Μεγαλώνει συνεχώς ο αριθμός των πολιτών που συνειδητοποιούν πλέον ότι χωρίς να αλλάξουμε το Σύνταγμα της χώρας, δεν υπάρχει πιθανότητα εξόδου από την κρίση και οικονομικής ανάκαμψης προς όφελος του λαού. Όταν ο αριθμός αυτός φτάσει μια συγκεκριμένη κρίσιμη μάζα, τότε όλα θα πάρουν τον ιστορικό δρόμο τους.
Γιατί όμως πρέπει πρώτα να αλλάξει το Σύνταγμα; Τι ρόλο μπορεί να παίξει ένα συνταγματικό κείμενο; Και στο κάτω κάτω δεν ευθύνεται το συνταγματικό κείμενο για όλα αυτά που κάνουν οι πολιτικοί, αλλά ευθύνονται οι ίδιοι οι πολιτικοί που δεν το εφαρμόζουν. Δυστυχώς όμως, αυτά είναι αφελή ερωτήματα και επιδερμικές κρίσεις και το χειρότερο είναι ότι διοχετεύονται από το ίδιο το σάπιο και διεφθαρμένο «συνταγματικό τόξο», κατά κόσμο πολιτικό σύστημα, προκειμένου να μην ζητήσει ο λαός αλλαγή του Συντάγματος.
Η απάντηση είναι απλή και είναι μπροστά στα μάτια μας. Το Σύνταγμα (δεν υπάρχει τουλάχιστον αμφιβολία περί αυτού) καθορίζει τον φορέα άσκησης της εξουσίας. Όποιος όμως ασκεί την εξουσία αυτή την περίοδο της κρίσης, είναι και αυτός που ελέγχει τις παραμέτρους και τις εξελίξεις της κρίσης. Και όποιος ελέγχει τις παραμέτρους και τις εξελίξεις της κρίσης, είναι εκείνος που θα χρησιμοποιήσει την κρίση και τις «ευκαιρίες» που γεννά η κρίση προς ίδιον όφελος.
Αυτή τη στιγμή, τις παραμέτρους και τις εξελίξεις της κρίσης τις ελέγχουν η τρόϊκα, η Γερμανία και φυσικά η ντόπια παρασιτική ολιγαρχία που ελέγχει το «δημοκρατικό τόξο». Ερωτάται λοιπόν ο κάθε εχέφρων και νοήμων πολίτης τι πιστεύει; Πιστεύει άραγε ότι όλοι αυτοί θα χρησιμοποιήσουν την κρίση προς όφελος του ελληνικού λαού ή για δικό τους όφελος; Νομίζουμε ότι η απάντηση είναι σχετικά εύκολη.
Επομένως η αλλαγή του Συντάγματος είναι προαπαιτούμενο, προκειμένου να αλλάξει ο κεντρικός φορέας άσκησης της εξουσίας και ο έλεγχος των παραμέτρων και των εξελίξεων της κρίσης να περάσει στα χέρια των πολιτών. Έστω με μια απλή αλλαγή, όπως για παράδειγμα δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία, ώστε το κέντρο βάρος των αποφάσεων να περάσει προς την πλευρά των πολιτών. Επιτέλους, πρέπει να συμμετέχουμε κι εμείς στις αποφάσεις που αφορούν τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας. Εκτός πια και αν θεωρούμε τους εαυτούς μας ανικάνους να αποφασίζουμε.
Μέχρις εδώ όλα καλά. Όμως είναι βέβαιο, πως ούτε η τρόϊκα, ούτε η ντόπια ελίτ θα επιτρέψουν να γίνει αυτή η αλλαγή που αυτόματα θα τους καταργήσει. Αντίθετα, εκείνο που θα το δούμε τουλάχιστον να επιχειρείται, είναι να περάσουν στο ελληνικό Σύνταγμα τις επιταγές της τρόϊκας.
Δεν πρέπει να το επιτρέψει αυτό ο λαός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου