αδελφή τους. 28 Πήραν τα πρόβατά τους, και τα βόδια τους, και τα γαϊδούρια τους, και ό,τι υπήρχε στην πόλη, και ό,τι στον αγρό. 29 Και όλη την περιουσία τους, και όλα τα παιδιά τους, και αιχμαλώτισαν τις γυναίκες τους, και άρπαξαν ό,τι υπήρχε στα σπίτια τους. 30 Και είπε ο Ιακώβ στον Συμεών και τον Λευί, Σε ταραχή με βάζετε κάνοντάς με μισητό ανάμεσα στους κατοίκους της γης, ανάμεσα στους Χαναναίους και τους Φερεζαίους. Εγώ έχω λίγους ανθρώπους, και εκείνοι θα ενωθούν εναντίον μου, και θα με σκοτώσουν, και χαθώ κι εγώ και ο οίκος μου. 31 Και αυτοί είπαν, Έπρεπε λοιπόν να μεταχειρισθούν την αδελφή μας σαν πόρνη;
Ο Συχέμ είχε προσφερθεί ειλικρινά να παντρευτεί τη Δείνα, δείχνοντας έτσι την προθυμία του να συμμορφωθεί με τον εβραϊκό νόμο. Ο νόμος έλεγε ότι αν ένας άνδρας βίαζε μια αρραβωνιασμένη κοπέλλα, τότε του άξιζε ο θάνατος. Αν, ωστόσο, η κοπέλλα που βίασε δεν ήταν μνηστευμένη την εποχή της διακόρευσής της, θα μπορούσε να γλιτώσει κάθε τιμωρία αρκεί να πλήρωνε πενήντα ασημένια νομίσματα και να την παντρευόταν.
Έξοδος 22:16-17         16 Και αν κάποιος παρασύρει παρθένα, που δεν είναι αρραβωνιασμένη, και κοιμηθεί μαζί της, θα την προικίσει εξάπαντος για να γίνει γυναίκα του. 17 Εάν όμως ο πατέρας της δεν επιθυμεί να την δώσει σε αυτόν, θα πληρώσει αργύρια σύμφωνα με την προίκα των παρθένων.
Δευτερονόμιο 22:28-29          28 Εάν κάποιος βρει νεαρή παρθένα, που δεν είναι αρραβωνιασμένη, και την πιάσει, και κοιμηθεί μαζί της, και βρεθούν. 29 Τότε ο άνδρας που κοιμήθηκε μαζί της θα δώσει στον πατέρα της κοπέλας πενήντα σίκλους ασήμι, και αυτή θα γίνει γυναίκα του, επειδή την ταπείνωσε, δεν θα μπορεί να τη διώξει όλες τις ημέρες του.
Σύμφωνα με αυτό το νόμο, το μόνο που είχε να χάσει ο Συχέμ εκτός από τα λεφτά του, ήταν το δικαίωμα να χωρίσει τη Δείνα.
Η όλη ιστορία παίρνει ακόμα πιο σαδιστικές διαστάσεις αν σκεφθεί κανείς ότι η περιτομή σ’ έναν ενήλικο άνδρα είναι εξαιρετικά οδυνηρή, ειδικά όταν γίνεται χωρίς τη βοήθεια αναισθητικού και με εργαλεία που δε θυμίζουν σε τίποτα το δικό μας αποτελεσματικό νυστέρι. Τα συνηθισμένα εργαλεία που αναφέρονται στη Βίβλο είναι κοφτερά μαχαίρια ή κοφτερές πέτρες και ήταν πράγματι μια ασυνείδητη πράξη εκ μέρους των γιων του Ιακώβ να κάνουν τους Συχεμίτες να υποβληθούν σ’ αυτό το μαρτύριο, αφού ούτως ή άλλως σκόπευαν να τους σκοτώσουν όλους.


ΟΛΟΝΥΧΤΙΟΣ ΟΜΑΔΙΚΟΣ ΒΙΑΣΜΟΣ
Κάποιος Λευίτης απόκτησε μια παλλακίδα που αργότερα αποδείχτηκε άπιστη. Γύρισε στο σπίτι του πατέρα της στη Βηθλεέμ και μετά από τέσσερεις μήνες, ο Λευίτης πήγε να την βρει και να την ξαναπάρει πίσω. Ο πατέρας της γυναίκας τον φιλοξένησε για τρεις ημέρες. Όμως την τέταρτη ημέρα, ο Λευίτης θέλησε να φύγει μαζί με την παλλακίδα-σύζυγό του.
Κριτές 19:1-4               1 Τις ημέρες εκείνες δεν υπήρχε βασιλιάς στο Ισραήλ. Και ήταν ένας Λευίτης που παροικούσε στην πλαγιά του όρους Ευφραϊμ, και που πήρε για γυναίκα του μια παλλακίδα από τη Βηθλεέμ-Ιούδα. Και η παλλακίδα τον ατίμασε και γύρισε στο σπίτι του πατέρα της στη Βηθλεέμ-Ιούδα, και ήταν εκεί τέσσερεις ολόκληρους μήνες. 3 Και σηκώθηκε ο άνδρας της, και πήγε να την βρει, και της μίλησε ευγενικά, για να την κάνει να επιστρέψει. Είχε δε μαζί του τον δούλο του, και δύο γαϊδούρια. Και αυτή τον έβαλε στο σπίτι του πατέρα της, και όταν τον είδε ο πατέρας της κοπέλας, χάρηκε που τον συνάντησε. Και τον κράτησε ο πεθερός του, ο πατέρας της κοπέλας, και αυτός έμεινε μαζί του τρεις ημέρες. Και έφαγε, και ήπιε, και διανυκτέρευσε εκεί.
Ο πεθερός έπεισε τον Λευίτη να μείνει άλλη μια ημέρα.
Κριτές 19:5-7          5 Και την τέταρτη ημέρα, όταν σηκώθηκαν το πρωί, ετοιμάστηκε να αναχωρήσει, και είπε ο πατέρας της κοπέλας στον γαμπρό του, Στήριξε την καρδιά σου με λίγο ψωμί, και μετά φεύγετε. 6 Και κάθισαν, και έφαγαν, και ήπιαν, μαζί και οι δύο. Και είπε ο πατέρας της κοπέλας στον άνδρα, Ευαρεστήσου, παρακαλώ, και μείνε τη νύχτα, και ας ευφρανθεί η καρδιά σου. 7 Και όταν ο άνθρωπος σηκώθηκε να φύγει, ο πεθερός του τον πίεσε, έτσι αυτός έμεινε και πέρασε τη νύχτα εκεί.
Την πέμπτη ημέρα, ο πεθερός προσπάθησε και πάλι να πείσει τον Λευίτη να μείνουν άλλη μια νύχτα, εκείνος όμως αποφάσισε να φύγει με την παλλακίδα-σύζυγό του και τον υπηρέτη του. Ταξίδεψαν μέχρι την Ιεβούς, αποφάσισαν όμως να μην διανυκτερεύσουν εκεί γιατί δεν ήταν πόλη του Ισραήλ. Έτσι συνέχισαν μέχρι την Γαβαά, μια πόλη της φυλής του Βενιαμίν.
Όταν έφτασαν στη Γαβαά, δεν βρήκαν πού να μείνουν αφού κανείς δεν προσφέρθηκε να τους φιλοξενήσει στο σπίτι του το βράδυ.
Kριτές 19:8-15            8 Και σηκώθηκε το πρωί της πέμπτης ημέρας για να αναχωρήσει, και είπε ο πατέρας της κοπέλας, Στήριξε παρακαλώ την καρδιά σου. Και έμεινε μέχρι το απόγευμα, και έφαγαν και οι δύο. 9 Και όταν σηκώθηκε ο άνθρωπος να φύγει, αυτός και η παλλακίδα του, και ο δούλος του, του είπε ο πεθερός του, ο πατέρας της κοπέλας, Ιδού, τώρα η ημέρα κοντεύει να βραδιάσει, Σε παρακαλώ μείνετε τη νύχτα. Η ημέρα κοντεύει να τελειώσει. Μείνε εδώ τη νύχτα και ας ευφρανθεί η καρδιά σου. Και αύριο σηκώνεσθε το πρωί για το ταξίδι σας, και πηγαίνεις σπίτι σου. 10 Ο άνθρωπος όμως δε θέλησε να διανυκτερεύσει, αλλά σηκώθηκε, και ανεχώρησε, και έφτασε μέχρι την Ιεβούς, που είναι η Ιερουσαλήμ, και είχε μαζί του δυο γαϊδούρια σαμαρωμένα, και η παλλακίδα του ήταν μαζί του. 11 Και όταν πλησίασαν στην Ιεβούς, η ημέρα ήταν πολύ προχωρημένη, και είπε ο δούλος στον κύριό του, Έλα, σε παρακαλώ, ας στραφούμε προς αυτή την πόλη των Ιεβουσαίων, και ας διανυκτερεύσουμε σ’ αυτήν. 12 Και είπε ο κύριός του σ αυτόν, Δεν θα στραφούμε προς πόλη αλλοεθνών, η οποία δεν είναι των γιών του Ισραήλ, αλλά θα προχωρήσουμε μέχρι τη Γαβαά. 13 Και είπε στο δούλο του, Έλα, και ας πλησιάσουμε σε έναν από αυτούς τους τόπους, και ας διανυκτερεύσουμε στη Γαβαά, ή στη Ραμά. 14 Και προχώρησαν και πήγαν. Και έδυσε ο ήλιος όταν πλησίαζαν τη Γαβαά, η οποία είναι του Βενιαμίν. 15 Και στράφηκαν εκεί, για να μπουν και να καταλύσουν στη Γαβαά. Και όταν μπήκαν, κάθισε στη πλατεία της πόλης, και δεν υπήρχε άνθρωπος να τους πάρει στο σπίτι του για τη νύχτα.
Τελικά, φάνηκε ένας γέρος που τους πρόσφερε φιλοξενία για τη νύχτα στο σπίτι.
Κριτές 19:16-21          16 Και ιδού, ένας γέρος άνθρωπος που γύριζε από τη δουλειά του στον αγρό το βράδυ. Και ο άνθρωπος ήταν από το όρος Ευφραϊμ, και παροικούσε στη Γαβαά. Οι δε άνθρωποι του τόπου ήταν Βενιαμινίτες. 17 Και σηκώνοντας τα μάτια του, είδε τον άνθρωπο, τον οδοιπόρο, στην πλατεία της πόλης, και είπε ο γέρος, Πού πας; Και από πού έρχεσαι; 18 Και αυτός του είπε, Ερχόμαστε από τη Βηθλεέμ-Ιούδα και πηγαίνουμε στις πλαγιές του όρους Ευφραϊμ. Από εκεί είμαι εγώ. Και πήγα στη Βηθλεέμ-Ιούδα και τώρα πηγαίνω στον οίκο του Κυρίου. Και δεν υπάρχει κανείς να με πάρει στο σπίτι του. 19 Έχουμε μάλιστα άχυρα και τροφή για τα γαϊδούρια μας, και ψωμί και κρασί για μένα, και τη δούλη σου, και τον νέο, που είναι μαζί με τους δούλους σου. Δεν έχουμε έλλειψη κανενός πράγματος. 20 Και είπε ο γέρος, Ειρήνη μαζί σου. Και για ό,τι χρειάζεσαι θα φροντίσω εγώ, μόνο μη διανυκτερεύσεις στην πλατεία. 21 Και τον έβαλε στο σπίτι του, και έδωσε τροφή στα γαϊδούρια, και έπλυναν τα πόδια τους, και έφαγαν, και ήπιαν.
Καθώς οι ξένοι διασκέδαζαν στο σπίτι του οικοδεσπότη τους, ορισμένοι άντρες της πόλης περικύκλωσαν το σπίτι και χτύπησαν την πόρτα ζητώντας από το γέρο να τους παραδώσει το φιλοξενούμενό του για να τον βιάσουν.
Κριτές 19:22      Ενώ αυτοί ευφραίναν την καρδιά τους, ιδού, οι άνδρες της πόλης, άνδρες άνομοι, περικύκλωσαν το σπίτι, χτυπώντας την πόρτα, και μίλησαν στον κύριο του σπιτιού, τον γέροντα, και είπαν, Βγάλε τον άνθρωπο, που ήρθε στο σπίτι σου, να τον γνωρίσουμε.
Ο οικοδεσπότης προσπάθησε να τους αλλάξει τις λάγνες προθέσεις τους προσφέροντας τους την παρθένα κόρη του και την παλλακίδα-σύζυγο του ξένου για τη σεξουαλική τους ικανοποίηση.
Κριτές 19:23-24          23 Και βγήκε προς αυτούς ο άνθρωπος, ο κύριος του σπιτιού, και τους είπε, Μη αδελφοί μου, παρακαλώ, μην κάνετε τέτοιο κακό, αφού ο άνθρωπος αυτός μπήκε στο σπίτι μου, μην κάνετε τέτοια ανοησία. 24 Ιδού, η κόρη μου η παρθένα, και η παλλακίδα αυτού. Τώρα θα φέρω αυτές έξω, και ταπεινώστε τις, και κάντε μαζί τους ό,τι σας αρέσει. Αλλά στον άνθρωπο αυτό μην κάνετε τέτοιο επαίσχυντο πράγμα.
Οι άνδρες της πόλης αρνήθηκαν την προσφορά του γέρου, όταν όμως ο Λευίτης τους πρόσφερε την παλλακίδα-γυναίκα του, σε μια επίδειξη γνήσιου βιβλικού ιπποτισμού, την πήραν και τη βίασαν όλη τη νύχτα. Την αυγή, την άφησαν τελικά να φύγει.
Κριτές 19:25       Αλλά οι άνδρες δεν ήθελαν να τον ακούσουν. Και πήρε ο άνθρωπος την παλλακίδα του, και την έφερε έξω σ’ αυτούς. Και την γνώρισαν, και την κακοποίησαν όλη τη νύχτα μέχρι το πρωί. Και καθώς χάραζε η ημέρα, την άφησαν να φύγει.
Το χάραμα, η παλλακίδα σωριάστηκε στην πόρτα του σπιτιού. Όταν ο Λευίτης την βρήκε σωριασμένη εκεί, την πρόσταξε να σηκωθεί και να ετοιμαστεί να φύγουν. Εκείνη όμως δεν απάντησε, αφού ήταν ήδη νεκρή. Τότε αυτός φόρτωσε το πτώμα της στο γάιδαρό του και έφυγε για το σπίτι του.
Κριτές 19:26-27          26 Και ήρθε η γυναίκα στο χάραμα της ημέρας, και έπεσε στην πόρτα του σπιτιού του ανθρώπου, όπου ήταν ο κύριός της, μέχρι που έφεξε. 27 Και σηκώθηκε ο κύριός της το πρωί, και άνοιξε τις πόρτες του σπιτιού, και βγήκε για να συνεχίσει το δρόμο του. Και, ιδού, η γυναίκα, η παλλακίδα του, πεσμένη στην πόρτα του σπιτιού, και τα χέρια της στο κατώφλι.
Όταν έφτασε στο σπίτι του, ο Λευίτης έκοψε το πτώμα της γυναίκας του σε δώδεκα κομμάτια κι έστειλε από ένα σε κάθε μια από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ για να τους πληροφορήσει τι της είχε συμβεί στα χέρια των Βενιαμινιτών της Γαβαά.
Κριτές 19:28-30          28 Και της είπε, Σήκω και ας πηγαίνουμε. Αλλά δεν απάντησε. Τότε ο άνθρωπος την έβαλε στο γαϊδούρι, και σηκώθηκε, και πήγε στον τόπο του. Και όταν έφτασε στο σπίτι του, πήρε το μαχαίρι, και έπιασε την παλλακίδα του, και την έκοψε μαζί με τα κόκαλά της σε δώδεκα κομμάτια, και τα έστειλε σε κάθε περιοχή του Ισραήλ. 30 Και όλοι όσοι έβλεπαν, έλεγαν, Δεν έγινε, ούτε φάνηκε τέτοιο πράγμα, από την ημέρα που οι γιοι του Ισραήλ ανέβηκαν από τη γη της Αιγύπτου, μέχρι αυτή την ημέρα. Σκεφθείτε γι’ αυτό, συμβουλευθείτε, και μιλήστε.
Οι ομοιότητες ανάμεσα σ’ αυτή την ιστορία και σ’ εκείνη του Λωτ στα Σόδομα είναι τόσο μεγάλες που ακόμα και κάποιοι σχολιαστές της Βίβλου δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στον πειρασμό να δηλώσουν ότι πρόκειται απλώς για δυο εκδοχές του ίδιου γεγονότος.
Η άποψη αυτή παραβλέπει μερικούς σημαντικούς παράγοντες, το γεγονός δηλαδή ότι υπαρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στις δυο αφηγήσεις:
1. Στα Σόδομα, ο Λωτ φιλοξενούσε δυο αγγέλους μεταμφιεσμένους σε ανθρώπους που είχαν σταλεί από τον Θεό για να προειδοποιήσουν για την επικείμενη καταστροφή της διεφθαρμένης πόλης, ενώ στη Γαβαά, ο οικοδεσπότης φιλοξενούσε έναν Λευίτη, έναν απλό άνθρωπο και την ερωμένη του, που ταξίδευαν και αναζήτησαν στέγη για τη νύχτα.
2. Στα Σόδομα, ο Λωτ πρόσφερε και τις δυο παρθένες κόρες του στον όχλο για να τους μεταπείσει να μην βιάσουν τους άνδρες φιλοξενούμενούς του, ενώ στη Γαβαά ο οικοδεσπότης είχε μόνο μια κόρη παρθένα που επίσης πρόσφερε στη θέση του άνδρα φιλοξενούμενού του.
3. Στα Σόδομα, ο όχλος των Σοδομιτών δεν έδειξε ενδιαφέρον όταν ο Λωτ πρόσφερε τις δυο του κόρες ενώ στη Γαβαά ο όχλος αρνήθηκε μεν την προσφορά του οικοδεσπότη να κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί με την παρθένα μοναχοκόρη του, αλλα δέχτηκαν την παλλακίδα εκ μέρους του φιλοξενούμενου και μάλιστα επιδόθηκαν στον ολονύχτιο βιασμό της.
4. Στα Σόδομα, η τιμωρία των Σοδομιτών ήταν η άμεση τύφλωσή τους από τους δυο αγγέλους και η επερχόμενη καταστροφή ολόκληρης της πόλης από τον Θεό, ενώ στη Γαβαά η αντεκδίκηση ήταν καθαρά ανθρώπινη με τη μορφή αιματηρής μάχης και με τον Θεό σε ρόλο επόπτη. Αυτή η απίστευτα βάναυση σφαγή προκλήθηκε από τον Λευίτη, ο οποίος έκοψε το πτώμα της ερωμένης του σε δώδεκα κομμάτια κ έστειλε ένα σε κάθε μια από τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ σαν απόδειξη του δολοφονικού βιασμού που εκείνη υπέφερε στα χέρια των Βενιαμινιτών (βλ. Κεφάλαιο 40).



Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΠΕΤΕΦΡΗ
ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟΝ ΩΡΑΙΟ ΕΦΗΒΟ ΙΩΣΗΦ
Σύμφωνα με το εδάφιο 37:2 της Γένεσης, ο Ιωσήφ ήταν 17χρονος έφηβος όταν πουλήθηκε σκλάβος. Οι Ισμαηλίτες πούλησαν τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο στον Πετεφρή, που ήταν αρχηγός της φρουράς του Φαραώ. Ο Γιαχβέ βοήθησε τον Ιωσήφ να προκόψει κερδίζοντας την εύνοια του Πετεφρή.
Γένεση 39:1-3    1 Τον δε Ιωσήφ κατέβασαν στην Αίγυπτο, και ο Πετεφρής, ένας αυλικός του Φαραώ, ο αρχηγός της σωματοφυλακής, ένας Αιγύπτιος, τον αγόρασε από τα χέρια των Ισμαηλιτών, που τον είχαν κατεβάσει εκεί. 2 Και ήταν ο Κύριος μαζί με τον Ιωσήφ, και αυτός ήταν πλούσιος άνθρωπος, και και βρισκόταν στο σπίτι του κυρίου του, του Αιγύπτιου. 3 Και είδε ο κύριός του, ότι ο Κύριος ήταν μαζί του, και ότι ο Κύριος ευνοούσε στα χέρια του όλα όσα έκανε.
Σύντομα ο Πετεφρής προήγαγε τον Ιωσήφ στη θέση του επιστάτη της περιουσίας του, επωφελούμενος έτσι από τις ευλογίες με τις οποίες είχε ράνει ο Γιαχβέ τον Ιωσήφ. Το εδάφιο 6 αποκαλύπτει ότι ο Ιωσήφ ήταν «ευνοημένος από τη φύση», πράγμα που στη σύγχρονη γλώσσα σημαίνει ότι ήταν ένας εντυπωσιακά όμορφος νεαρός.
Γένεση 39:4-6     4 Και βρήκε ο Ιωσήφ εύνοια στα μάτια του, και τον υπηρετούσε. Και τον έκανε επιστάτη του σπιτιού του, και παρέδωσε στα χέρια του όλα όσα είχε. 5 Και από τότε που τον έκανε επιστάτη στο σπίτι του, και σε όλα όσα είχε, ευλόγησε ο Κύριος το σπίτι του Αιγύπτιου εξαιτίας του Ιωσήφ. Και η ευλογία του Κυρίου ήταν πάνω σε όλα όσα είχε, στο σπίτι, και στον αγρό. 6 Και παρέδωσε όλα όσα είχε στα χέρια του Ιωσήφ, και δεν ήξερε τι είχε, εκτός από το ψωμί που έτρωγε. Ήταν δε ο Ιωσήφ όμορφος και ευνοημένος από τη φύση.
Η γυναίκα του Πετεφρή ένοιωσε ακατανίκητη έλξη για τη νεανική γοητεία και την αθωότητα του όμορφου παλικαριού, αλλά δεν περίμενε ότι ο Ιωσήφ θα απέρριπτε τις προτάσεις της.
Γένεση 39:7-9     7 Και μετά από αυτά, η γυναίκα του κυρίου του έριξε τα μάτια της στον Ιωσήφ, και είπε, Κοιμήσου μαζί μου. 8 Αλλά εκείνος δεν ήθελε, και είπε στη γυναίκα του κυρίου του, Ιδού, ο κύριός μου δεν γνωρίζει τι είναι μαζί μου στο σπίτι, και παρέδωσε όλα όσα έχει στα χέρια μου. 9 Δεν είναι στο σπίτι αυτό κανείς μεγαλύτερος μου, ούτε μου είναι τίποτα άλλο απαγορευμένο εκτός από εσένα, επειδή είσαι γυναίκα του, και πώς να κάνω αυτό το μεγάλο κακό, και να αμαρτήσω ενάντια στο Θεό;
Εκείνη προσπαθούσε επίμονα να ξελογιάσει τον νεαρό, όμως ο Ιωσήφ παρέμενε αμετακίνητος στην απόφασή του.
Γένεση 39:10       10 Αν και μιλούσε στον Ιωσήφ κάθε μέρα, αυτός όμως δεν την υπάκουσε, να κοιμηθεί μαζί της, για να συνευρεθεί μαζί της.
Μια μέρα η γυναίκα του Πετεφρή, μην μπορώντας άλλο να συγκρατηθεί, άρπαξε τον Ιωσήφ από το μανίκι του ρούχου του και τον ικέτευσε να κάνει έρωτα μαζί της. Καθώς ο γοητευτικός νεαρός έφευγε μακριά της, το ρούχο του σκίστηκε κι έμεινε στο χέρι της γυναίκας του Πετεφρή.
Γένεση 39:11-12         11 Και κάποια ημέρα μπήκε ο Ιωσήφ στο σπίτι για να κάνει τη δουλειά του, και κανένας από τους ανθρώπους του σπιτιού δεν ήταν εκεί μέσα στο σπίτι. 12 Και εκείνη τον άρπαξε από το ρούχο του, και είπε, Κοιμήσου μαζί μου, αλλά εκείνος αφήνοντας το ρούχο του στα χέρια της, έφυγε και βγήκε έξω.
Φώναξε τότε τους άλλους άντρες του σπιτιού και επινόησε μια ιστορία ότι δήθεν ο Ιωσήφ προσπάθησε να τη βιάσει.
Γένεση 39:13-15         13 Και όταν είδε ότι άφησε το ρούχο του στα χέρια της, και έφυγε έξω, 14 φώναξε τους ανθρώπους του σπιτιού της, και μίλησε σ’ αυτούς, και είπε, Δείτε, έφερε σε εμάς έναν Εβραίο να μας εμπαίξει. Ήρθε σ’ εμένα για να κοιμηθεί μαζί μου, και εγώ φώναξα με όλη τη δύναμη της φωνής μου. 15 Και όταν άκουσε ότι ύψωσα τη φωνή μου και φώναξα, άφησε το ρούχο του σ’ εμένα, και έφυγε, και βγήκε έξω.
Φύλαξε το σκισμένο ρούχο του Ιωσήφ για να μπορεί, όταν θα επέστρεφε ο Πετεφρής, να του αφηγηθεί την ιστορία και να στηρίξει τις κατηγορίες της χρησιμοποιώντας το ως απόδειξη της προμελετημένης επίθεσης του Ιωσήφ.
Γένεση 39:16-18         16 Και κράτησε το ρούχο του κοντά της, μέχρι που ο κύριός του γύρισε στο σπίτι του. 17 Και του μίλησε με τούτα τα λόγια, και του είπε, Ο εβραίος δούλος, που έφερες σε εμάς, ήρθε σ’ εμένα για να με εμπαίξει, και όταν ύψωσα τη φωνή μου, και φώναξα, άφησε το ρούχο του σ’ εμένα, και έφυγε έξω.
Ο Πετεφρής, όπως ήταν αναμενόμενο, εξοργίστηκε με τον δήθεν βιασμό της γυναίκας του από τον Ιωσήφ και τον έστειλε στις φυλακές του Φαραώ για το υποτιθέμενο παράπτωμά του.
Γένεση 39:19-20         19 Και όταν άκουσε ο κύριός του τα λόγια της γυναίκας του, με τα οποία του μίλησε, λέγοντας, Αυτό μου έκανε ο δούλος σου, ο θυμός του άναψε. 20 Και πήρε ο κύριός του τον Ιωσήφ, και τον έβαλε στη φυλακή, στο μέρος που κρατούνταν οι φυλακισμένοι του βασιλιά, και έμενε εκεί στη φυλακή.
Η ιστορία έχει καλό τέλος αφού, παρά τη μοχθηρή πλεκτάνη της γυναίκας του Πετεφρή, τελικά ο Ιωσήφ ανήλθε σε μια εξέχουσα θέση της Αιγύπτου, δεύτερος στην ιεραρχία μετά τον Φαραώ, που του έδωσε τη δυνατότητα να βοηθήσει την οικογένειά του σε μια περίοδο μεγάλου λιμού. Για αλλαγή, η ιστορία του Ιωσήφ μιλάει για έναν άνθρωπο που σεβόταν αυτό που θεωρούσε ιδιοκτησία κάποιου άλλου!



Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΔΑΥΙΔ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΙ ΜΟΙΧΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΝΟ
Όταν ο Δαυίδ είδε για πρώτη φορά τη Βηθσαβεέ από την ταράτσα του, στο λουτρό  της, χωρίς να χάσει χρόνο έμαθε ποια είναι και ζήτησε να την πάνε σ΄αυτόν για να κοιμηθεί μαζί της. Ήταν πρόθυμος να υπακούσει εν μέρει τον εβραϊκό νόμο-πριν διαπράξει μοιχεία με την Βηθσαβεέ, σιγουρεύτηκε ότι εκείνη είχε ολοκληρώσει τις μετά-εμμηνορρυσιακές τελετές κάθαρσης. Μόνο τότε επιδόθηκε στην μοιχική πράξη μαζί της.
ΙΙ Σαμουήλ 11:2-4      2 Και προς το βράδυ, όταν ο Δαυίδ σηκώθηκε από το κρεβάτι του, και περπατούσε στην ταράτσα της βασιλικής κατοικίας, και είδε από την ταράτσα μια γυναίκα να λούζεται. Και η γυναίκα ήταν πολύ όμορφη. 3 Και έστειλε ο Δαυίδ, και ερεύνησε για τη γυναίκα. Και κάποιος είπε, Δεν είναι αυτή η Βηθ-σαβεέ, η κόρη του Ελιάμ, η γυναίκα του Ουρία του Χετταίου; 4 Και έστειλε ο Δαυίδ αγγελιοφόρους, και την πήρε. Και όταν ήρθε σ’ αυτόν, κοιμήθηκε μαζί της, Διότι είχε καθαρισθεί από την ακαθαρσία της. Και γύρισε στο σπίτι της.
Η Βηθσαβεέ έμεινε έγκυος και όταν το έμαθε ο Δαυίδ κανόνισε να γυρίσει από το μέτωπο ο σύζυγος της, Ουρίας. Ο Δαυίδ ρώτησε τον Ουρία πώς πάει ο πόλεμος και μετά του είπε ότι ήταν ελεύθερος να περάσει τη νύχτα στο σπίτι του. Όμως ο Ουρίας, σαν πιστός πολεμιστής, προτίμησε να περάσει τη νύχτα του στην πύλη του παλατιού, ανατρέποντας έτσι το σχέδιο του Δαυίδ να συγκαλύψει την εγκυμοσύνη της Βηθσαβεέ.
ΙΙ Σαμουήλ 11:5-9      5 Και η γυναίκα συνέλαβε. Και έστειλε, και πληροφόρησε τον Δαυίδ, και είπε, Είμαι έγκυος. 6 Και έστειλε ο Δαυίδ στον Ιωάβ, λέγοντας, Στείλε μου τον Ουρία τον Χετταίο. Και έστειλε ο Ιωάβ τον Ουρία στον Δαυίδ. 7 Και όταν ήρθε σ’ αυτόν ο Ουρίας, ρώτησε ο Δαυίδ πώς είναι ο Ιωάβ, και πώς είναι ο λαός, και πώς πάει ο πόλεμος. 8 Και είπε ο Δαυίδ στον Ουρία, Κατέβα στο σπίτι σου και πλύνε τα πόδια σου. Και βγήκε ο Ουρίας από το σπίτι του βασιλιά, και τον ακολούθησε μερίδιο από το φαγητό του βασιλιά. 9 Αλλά ο Ουρίας κοιμήθηκε στη θύρα του σπιτιού του βασιλιά, μαζί με όλους τους δούλους του κυρίου του, και δεν κατέβηκε στο σπίτι του.
Όταν ο Δαυίδ έμαθε ότι ο Ουρίας δεν είχε πάει σπίτι του, του εξέφρασε την απορία του κι εκείνος του απάντησε ότι σε καιρό πολέμου δε θα μπορούσε να σκεφθεί πρώτα τις δικές του ανέσεις και απολαύσεις.
ΙΙ Σαμουήλ 11:10-11       10 Και όταν πληροφόρησαν τον Δαυίδ, και είπαν, Ο Ουρίας δεν κατέβηκε στο σπίτι του, είπε ο Δαυίδ στον Ουρία, Δεν ήρθες από ταξίδι; Γιατί δεν κατέβηκες στο σπίτι σου; 11 Και είπε ο Ουρίας στον Δαυίδ, Η κιβωτός, και ο Ισραήλ, και ο Ιούδας κατοικούν σε σκηνές, και ο κύριός μου Ιωάβ, και οι δούλοι του κυρίου μου, έχουν στρατοπεδεύσει στην ανοιχτή πεδιάδα. Κι εγώ θα πάω στο σπίτι μου, για να φάω, και να πιω, και να κοιμηθώ με τη γυναίκα μου; Όπως το ότι ζεις, και το ότι ζει η ψυχή σου, δεν πρόκειται να κάνω τέτοιο πράγμα.
Ο Δαυίδ πίεσε τον Ουρία να μείνει άλλη μια μέρα μαζί του, όμως αν και τον  μέθυσε εκείνο το βράδυ, ο Ουρίας προτίμησε και πάλι να μείνει στο παλάτι αντί να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία και να περάσει τη νύχτα με τη γυναίκα του Βηθσαβεέ.
ΙΙ Σαμουήλ 11:12-13           12 Και είπε ο Δαυίδ στον Ουρία, Μείνε εδώ και σήμερα, και αύριο θα σε αφήσω να φύγεις. Και έμεινε ο Ουρίας στην Ιερουσαλήμ την ημέρα εκείνη, και την επόμενη. 13 Και τον κάλεσε ο Δαυίδ, και έφαγε ενώπιον του, και ήπιε. Και τον μέθυσε, και το βράδυ βγήκε έξω να κοιμηθεί στο κρεβάτι του, μαζί με τους δούλους του κυρίου του, αλλά δεν κατέβηκε στο σπίτι του.
Την επόμενη ημέρα, ο Δαυίδ μήνυσε στον Ιωάβ να στείλει τον Ουρία στην πρώτη γραμμή της μάχης και εκείνος εκτέλεσε τη διαταγή του. Έτσι ο Ουρίας σκοτώθηκε στη μάχη και η είδηση του θανάτου του διαβιβάστηκε αμέσως στον Δαυίδ για να μάθει ο μονάρχης την αίσια έκβαση της πλεκτάνης του.
ΙΙ Σαμουήλ 11:14-25          14 Και το πρωί έγραψε ο Δαυίδ μια επιστολή στον Ιωάβ, και την έστειλε με τον Ουρία. 15 Και έγραψε στην επιστολή, λέγοντας, Βάλτε τον Ουρία στην πρώτη γραμμή της σκληρότερης μάχης, και τραβηχτείτε μακριά του, για να χτυπηθεί, και να πεθάνει. 16 Και αφού παρατήρησε την πόλη ο Ιωάβ, έβαλε τον Ουρία σε θέση όπου ήξερε ότι ήταν γενναίοι άνδρες. 17 Και βγήκαν οι άνδρες της πόλης, και πολέμησαν με τον Ιωάβ, και έπεσαν από το λαό μερικοί δούλοι του Δαυίδ, σκοτώθηκε δε και ο Ουρίας ο Χετταίος. 18 Και έστειλε ο Ιωάβ, και πληροφόρησε τον Δαυίδ όλα τα σχετικά με τον πόλεμο. 19 Και πρόσταξε τον αγγελιοφόρο, και είπε, Αφού πεις στον βασιλιά όλα τα σχετικά με τον πόλεμο, 20 αν ανάψει η οργή του βασιλιά, και σου πει, Γιατί πλησιάσατε τόσο την πόλη μαχόμενοι; Δεν ξέρατε ότι θα τόξευαν από το τείχος; 21 Ποιος σκότωσε τον Αβιμέλεχ, τον γιο του Ιερουβέσεθ; Δεν έριξε μια γυναίκα πάνω του ένα κομμάτι μυλόπετρας από το τείχος, και πέθανε, στη Θαιβαίς; Γιατί πλησιάσατε το τείχος; Τότε πες, Πέθανε και ο δούλος σου Ουρίας ο Χετταίος. 22 Πήγε λοιπόν ο αγγελιοφόρος, και φτάνοντας, είπε στον Δαυίδ όλα εκείνα, για τα οποία τον έστειλε ο Ιωάβ. 23 Και είπε ο αγγελιοφόρος στον Δαυίδ, ότι οι άνδρες φάνηκαν ισχυρότεροι από εμάς, και βγήκαν εναντίον μας στην πεδιάδα, και τους καταδιώξαμε μέχρι την είσοδο της πύλης. 24 Αλλά οι τοξότες τόξευσαν από το τείχος ενάντια στους δούλους σου, και σκοτώθηκαν μερικοί από τους δούλους του βασιλιά, σκοτώθηκε ακόμα και ο δούλος σου ο Ουρίας ο Χετταίος. 25 Τότε είπε ο Δαυίδ στον αγγελιοφόρο, Αυτό θα πεις στον Ιωάβ, Μη στενοχωριέσαι γι’ αυτό το πράγμα, διότι το σπαθί κατατρώει πότε τον έναν και πότε τον άλλον. Δυνάμωσε τη μάχη σου εναντίον της πόλης, και κατάστρεψε την. Και εσύ ενθάρρυνέ τον.
Όταν έμαθε το θάνατο του συζύγου της, η Βηθσαβεέ τήρησε ένα βολικό διάστημα πένθους και μετά παντρεύτηκε τον Δαυίδ και γέννησε το γιο του.
ΙΙ Σαμουήλ 11:26-27      26 Όταν δε άκουσε η γυναίκα του Ουρία, ότι ο Ουρίας ο άνδρας της πέθανε, πένθησε για τον άνδρα της. 27 Και αφού πέρασε το πένθος, έστειλε ο Δαυίδ και την έφερε στο σπίτι του, και έγινε γυναίκα του, και του γέννησε ένα γιο. Αυτό όμως που είχε κάνει ο Δαυίδ, φάνηκε κακό στα μάτια του Κυρίου.
Ο Δαυίδ, αναμφισβήτητα, γνώριζε πολύ καλά την Έβδομη από τις Δέκα Εντολές, που απαγορεύει τη μοιχεία. Θα ήταν πιο φρόνιμο να ακολουθήσει τη συμβουλή που ο γιος του Σολομώντας θα έγραφε πολύ αργότερα στο Βιβλίο των Παροιμιών.
Παροιμίες 6:20-29                  20 Γιε μου, φύλαγε την εντολή του πατέρα σου, και μην απαρνηθείς τον νόμο της μητέρας σου. 21 Δέσ’τα για πάντα πάνω στην καρδιά σου, τύλιξε τα γύρω από το λαιμό σου. 22 Όταν περπατάς, θα σε οδηγεί. Όταν κοιμάσαι, θα σε φυλάει. Και όταν ξυπνήσεις, θα συνομιλεί μαζί σου. 23 Διότι λυχνάρι είναι η εντολή, και φως ο νόμος, και οι έλεγχοι της παιδείας οδός ζωής. 24 Για να σε φυλάνε από κακή γυναίκα, από κολακεία γλώσσας αλλοεθνούς γυναίκας. 25 Μην επιθυμήσεις την ομορφιά της στην καρδιά σου, και ας μην σε παγιδεύσει με τα βλέφαρά της. 26 Διότι εξαιτίας γυναίκας πόρνης καταντά ένας άνδρας σε ένα κομμάτι ψωμί, η δε μοιχαλίδα επιδιώκει την πολύτιμη ψυχή. 27 Μπορεί κανείς να βάλει φωτιά στον κόρφο του, και να μην καούν τα ρούχα του; 28 Μπορεί κανείς να περπατήσει πάνω σε κάρβουνα, και να μην καούν τα πόδια του; Έτσι και αυτός που πλησιάζει τη γυναίκα του πλησίον του. Όποιος την αγγίξει, δεν θα αθωωθεί.
Ο προφήτης Νάθαν καταδίκασε με δριμύτητα τον Δαυίδ για την ελεεινή πράξη του φόνου και για την παράνομη σχέση του με την Βηθσαβεέ και προφήτευσε ότι ο Γιαχβέ θα τιμωρούσε τον Δαυίδ για τις ανομίες του θανατώνοντας το παιδί που θα αποκτούσε από τη Βηθσαβεέ.
Πράγματι, το παιδί πέθανε, παρά τις νηστείες και τις προσευχές που έκανε εκλιπαρώντας τον Θεό να λυπηθεί τη ζωή του. Απτόητος, ο Δαυίδ έκανε κι άλλο παιδί με τη Βηθσαβεέ. Στο γιο αυτό, τον Σολομώντα, επιτράπηκε να ζήσει.
Ο Νάθαν προείπε επίσης στον Δαυίδ ότι μια μέρα ένας άλλος άντρας θα έπαιρνε τις γυναίκες του και θα κοιμόταν μαζί τους σε κοινή θέα με σκοπό να ντροπιάσει τον Δαυίδ μπροστά σε όλο το Ισραήλ. Ο πόθος του Δαυίδ για τη Βηθσαβεέ έμεινε κρυφός, ο βιασμός όμως των γυναικών του θα γινόταν δημόσια. Ο Δαυίδ δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο «άντρας» που θα προέβαινε στην ατιμωτική γι’ αυτόν πράξη θα ήταν ο ίδιος του ο γιος, Αβεσαλώμ (βλ. Κεφάλαιο 4).
ΙΙ Σαμουήλ 12:11-18  11 Έτσι λέει ο Κύριος, Ιδού, θα σηκώσω εναντίον σου συμφορά μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, και θα πάρω τις γυναίκες σου μπροστά στα μάτια σου, και θα τις δώσω στον πλησίον σου, και θα κοιμηθεί με τις γυναίκες σου ενώπιον του ήλιου τούτου. 12 Διότι εσύ μεν ενήργησες στα κρυφά, εγώ όμως θα το κάνω αυτό μπροστά σε όλον τον Ισράηλ, και μπροστά στον ήλιο. 13 Και είπε ο Δαυίδ στον Νάθαν, Αμάρτησα ενάντια στον Κύριο. Ο δε Νάθαν είπε στον Δαυίδ, Ο Κύριος παρέβλεψε το αμάρτημά σου, δε θα πεθάνεις. 14 Επειδή όμως με την πράξη αυτή έδωσες μεγάλη αφορμή στους εχθρούς του Κυρίου να βλασφημούν, το παιδί που θα γεννηθεί σ’ εσένα εξάπαντος θα πεθάνει. 15 Και πήγε ο Νάθαν στο σπίτι του. Ο δε Κύριος έπληξε το παιδί, που γέννησε η γυναίκα του Ουρία στον Δαυίδ, και αρρώστησε. 16 Και ικέτευσε ο Δαυίδ τον Θεό υπέρ του παιδιού, και νήστευσε ο Δαυίδ, και πήγε, και πέρασε την νύχτα ξαπλωμένος καταγής. 17 Και σηκώθηκαν οι πρεσβύτεροι του σπιτιού του, και πήγαν σ’ αυτόν για να τον σηκώσουν από τη γη. Αλλά αυτός δεν ήθελε, ούτε έφαγε ψωμί μαζί τους. 18 Και την έβδομη ημέρα το παιδί πέθανε.
ΙΙ Σαμουήλ 12:24                    Και παρηγόρησε ο Δαυίδ τη Βηθσαβεέ τη γυναίκα του, και πήγε σ’ αυτήν, και κοιμήθηκε μαζί της. Και εκείνη γέννησε ένα γιο, και τον ονόμασε Σολομώντα. Και ο Κύριος τον αγάπησε.
Στην ιστορία της μοιχείας του Δαυίδ με τη Βηθσαβέ και του φόνου του Ουρία υπάρχει άλλο ένα σημαντικό σημείο που χρειάζεται διευκρίνιση Όταν ο Δαυίδ παρότρυνε τον Ουρία να πάει στη γυναίκα του και να περάσει τη νύχτα μαζί της, η απάντηση του Ουρία φανερώνει ότι συνηθιζόταν οι στρατιώτες που είναι στον πόλεμο να απέχουν από τις σεξουαλικές δραστηριότητες μέχρι να ολοκληρώσουν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις.
ΙΙ Σαμουήλ 11:11                    Και είπε ο Ουρίας στον Δαυίδ, Η κιβωτός, και ο Ισραήλ, και ο Ιούδας κατοικούν σε σκηνές, και ο κύριός μου Ιωάβ, και οι δούλοι του κυρίου μου, έχουν στρατοπεδεύσει στην ανοιχτή πεδιάδα. Κι εγώ θα πάω στο σπίτι μου, για να φάω, και να πιω, και να κοιμηθώ με τη γυναίκα μου; Όπως το ότι ζεις, και το ότι ζει η ψυχή σου, δεν πρόκειται να κάνω τέτοιο πράγμα.
Ένα ακόμα περιστατικό που ενισχύει την άποψη αυτή, είναι όταν ο Δαυίδ παίρνει αντίδωρο από τον ιερέα Αχιμέλεχ και ο τελευταίος του λέει ότι δεν μπορεί να δώσει αντίδωρο στους άντρες του αν δεν υπήρξαν εγκρατείς. Η απάντηση του Δαυίδ φανερώνει ότι ήταν συνήθης τακτική να απέχουν σεξουαλικά στη διάρκεια των στρατιωτικών εκστρατειών. Δυστυχώς, το συγκεκριμένο χωρίο είναι εξαιρετικά ασαφές στην Έκδοση του Βασιλιά Ιάκωβου και το απόσπασμα που χρησιμοποιείται εδώ είναι από τη Αναθεωρημένη Πρότυπη Έκδοση του 1952.
Ι Σαμουήλ 21:1-6                    1 Και ήρθε ο Δαυίδ στη Νωβ στον Αχιμέλεχ τον ιερέα. Και Αχιμέλεχ πήγε να συναντήσει τον Δαυίδ τρέμοντας, και του είπε, Γιατί είσαι μόνος, και δεν είναι κανείς μαζί σου; 2 Και είπε ο Δαυίδ στον Αχιμέλεχ τον ιερέα, Ο βασιλιάς με πρόσταξε σχετικά με ένα ζήτημα, και μου είπε, Ας μην ξέρει κανείς τίποτα για την υπόθεση για την οποία σε στέλνω, ούτε τι σε διέταξα. Και κανόνισα συνάντηση με τους νεαρούς άνδρες στο τάδε μέρος. 3 Τώρα λοιπόν, αν έχεις πρόχειρα, δώσε μου πέντε ψωμιά ή ό,τι άλλο υπάρχει εδώ. 4 Και αποκρίθηκε ο ιερέας στον Δαυίδ, Δεν έχω πρόχειρο κανένα συνηθισμένο ψωμί, αλλά υπάρχει αντίδωρο. Μόνο αν οι νέοι κρατήθηκαν μακριά από γυναίκες. 5 Και αποκρίθηκε ο Δαυίδ στον ιερέα, Έχουμε κρατηθεί μακριά από γυναίκες όπως πάντα όταν πηγαίνω σε εκστρατεία. Τα σκεύη των νέων είναι καθαρά, ακόμα και όταν είναι για κοινό ταξίδι. Πόσο μάλλον σήμερα δεν θα είναι καθαρά τα σκεύη τους; 6 Έδωσε λοιπόν σ’ αυτόν ο ιερέας αγιασμένο άρτο, διότι εκεί δεν υπήρχε άλλο ψωμί από το ψωμί της Πρόθεσης, που λαμβάνεται μπροστά από τον Κύριο, για να αντικατασταθεί με ζεστό ψωμί την ημέρα που λαμβάνεται.
Ο καημένος ο Ουρίας! Θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει τη συμβουλή σχετικά με το τι πρέπει να κάνει κάποιος όταν αφήνει γυναίκα σε καιρό πολέμου.
Δευτερονόμιο 20:7                  Και ποιος άνθρωπος αρραβωνιάσθηκε γυναίκα, και δεν την πήρε; Ας φύγει και ας επιστρέψει σπίτι του, για να μην σκοτωθεί στη μάχη, και την πάρει άλλος.
Μες στην σεξουαλική απλοϊκότητά τους, οι Ισραηλίτες πίστευαν αναμφίβολα ότι απέχοντας από τις σεξουαλικές απολαύσεις, θα μπορούσαν να αφιερωθούν με περισσότερη δύναμη στα καθήκοντά τους. Ο μύθος αυτός δεν σβήνει εύκολα, αφού ακόμα και σήμερα, στα κολεγιακά ή επαγγελματικά πρωταθλήματα, οι προπονητές συχνά επιμένουν ότι οι αθλητές θα πρέπει να παραμείνου εγκρατείς πριν τον αγώνα. Φαινομενικά, ο μύθος διατηρείται εξαιτίας της άποψης ότι η εκσπερμάτιση φέρνει αδυναμία, ενώ αντίθετα, η αποφυγή της επιτρέπει στο σπέρμα να επαναπορροφηθεί από τον οργανισμό χαρίζοντας μεγάλη δύναμη και αντοχή.
Μπορούμε ακόμα να υποθέσουμε ότι για τους Εβραίους, η αποχή από το σεξ αντιμετωπιζόταν σα μια θυσία «στα πλαίσια του καθήκοντος».



ΡΙΞΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΙΘΟ              
Iωάννης 8:1-11            1 Ο Ιησούς πήγε στο όρος των Ελαιών. 2 Και νωρίς το πρωί ήρθε πάλι στο ναό, και όλος ο λαός ερχόταν σ’ αυτόν, και κάθισε, και τους δίδαξε. 3 Και οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι έφεραν σ’ αυτόν μια γυναίκα που είχε πιαστεί να μοιχεύει, και αφού την έβαλαν να σταθεί ανάμεσά τους, 4 του είπαν, Δάσκαλε, η γυναίκα αυτή πιάστηκε να μοιχεύεται. 5 Στον Νόμο ο Μωυσής μας πρόσταξε να λιθοβολούμε τέτοιου είδους γυναίκες. Εσύ λοιπόν τι λες; 6 Το είπαν αυτό για να τον δοκιμάσουν, για να έχουν κάτι να τον κατηγορήσουν. Αλλά ο Ιησούς έσκυψε κάτω, και έγραφε με το δάχτυλο στη γη, σαν να μην τους άκουσε. 7 Όταν επέμεναν να τον ρωτούν, ανασηκώθηκε, και τους είπε, Όποιος από εσάς είναι αναμάρτητος, ας ρίξει πρώτος τον λίθο σ’ αυτήν. 8 Και σκύβοντας πάλι, έγραφε στη γη. 9 Και εκείνοι που το άκουσαν, δικασμένοι από την ίδια τους τη συνείδηση, βγήκαν ένας ένας, αρχίζοντας από τους πρεσβύτερους, μέχρι τον τελευταίο. Και έμεινε μόνος ο Ιησούς, και η γυναίκα που στεκόταν στη μέση. 10 Όταν ο Ιησούς ανασηκώθηκε, και δεν είδε κανέναν εκτός από τη γυναίκα, της είπε, Γυναίκα, πού είναι εκείνοι οι κατήγοροί σου; Δε σε καταδίκασε κανείς; 11 Και αυτή είπε, Κανείς, Κύριε. Και είπε σ’ αυτήν ο Ιησούς, Ούτε εγώ σε καταδικάζω. Πήγαινε και μην αμαρτάνεις πια.
Επισημαίνεται συχνά ότι ο Χριστός δεν απέφευγε τους απλούς ανθρώπους και ότι συναναστρεφόταν με κλέφτες, πόρνες και, στην περίπτωση αυτή, μια μοιχό. Είναι αλήθεια, όμως η σημασία του γνώριμου αυτού περιστατικού έγκειται στο ότι ο Χριστός είχε μια τέλεια ευκαιρία να καταδικάσει τη σκληρότητα του εβραϊκού νόμου που απαιτούσε τη θανατική ποινή για τη μοιχεία.
Λευιτικό 20:10            Και ο άνθρωπος, που διαπράττει μοιχεία με τη γυναίκα άλλου, είναι κάποιος που διαπράττει μοιχεία με τη γυναίκα του πλησίον του, εξάπαντος θα θανατωθούν και ο μοιχός και η μοιχαλίδα.
Αντί να αποκηρύξει τον τερατώδη και βάρβαρο νόμο, ο Βασιλιάς των Βασιλέων, ο πρίγκηπας της Ειρήνης και Κύριος των Κυρίων, έκανε μια απλή διακήρυξη κατά της υποκρισίας, σημειώνοντας βιαστικά μερικά ενοχοποιητικά στοιχεία στην άμμο. Παρ’ όλο που οι επίδοξοι εκτελεστές σκόρπισαν και η ζωή της μοιχαλίδας σώθηκε, ο υποτιθέμενος γιος του Θεού έδωσε την ανεπιφύλακτη έγκρισή του στη σκληρή και απάνθρωπη τιμωρία της μοιχείας και ο δισταγμός του να μιλήσει ανοιχτά αποτελεί μια δηκτική κατηγορία ενάντια στον δικό του κώδικα ηθικής. Μπορεί ποτέ ο θάνατος να θεωρηθεί δίκαιη τιμωρία για μια απλή σεξουαλική παράβαση; Με τη σιωπή του, ο Ιησούς Χριστός έδωσε άφεση και ενέκρινε τον φριχτό μωσαϊκό νόμο, θεωρώντας τον σωστή και δίκαιη τιμωρία, πράγμα που τον κατέστησε εκούσιο συνεργό και συνένοχο σε φόνο πρώτου βαθμού.
Διασκέδασα πολύ λογομαχώντας με φουνταμενταλιστές για το βιβλίο μου και θυμάμαι συγκεκριμένα τη συζήτηση μ’ έναν βαπτιστή ιεροκήρυκα, στη διάρκεια της οποίας εγώ υποστήριζα ότι ο κώδικας ηθικής της Βίβλου είναι σκληρός, άδικος και απάνθρωπος. Τον ρώτησα λοιπόν απερίφραστα:
Άκερλι: Αιδεσιμότατε, αν μια γυναίκα διαπράξει σήμερα μοιχεία, θα πρέπει να πετροβοληθεί μέχρι θανάτου σύμφωνα με τις εντολές της Βίβλου;
Βαπτιστής Ιερ/κας: (μετά από ολιγόλεπτο δισταγμό) Λοιπόν, θα πρέπει να τιμωρηθεί όπως ακριβώς προβλέπει ο νόμος.
Άκερλι: Αιδεσιμότατε, σας ξαναρωτώ, αν μια γυναίκα διαπράξει σήμερα μοιχεία, θα πρέπει να εκτελεσθεί σύμφωνα με τις εντολές της Βίβλου;
Βαπτιστής Ιερ/κας: (με ακόμα μεγαλύτερο δισταγμό) Λοιπόν, σας επαναλαμβάνω, θα πρέπει να τιμωρηθεί όπως ακριβώς προβλέπει ο νόμος.
Καταλάβαινε, φυσικά, ότι τον κρατούσα από τα ποιμαντικά του αρχίδια (τον κρατούσα στο χέρι) και δεν ήταν διατεθειμμένος να ενοχοποιήσει τον εαυτό του. Αχ, η λειτουργία του μυστικικιστικού νου δεν παύει ποτέ να με εκπλήσσει και να μπερδεύει!
Η άποψη του Χριστού για τη μοιχεία ήταν εξαιρετικά στενόμυαλη, υποστηρίζοντας ότι ακόμα και αν κανείς κοιτάζοντας μια γυναίκα την ποθήσει, είναι ένοχος για μοιχεία στη καρδιά του. Η εντολή αυτή καθιστά μοιχούς ένα μεγάλο ποσοστό του παγκόσμιου ανδρικού πληθυσμού.
Ματθαίος 5:27-28                   27 Ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους, Μη μοιχεύσεις. 28 Εγω όμως σας λέω, ότι όποιος κοιτάζει γυναίκα για να την ποθήσει, έχει ήδη μοιχεύσει μαζί της στην καρδιά του.
Ακόμα και πολλοί από τους αναγεννημένους Χριστιανούς παραδέχονται ότι η εντολή αυτή αποτελεί έναν κανόνα που είναι σχεδόν αδύνατο να υπακούσεις. Και γιατί να μην αφεθούμε στα χειροπιαστά αμαρτήματα της σάρκας αφού και μόνο η σκέψη τους ισοδυναμεί με την εφαρμογή τους;



Ο ΝΩΕ ΜΕΘΑΕΙ ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ
Γένεση 9:18-29           18 Και οι γιοι του Νώε, που βγήκαν από την κιβωτό, ήταν ο Σημ, ο Χαμ και ο Ιάφεθ. Ο δε Χαμ ήταν πατέρας του Χαναάν. 19 Αυτοί ήταν οι τρεις γιοι του Νώε και από αυτούς εξαπλώθηκε ο πληθυσμός σε όλη τη γη. 20 Και ο Νώε άρχισε να δουλεύει σα γεωργός και φύτευσε αμπελώνα. 21 Και ήπιε από το κρασί και μέθυσε και γυμνώθηκε μέσα στη σκηνή του. 22 Και είδε ο Χαμ ο πατέρας του Χαναάν, τη γύμνια του πατέρα του και το είπε στους δύο αδελφούς του που ήταν έξω. 23 Και πήραν ο Σημ και ο Ιάφεθ ένα ένδυμα και το έβαλαν πάνω στους ώμους τους  και περπατώντας προς τα πίσω, σκέπασαν τη γύμνια του πατέρα τους. Και τα πρόσωπά τους ήταν γυρισμένα από την άλλη, και δεν είδαν τη γύμνια του πατέρα τους. 24 Όταν ο Νώε ξύπνησε από το κρασί του, έμαθε τι του έκανε ο μικρότερος γιος του. 25 Και είπε, Καταραμένος να είναι ο Χαναάν, δούλος των δούλων των αδελφών του. 26 Και είπε, Ευλογημένος να είναι Κύριος ο Θεός του Σημ. Και ο Χανάν δούλος του. 27 ο Θεός ας πλατύνει τον Ιάφεθ και ας κατοικεί στις σκηνές του Σημ. Και ο Χαναάν ας γίνει δούλος του. 28 Κι έζησε ο Νώε μετά τον κατακλυσμό τριακόσια πενήντα χρόνια. 29 Και όλες οι ημέρες του Νώε έφτασαν τα εννιακόσια πενήντα χρόνια. Και πέθανε.
Υπάρχουν πολύ περισσότερα σ’ αυτην την ιστορία απ’ όσα φαίνονται με την πρώτη ματιά. Πρώτον, το μεθύσι του Νώε φαίνεται σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα του ότι φύτεψε ένα αμπέλι. Αυτή η αντι-φυτοκομική θέση είχε ξαναδιατυπωθεί νωρίτερα στην ιστορία του Κάιν και του Άβελ. Ο Κάιν ήταν αγρότης ενώ ο Άβελ βοσκός και ο Γιαχβέ αρνήθηκε το φρούτο από τον δενδρόκηπο του Κάιν, ενώ δέχτηκε πρόθυμα την προσφορά του Άβελ, ένα σφαγμένο αρνί από το κοπάδι του, γεγονός που οδήγησε στην αδελφοκτονία του Άβελ από τον Κάιν.
Η τάση να ευνοείται η νομαδική οικονομία έναντι της αγροτικής διατρέχει σαν μόνιμο μοτίβο όλες τις Γραφές. Η εξήγηση είναι απλή: στην Κοιλάδα της Γονιμότητας το Ισραήλ περιτριγυριζόταν από φυλές αγροτικές και ειδωλολατρικές. Σαν ειδωλολάτρες λοιπόν λάτρευαν τους παγανιστικούς θεούς της γονιμότητας που ήταν αυστηρά απαγορευμένοι από τον Θεό, έτσι η γεωργία κατέληξε να αντιπροσωπεύει την ενασχόληση με τους ξένους θεούς και τη λατρεία του θεού της γονιμότητας Βάαλ. Ο Γιαχβέ είχε αποφασίσει ότι το Ισραήλ θα έπρεπε να μάθει να αποφεύγει αυτούς τους λαούς, τους θεούς και την οικονομία τους.
Δεύτερον, η ντροπή που ένιωσαν οι γιοι του για τον Νώε που είχε ξαπλώσει γυμνός στη σκηνή του δείχνει ένα λαό που αντιμετωπίζει με μεγάλη σεμνοτυφία το γυμνό σώμα, αναμενόμενη συνέπεια της ντροπής που ένιωσαν ο Αδάμ και η Εύα για τη γύμνια τους μετά το Προπατορικό Αμάρτημα. Η σεμνοτυφία τους ήταν τόσο έκδηλη που ο Σημ και ο Ιάφεθ μπήκαν στη σκηνή του Νώε για να σκεπάσουν το γυμνό κορμί του με μια ρόμπα και όταν τέλειωσαν, οπισθοχώρησαν με τα κεφάλια τους στραμμένα προς την μπροστινή είσοδο μην τυχόν και, κατά λάθος, κοιτάξουν το γυμνό κορμί του πατέρα τους. Στα μάτια του νομάδα, το μεθύσι και η αλλόκοτη συμπεριφορά του Νώε φανέρωναν απώλεια αυτοέλεγχου και σεμνότητας, πράγμα που δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί σ’ έναν καλό βοσκό.
Τρίτον, υπάρχει ένας υπαινιγμός στην υπερβολική αντίδραση του Νώε όταν πια ξεμέθυσε και στην κατηγορία ότι ο Χαμ έκανε περισσότερα από το να παρατηρήσει απλώς τη γύμνια του πατέρα του. Η Interpreter’ s Bible αναφέρει σχετικά με αυτό το απόσπασμα: «Στην αρχική, λαϊκή εκδοχή αυτής της ιστορίας ίσως εδώ να γινόταν -όπως φαίνεται από το εδάφιο 24- η περιγραφή μιας ανάρμοστης επίθεσης.
Τέλος, ο Χαμ ήταν ένοχος γιατί παρατήρησε τη γύμνια του πατέρα του, και παραμερίζοντας τη πιθανότητα σεξουαλικής κακοποίησης, η πράξη αυτή ισοδυναμεί με το «ξεσκέπασε τη γύμνια του πατέρα του» και καταδικαζόταν αυστηρά από τον Εβραϊκό Νόμο, αφού ισοδυναμούσε με αιμομιξία.
Λευιτικό 18:6-7           6 Κανείς από εσάς δεν θα πλησιάσει κανέναν συγγενή του, για να ξεσκεπάσει τη γύμνια του. Εγώ είμαι ο Κύριος. 7 Τη γύμνια του πατέρα σου, ή τη γύμνια της μητέρας σου, δεν θα ξεσκεπάσεις. Είναι μητέρα σου, δεν θα ξεσκεπάσεις τη γύμνια της.
Η ταπεινωτική πράξη του Χαμ είχε σαν συνέπεια να τον καταραστεί ο Νώε και όλοι οι απόγονοι του γιου του Χαμ, Χαναάν, υποβιβάσθηκαν σε μια θέση μόνιμης υποτέλειας απέναντι στους απόγονους των άλλων δυο γιών του Νώε, του Ιάφεθ και του Σημ. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Χαμ ήταν μαύρος και αυτό αποτέλεσε την αρχή της υποταγής της νέγρικης φυλής, η απόψη αυτή όμως αμφισβητείται πια ευρέως.
Φαίνεται ότι ο Γιαχβέ έκανε λάθος επιλογή όταν διάλεξε τον Νώε να επιβιώσει από τον Κατακλυσμό και να αποτέλεσει πρότυπο ηθικής ακεραιότητας για την ανθρωπότητα στο μέλλον, αφού παρότι έζησε μέχρι την ώριμη ηλικία των 950 χρόνων, είχε παραδοθεί στις απολαύσεις του ποτού και στην απρέπεια, δυο ασυγχώρητα χαρακτηριστικά για ένα καλό βοσκό!



ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΞΕΦΑΝΤΩΝΟΥΝ ΣΕ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΟ ΟΡΓΙΟ
Όσο οι εβραϊκές φυλές κατοικούσαν στη Σιττείμ, ενέδιδαν με προθυμία στα θέλγητρα των ειδωλολατρών Χαναανιτών που είχαν κατακτήσει. Οι παγανιστές αυτοί, που εκτελούσαν τη σεξουαλική πράξη προς τιμή του θεού τους εν είδει θρησκευτικής τελετής, αποτελούσαν ακαταμάχητο πειρασμό για τους πρόθυμους Ισραηλίτες και η οργή του Γιαχβέ ξέσπασε βίαια στο ομαδικό όργιο για τον Βάαλ. Πρόσταξε τον Μωυσή να θανατωθούν όσοι ήταν υπεύθυνοι για την προκλητική ακολασία και τα σώματά τους να κρεμαστούν σε δημόσια θέα για να αποτραπεί περαιτέρω αποστασία.
Αριθμοί 25:1-5            1 Και έμεινε ο Ισραήλ, στη Σιττείμ, και άρχισε ο λαός να πορνεύει με τις κόρες του Μωάβ, 2 οι οποίες κάλεσαν τον λαό, στις θυσίες των θεών τους. Και έφαγε ο λαός, και προσκύνησε τους θεούς τους. 3 Και προσκολλήθηκε ο Ισραήλ στον Βάαλ-Φεγώρ. Και άναψε η οργή του Κυρίου κατά του Ισραήλ.4 Και είπε ο Κύριος στον Μωυσή, Πάρε όλους τους αρχηγούς του λαού, και κρέμασέ τους ενώπιον του Κυρίου και απέναντι στον ήλιο, για να απομακρυνθεί από τον Ισραήλ η φλογερή οργή του Κυρίου. 5 Και είπε ο Μωυσής στους κριτές του Ισραήλ, Σκοτώστε ο καθένας σας τους ανθρώπους του, που προσκολλήθηκαν στον Βάαλ-Φεγώρ.
Ένας από τους πιο αδιάντροπους εβραίους, που κατά την παράδοση λεγόταν  Ζίμβρι παντρεύτηκε την Χασβί, μια Μαδιανίτισσα. Ο ιερέας Φινεές οργίστηκε τόσο πολύ με αυτόν τον μικτό γάμο, ώστε εισέβαλε στη γαμήλια σκηνή και σκότωσε τη νύφη και τον γαμπρό διαπερνώντας τους μ’ ένα δόρυ.
Ο τελετουργικός φόνος του Ζίμβρι και της Χασβί από τον Φινεές πρέπει να κατεύνασε προσωρινά το εκδικητικό πνεύμα του Θεού, αφού η πανώλη, με την οποία είχε πλήξει τους πιστούς του και που ήταν η αγαπημένη του τιμωρία, σταμάτησε αμέσως. Αφού είχαν πεθάνει 24.000 από τους ανυπότακτους Ισραηλίτες.
Αριθμοί 25:6-9            6 Και, ιδού, ένας από τους γιους του Ισραήλ ήρθε φέρνοντας στους αδελφούς του γυναίκα Μαδιανίτισσα, ενώπιον του Μωυσή, και ενώπιον όλης της συναγωγής των γιων του Ισραήλ, που έκλαιγαν στην εσοδο της Σκηνής του Μαρτυρίου. 7 Και όταν το είδε ο Φινεές, ο γιος του Ελεάζαρ, γιου του Ααρών του ιερέα, σηκώθηκε στη μέση της συναγωγής, και παίρνοντας στο χέρι του δόρυ, 8 μπήκε πίσω από τον άνδρα τον Ισραηλίτη στη σκηνή, και τους διαπέρασε αμφότερους, τον άνδρα τον Ισραηλίτη, και τη γυναίκα μέσα από την κοιλιά της. Και έπαψε η μάστιγα από τους γιους του Ισραήλ. 9 Και εκείνοι που πέθαναν από τη μάστιγα ήταν είκοσι τέσσερις χιλιάδες.



Αλλά η σκληρή κι εκδικητική καρδιά του Γιαχβέ δεν ικανοποιούνταν. Ο θάνατος των 24.000 Ισραηλιτών είχε μόλις ανοίξει την αιμοδιψή του όρεξη ενάντια στους πραγματικούς ενόχους για την αποστασία του Ισραήλ-τους Μαδιανίτες (βλ. Κεφάλαιο 41).
Η αντίρρηση του Γιαχβέ να συμμετέχουν οι Ισραηλίτες σε κάθε είδους όργιο δεν είχε να κάνει τόσο με τη σεξουαλική πλευρά του θέματος-αλλά με το γεγονός ότι οι σεξουαλικές συνήθειες αυτών των ειδωλολατρικών φυλών αποτελούσαν μέρος της θρησκείας τους και εκείνος δεν ήθελε το Ισραήλ να έχει καμμιά απολύτως επαφή με αυτές τις ανταγωνιστικές πεποιθήσεις.
Πιο συγκεκριμένα, ο Γιαχβέ αποδοκίμαζε τη γύμνια που συχνά συνόδευε τις παγανιστικές τελετουργίες. Ήθελε να είναι σίγουρος ότι οι ιερείς του ήταν ευπρεπώς ντυμένοι και ότι δεν υπήρχε περίπτωση αποκάλυψης των γεννητικών τους οργάνων όπως συνέβαινε με τους ειδωλολάτρες ιερείς. Αφού το συνηθισμένο ένδυμα των ιερέων ήταν μια κοντή φούστα, είχαν λάβει οδηγίες πώς έπρεπε να πλησιάζουν το βωμό έτσι ώστε να μη φαίνονται τα γεννητικά τους όργανα από τα σκαλιά του ναού.
Έξοδος 20:26           Και μην ανεβής από τα σκαλιά στο βωμό μου, για να μην αποκαλυφθεί η γύμνια σου.
Όταν αργότερα οι Ισραηλίτες εκκλησιάζονταν σε μια σκηνή που δεν είχε σκαλιά στην είσοδο, είχαν δωθεί συγκεκριμένες οδηγίες στους ιερείς πώς να καλύπτονται σωστά.
Έξοδος 28:40-43         40 Και για τους γιους του Ααρών θα φτιάξεις χιτώνες, και θα τους κάνεις ζώνες, και καλύμματα για το κεφάλι θα τους κάνεις, για δόξα και τιμή. 41 Και θα ντύσεις με αυτά τον Ααρών τον αδελφό σου, και τους γιους του μαζί με αυτόν, και θα τους χρίσεις, και θα τους καθιερώσεις, και θα τους αγιάσεις, για να ιερουργούν σε εμένα. 42 Και θα τους κάνεις λινές περισκελίδες, για να σκεπάζουν τη γύμνια της σάρκας τους, από τους γοφούς μέχρι τους μηρούς θα φτάνουν. 43 Και θα είναι πάνω στον Ααρών, και πάνω στους γιους του, όταν μπαίνουν στη σκηνή του μαρτυρίου, ή όταν πλησιάζουν στο θυσιαστήριο για να λειτουργήσουν στο άγιο μέρος, για να μη φέρουν πάνω τους ανομία, και πεθάνουν. Αυτό θα είναι νόμος παντοτινός σε αυτόν και στο σπέρμα του μετά από αυτόν.
Την ώρα που ο Μωυσής βρισκόταν στο Όρος Σινά λαμβάνοντας τις Δέκα Εντολές, οι Ισραηλίτες συνουσιάζονταν ελεύθερα γυμνοί. Τρεις χιλιάδες από αυτούς πλήρωσαν με τη ζωή τους αυτή την οργιαστική απόλαυση.
Έξοδος 32:25-29         25 Και όταν είδε ο Μωυσής ότι ο λαός ήταν γυμνός, (διότι ο Ααρών τους είχε αφήσει αχαλίνωτους προς αισχύνη τους, ανάμεσα στους εχθρούς τους), 26 στάθηκε τότε ο Μωυσής στην πύλη του στρατοπέδου, και είπε, Όποιος είναι του Κυρίου ας έρθει προς τα μένα. Και συνάχθηκαν προς αυτόν όλοι οι γιοι του Λευί. 27 Και είπε σ’ αυτούς, Αυτό λέει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ. Ας βάλει ο καθένας το σπαθί του στον μηρό του, και μπείτε και βγείτε από κάθε πύλη του στρατοπέδου, και σκοτώστε ο καθένας τον αδελφό του, και ο καθένας τον φίλο του, και ο καθένας τον πλησίον του. 28 Και έκαναν οι γιοι του Λευί όπως τους είπε ο Μωυσής. Και έπεσαν από τον λαό εκείνη την ημέρα περίπου τρεις χιλιάδες άνδρες. 29 Διότι είπε ο Μωυσής, Αφιερώστε τους εαυτούς σας σήμερα στον Κύριο, ο καθένας ενάντια στον γιο του, και ενάντια στον αδελφό του, για να σας δωθεί σήμερα η ευλογία.
Ναι, ο Γιαχβέ ήταν αποφασισμένος να μην επιτρέψει στους Ισραηλίτες να συναναστρέφονται με τις μυριάδες των ειδωλολατρικών φυλών της Κοιλάδας της Γονιμότητας, η θρησκεία των οποίων ήταν καθαρά φαλλική. Έχοντας διατυπώσει συχνά τις αντιρρήσεις του σχετικά με τη συμμετοχή των Ισραηλιτών σε κάθε τύπου θρησκευτικο-σεξουαλικό όργιο των παγανιστών γειτόνων τους, δεν είναι περίεργο που ο Γιαχβέ σκότωσε 27000 από αυτούς μετά τη μαζική συναναστροφή τους με τους Μαδιανίτες.
Οι παγανιστές επιδίδονταν και σε άλλες σεξουλικές πράξεις που ο Γιαχβέ είχε απαγορεύσει ρητά στους Εβραίους. Η γνωστή ιστορία του Ηλία που διαγωνίστηκε με τους προφήτες του Βάαλ για να αποδείξει ότι ο θεός του Ισραήλ ήταν ο μόνος αληθινός θεός, περιλαμβάνει στοιχεία μαζοχισμού. Στη διάρκεια της τελετής, ενώ περίμεναν το πυρ εξ ουρανού να κατακάψει το σφάγιο που είχαν τοποθετήσει στο βωμό, οι ιερείς του Βάαλ άρχισαν να αυτοτραυματίζονται και το αίμα τους χυνόταν πάνω στο βωμό.
Ι Βασιλέων 18:20-29             20 Και έστειλε ο Αχαάβ σε όλους τους γιους του Ισραήλ, και συγκέντρωσε τους προφήτες στο όρος Κάρμηλος. Και ήρθε ο Ηλίας προς όλον το λαό, και είπε, Ως πότε θα παραπαίετε μεταξύ δυο απόψεων; Εάν ο Κύριος είναι Θεός, ακολουθήστε αυτόν, αλλά αν είναι ο Βάαλ, ακολουθήστε εκείνον. Και ο λαός δεν του απάντησε λέξη. 22 Τότε είπε ο Ηλίας προς τον λαό, Εγώ μόνος απέμεινα προφήτης του Κυρίου. Οι δε προφήτες του Βάαλ είναι τετρακόσιοι πενήντα άνδρες. 23 Ας μας δώσουν λοιπόν δύο μόσχους, και ας διαλέξουν τον ένα μόσχο για τον εαυτό τους, και ας τον κόψουν σε κομμάτια, και ας τον βάλουν σε ξύλα, και ας μη βάλουν φωτιά. Κι εγώ θα ετοιμάσω τον άλλο μόσχο, και θα τον βάλω πάνω σε ξύλα, και δεν θα βάλω φωτιά. 24 Και επικαλεσθείτε το όνομα των θεών σας, κι εγώ θα επικαλεσθώ το όνομα του Κυρίου, και ο Θεός που θα εισακούσει με φωτιά, αυτός θα είναι ο Θεός. 25 Και είπε ο Ηλίας στους προφήτες του Βάαλ, Διαλέξτε για τον εαυτό σας τον ένα μόσχο, και ετοιμάστε τον πρώτοι, διότι είστε πολλοί, και επικαλεσθείτε το όνομα των θεών σας, μη βάλετε όμως φωτιά. 26 Και πήραν τον μόσχο που τους έδωσε, και τον ετοίμασαν, και επικαλούνταν το όνομα του Βάαλ από το πρωί μέχρι το μεσημέρι, λέγοντας, Εισάκουσέ μας Βάαλ. Αλλά ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Και πηδούσαν γύρω από το θυσιαστήριο που είχαν φτιάξει. 27 Και το μεσημέρι ο Ηλίας εμπαίζοντάς τους, έλεγε, Φωνάξτε δυνατά, διότι θεός είναι, ή συνομιλεί, ή είναι απασχολημένος, ή ταξιδεύει, ή ίσως κοιμάται και πρέπει να ξυπνήσει. 28 Και αυτοί φώναζαν δυνατά, και κόβονταν κατά τη συνήθειά τους με μαχαίρια και λόγχες, μέχρι που έτρεχε αίμα επανω τους. 29 Και αφού πέρασε το μεσημέρι, και αυτοί προφήτευαν μέχρι την ώρα της προσφοράς της βραδινής θυσίας, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση, και ούτε προσοχή.
Ήταν ρητά απαγορεύμενο στους Ισραηλίτες να κόβουν το δέρμα τους με οποιοδήποτε τρόπο θα προκαλούσε το χύσιμο του αίματος. Είχαν επίσης εντολές να μην κάνουν ποτέ τατουάζ στο σώμα τους.
Λευιτικό 19:28            Δε θα κάνετε τομές στη σάρκα σας για νεκρό, ούτε θα χαράζετε επανω σας σημάδια. Εγώ είμαι ο Κύριος.
Δευτερονόμιο 14:1-2  1 Εσείς είσθε οι γιοι του Κύριου του Θεού σας. Δε θα κάνετε στο σώμα σας τομές, ούτε θα αφήνετε άτριχο το δέρμα ανάμεσα στα μάτια σας για νεκρό. 2 Διότι είσαι άγιος λαός στον Κύριο τον Θεό σου, και σε διάλεξε ο Κύριος για να είσαι σε αυτόν λαός εκλεκτός, από όλα τα έθνη που βρίσκονται πάνω στη γη.
Οι παραπάνω απαγορεύσεις απέκλειαν ρητώς κάθε μαζοχιστική ή σαδιστική σεξουαλική συμπεριφορά στο Ισραήλ. Αυτού του είδους η συμπεριφορά αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο του Γιαχβέ.



Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΔΑΥΙΔ ΕΠΙΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΠΕΟΣ ΤΟΥ
Μετά το θάνατο του Σαούλ, ο Δαυίδ έγινε βασιλιάς ολόκληρου του Ισραήλ και πολύ αργότερα, θέλησε να φέρει πίσω την Κιβωτό της Διαθήκης, το ιερό, φορητό ξύλινο κουτί όπου ίσως κατοικούσε η παρουσία του Γιαχβέ. Αυτός και οι άντρες του τοποθέτησαν την κιβωτό σε μια καινούργια άμαξα προκειμένου να τη μεταφέρουν με ασφάλεια. Την άμαξα οδηγούσαν ο Ουζά και ο Αχιώ και στο ταξίδι της επιστροφής η συνοδευτική πομπή τραγουδούσε και έπαιζε μουσικά όργανα.
ΙΙ Σαμουήλ 6:1-5                    1 Και συγκέντρωσε πάλι ο Δαυίδ όλους τους εκλεκτούς του Ισραήλ, τριάντα χιλιάδες. 2 Και σηκώθηκε ο Δαυίδ, και πήγε, και όλος ο λαός μαζί του, από τη Βααλέ του Ιούδα, για να ανεβάσουν από εκεί την Κιβωτό του Θεού, το όνομα του οποίου καλείται με το όνομα του Κυρίου των δυνάμεων, που κάθεται ανάμεσα στα χερουβείμ. 3 Και τοποθέτησαν την κιβωτό του Θεού σε μια καινούργια άμαξα, και την πήραν από τον οίκο του Αβιναδάβ, που βρισκόταν στο βουνό. Την καινούργια άμαξα οδήγησαν ο Ουζά και ο Αχιώ, οι γιοι του Αβιναδάβ. 4 Και την πήραν από τον οίκο του Αβιναδάβ, που ήταν στο βουνό, με την κιβωτό του Θεού, και ο Αχιώ πήγαινε μπροστά από την κιβωτό. 5 Ο δε Δαυίδ και όλος ο οίκος του Ισραήλ έπαιζαν ενώπιον του Κυρίου κάθε είδος οργάνου από ξύλο έλατου, και κιθάρες, και ψαλτήρια, και ντέφια, και σείστρα, και κύμβαλα.
Όταν έφτασαν στο αλώνι του Ναχών, ο Ουζά έβαλε το χέρι του να κρατήσει την κιβωτό για να μην πέσει από τη θέση της. Ο Γιαχβέ δυσαρεστήθηκε με το «λάθος» του και τον σκότωσε επι τόπου, επειδή ακούμπησε την κιβωτό. Τότε ο Δαυίδ θύμωσε με τον Γιαχβέ για το φόνο του Ουζά και έδωσε στην τοποθεσία το όνομα του Ουζά.
ΙΙ Σαμουήλ 6:6-8                    6 Και όταν έφθασαν στο αλώνι του Ναχών, άπλωσε ο Ουζά το χέρι του στην κιβωτό του Θεού, και την κράτησε, επειδή την κούνησαν τα βόδια. 7 Και θύμωσε ο Κύριος με τον Ουζά, και τον πάταξε ο Θεός εκεί για το σφάλμα του. Και πέθανε εκεί δίπλα στην κιβωτό του Θεού. 8 Και δυσαρεστήθηκε ο Δαυίδ, που ο Κύριος πάταξε τον Ουζά, και κάλεσε το όνομα του τόπου Φαρές-ουζά, μέχρι σήμερα.
Ο Δαυίδ φοβήθηκε να πάρει την κιβωτό σπίτι του και την άφησε για τρεις μήνες στο σπίτι του Ωβήδ-εδώμ.
ΙΙ Σαμουήλ 6:9-11      9 Και φοβήθηκε ο Δαυίδ τον Κύριο την ημέρα εκείνη, και είπε, Πώς θα έρθει σε εμένα η κιβωτός του Κυρίου; 10 Και δεν θέλησε ο Δαυίδ να πάρει την κιβωτό του Κυρίου κοντά του στην πόλη του Δαυίδ, αλλά την άφησε στο σπίτι του Ωβήδ-εδώμ του Γετθαίου. 11 Και έμεινε η κιβωτός του Κυρίου στο σπίτι του Ωβήδ-εδώμ του Γετθαίου τρείς μήνες. Και ευλόγησε ο Κύριος τον Ωβήδ-εδώμ, και όλο του το σπιτικό.
Όταν ο Δαυίδ κατάλαβε ότι ο Γιαχβέ ευλόγησε τον Ωβήδ-εδώμ επειδή είχε την κιβωτό στο σπίτι του, αποφάσισε να την πάρει στο δικό του σπίτι.
Για τη γιορτινή αυτή περίσταση, ο Δαυίδ φορούσε ένα λινό εφώδιο, ένα πολύ κοντό ρούχο που φορούσαν συνήθως οι ιερείς. Το ιερατικό ρούχο ήταν τόσο κοντό που οι ιερείς είχαν εντολές να μην ανεβαίνουν τα σκαλιά του βωμού στη διάρκεια των θρησκευτικών τελετών στο ναό, αφού καθώς δε συνήθιζαν να φορούν εσώρουχα τα απόκρυφά τους δεν θα έμεναν κρυφά για πολύ. Έτσι, κατά τη θριαμβευτική του είσοδο στην πόλη, ο Δαυίδ, φορώντας μόνο το εφώδιό του, πηδούσε και χόρευε τόσο έξαλλα ώστε η Μιχάλ, που παρακολουθούσε από το παράθυρό της, ένοιωσε μεγάλη περιφρόνηση γι’ αυτόν εξαιτίας της σκανδαλώδους επιδεικτικότητάς του.



ΙΙ Σαμουήλ 6:12-16    12 Και πληροφόρησαν τον βασιλιά Δαυίδ, και του είπαν, Ο Κύριος ευλόγησε το σπίτι του Ωβήδ-εδώμ, και όλα του τα υπάρχοντα, εξαιτίας της κιβωτού του Θεού. Τότε πήγε ο Δαυίδ, και ανέβασε την κιβωτό του Θεού από το σπίτι του Ωβήδ-εδώμ στην πόλη του Δαυίδ με χαρά. 13 Και όταν αυτοί που μετέφεραν την κιβωτό του Κυρίου έκαναν έξι βήματα, θυσίασε έναν ταύρο και ένα θρεφτάρι. 14 Και χόρευε ο Δαυίδ ενώπιον του Κυρίου με όλη του τη δύναμη, και φορούσε ο Δαυίδ λινό εφώδιο. 15 Και ο Δαυίδ και όλος ο οίκος του Ισραήλ ανέβασαν την κιβωτό του Κυρίου, με φωνές και τον ήχο της σάλπιγγας. 16 Ενώ δε η κιβωτός του Κυρίου έμπαινε στην πόλη του Δαυίδ, η Μιχάλ, η κόρη του Σαούλ, κοίταξε από το παράθυρό της, και βλέποντας τον βασιλιά Δαυίδ να πηδάει και να χορεύει ενώπιον του Κυρίου, τον περιφρόνησε μέσα από την καρδιά της.
Στη συνέχεια, η κιβωτός τοποθετήθηκε στον ναό μαζί με τις αρμόζουσες προσφορές ειρήνης στον Γιαχβέ. Μετά ο Δαυίδ ευλόγησε τον λαό και τους έδωσε την άδεια να φύγουν.
ΙΙ Σαμουήλ 6:17-19    17 Και έφεραν την κιβωτό του Κυρίου, και την έβαλαν στη θέση της, στη μέση της σκηνής που έστησε γι’ αυτήν ο Δαυίδ, και πρόσφερε ο Δαυίδ θυσίες και προσφορές ειρήνης ενώπιον του Κυρίου. 18 Και αφού τέλειωσε ο Δαυίδ με τις θυσίες και τις προσφορές ειρήνης, ευλόγησε τον λαό στο όνομα του Κυρίου των δυνάμεων. 19 Και μοίρασε σε όλο τον λαό, σε όλο το πλήθος του Ισραήλ, σε άνδρες και γυναίκες, σε κάθε άνθρωπο ένα ψωμί, και ένα κομμάτι κρέας, και μια φιάλη κρασί. Τότε έφυγε όλος ο λαός, ο καθένας στο σπίτι του.
Όταν γύρισε στο σπίτι, η Μιχάλ τον κατηγόρησε ότι φέρθηκε σαν κανένας διεστραμμένος ή επιδειξιομανής, αφού οι παρθένες της πόλης που πλαισίωναν την πορεία της βασιλικής πομπής εκείνη την ημέρα, απόλαυσαν το θέαμα του μονάρχη τους να τα έχει κυριολεκτικά πετάξει όλα έξω.
ΙΙ Σαμουήλ 6:20          Και γύρισε ο Δαυίδ για να ευλογήσει το σπίτι του. Και βγήκε η Μιχάλ, η κόρη του Σαούλ, να συναντήσει τον Δαυίδ, και είπε, Πόσο ένδοξος ήταν σήμερα ο βασιλιάς του Ισραήλ, που γυμνώθηκε σήμερα μπροστά στα μάτια των θεραπαινίδων των δούλων του, όπως γυμνώνεται αναίσχυντα ένας ματαιόδοξος;
Ο Δαυίδ απάντησε θυμωμένος ότι η συμπεριφορά του εκείνο το απόγευμα οφειλόταν στη χαρά του που επέστρεφε στο σπίτι με την κιβωτό. Φαινομενικά, σαν αποτέλεσμα αυτής της φιλονικίας, η Μιχάλ έμεινε άτεκνη για όλη της τη ζωή, είτε επειδή ο Δαυίδ δε θέλησε ποτέ ξανά να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί της, είτε εξαιτίας της κατάρας που της έριξε ο Γιαχβέ να μείνει στείρα.
ΙΙ Σαμουήλ 6:21-23    21 Και είπε ο Δαυίδ στην Μιχάλ, Ενώπιον του Κυρίου, ο οποίος διάλεξε εμένα αντί του πατέρα σου, και αντί όλου του οίκου του, να με κάνει ηγέτη του λαού του Κυρίου, του Ισραήλ. Και εγώ θα παίζω ενώπιον του Κυρίου. 22 Και θα εξευτελισθώ ακόμα περισσότερο, και θα ταπεινωθώ στα μάτια μου, και μαζί με τις θεραπαινίδες, για τις οποίες μίλησες, μαζί τους θα δοξασθώ. 23 Γι’ αυτό η Μιχάλ, η κόρη του Σαούλ, δεν απέκτησε παιδί μέχρι την ημέρα του θανάτου της.
Αργότερα, όταν ο Δαυίδ αυτομόλησε από τον πρώτο βασιλιά του Ισραήλ, έδωσαν στη Μιχάλ σε άλλο σύζυγο, τον Φαλτιήλ. Όταν έγινε βασιλιάς του ενωμένου Ισραήλ, συμφώνησε να του επιστρέψουν τη Μιχάλ. Χαμένος από την ανησυχία ο δεύτερος άντρας της ακολούθησε τη Μιχάλ με κλάματα, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, αφού αυτή πια ήταν αποκλειστική ιδιοκτησία του Δαυίδ.
ΙΙ Σαμουήλ 3:13-16    13 Ο δε είπε, Καλά. Εγώ θα κάνω συνθήκη μαζί σου. Μόνο ένα πράγμα σου ζητώ, και είπε, Δεν θα δεις το πρόσωπό μου αν δεν φέρεις μπροστά μου, τη Μιχάλ την κόρη του Σαούλ, όταν έρθεις να δεις το πρόσωπό μου. 14 Και έστειλε ο Δαυίδ αγγελιοφόρους στον Ις-βοσθέ, τον γιο του Σαούλ, λέγοντας, Στείλε μου τη γυναίκα μου τη Μιχάλ, την οποία παντρεύτηκα για εκατό ακροβυστίες Φιλισταίων. 15 Και έστειλε ο Ις-βοσθέ, και την πήρε από τον άνδρα της, από τον Φαλτιήλ, τον γιο του Λαείς. 16 Και πήγε μαζί της ο άνδρας της, περπατώντας και κλαίγοντας πίσω της, μέχρι την Βαουρείμ. Τότε του είπε ο Αβενήρ, Πήγαινε, γύρισε πίσω. Και εκείνος επέστρεψε.


http://bibliotheque.gr/?p=5842