Αναγνώστες

Πέμπτη 20 Αυγούστου 2009

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ..

Μάκρη - Σπηλιά Κύκλωπα

Ο χώρος κατοικήθηκε κατά την Νεολιθική περίοδο (5000 π.Χ.) στην περιοχή της Σπηλιάς. Τα επάλληλα κτίσματα που ήταν κατασκευασμένα από πηλό δημιούργησαν μικρό ύψωμα (Τούμπα). Γύρω στο 1000 π.Χ. οι Θράκες είχαν ιδρύσει εδώ μικρό οικισμό. Οι Έλληνες άποικοι τον 7ο αιώνα π.Χ. αιώνα δημιούργησαν μικρό εμπορικό κατασκευάστηκε ισχυρό αναλημματικό τείχος. Στη βυζαντινή εποχή ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο.

Ο χώρος αποκαλύφθηκε κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πρώτος αρχαιολόγος που τον επισκέφθηκε ήταν ο Γ. Μπαλακάκης που τον ταύτισε με την αρχαία Ζώνη και το ακρωτήριο Σέρρειο. Η ΙΘ’ ΕΠΚΑ άρχισε ανασκαφές το 1988 που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Αποκαλύφθηκε ο νεολιθικός οικισμός που είναι από τους σημαντικότερους της Βαλκανικής και έγινε φανερό ότι ο αρχαίος οικισμός δεν είναι η πόλη Ζώνη αλλά εμπορικός σταθμός. Το ακρωτήριο Σέρρειο ταυτίζεται πλέον με την απόληξη του Ισμάρου.

Σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα της περιοχής θεωρούνται:
• Νεολιθικός οικισμός.Κατοικίες με δάπεδα, τοίχους πασσαλόπηκτους, φούρνους, εστίες κ.λπ.

• Εμπορικός σταθμός κλασικών ρωμαϊκών χρόνων. Διακρίνονται δύο αποθέτες, τείχος και κατοικίες.

• Σπηλιά «του Κύκλωπα».Μικρό σπήλαιο με δύο χώρους

• Λαξευτές κατασκευές. Διακρίνονται σκαλοπάτια, κόγχες, δεξαμενές, παρατηρητήριο

Η Μεσημβρία – Ζώνη είναι μία από τις αποικίες της Σαμοθράκης που ιδρύθηκαν στα ΝΑ παράλια της Θράκης, ανάμεσα στη Μαρώνεια και την Αλεξανδρούπολη, στα τέλη του 7ου αιώνα π.χ. Η διπλή ονομασία οφείλεται στο ότι όταν ξεκίνησαν οι ανασκαφές, η θέση ήταν ευρύτερα γνωστή ως Μεσημβρία, τα τελευταία ανασκαφικά δεδομένα, όμως, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται μάλλον για τη Ζώνη. Η Ζώνη αναφέρεται επίσης ως αποικία της Σαμοθράκης. Η πόλη έφτασε σε μεγάλη ακμή τον 5ο και 4ο π.Χ. αιώνα. Κατά την Μακεδονική και αργότερα Ρωμαϊκή κυριαρχία, με τη δημιουργία χερσαίων δρόμων, η πόλη αρχίζει να παρακμάζει. Υπάρχουν ωστόσο λίγα δείγματα περιστασιακής κατοίκησης μέχρι και τον 6ο μ.Χ. αιώνα.

Η ανασκαφή άρχισε το 1966 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Έχει αποκαλυφθεί το τείχος, ενισχυμένο με πύργους κατά διαστήματα. Μέσα στα όρια του τείχους υπάρχουν σύνολα κατοικιών. Δείγματα για τον πολεοδομικό ιστό, δύο δημόσια κτήρια, ένα ιερό Δήμητρας και ο ναός του Απόλλωνας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα μικρό τμήμα της πόλης στα ΝΔ. που στα ελληνιστικά χρόνια απομονώθηκε, περιτειχισμένο με δικό του τείχος και αυτόνομη εσωτερική οργάνωση. Στα δυτικά της πόλης και έξω από το τείχος βρίσκεται το νεκροταφείο.

Στον αρχαιολογικό χώρο Μεσημβρίας –Ζώνης γίνονται περιορισμένες αναστηλωτικές εργασίες που αφορούν στη συντήρηση και κατά τόπους αποκατάσταση των αρχαιολογικών λειψάνων που αποκαλύπτονται.

Τα σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα του αρχαιολογικού χώρου είναι :

• Το Ιερό Δήμητρας: μικρή κατασκευή από λευκό καλά επεξεργασμένο μάρμαρο και διαστάσεις 1.50 Χ 7.50μ. Στο εσωτερικό της Βρέθηκαν αργυρά, χρυσά, επάργυρα και επίχρυσα πλακίδια με ανάγλυφες παραστάσεις σχετικές με τη λατρεία της Δήμητρας, 4ος αιώνα π.Χ.

• Το Ιερό Απόλλωνος : ορθογώνιο κτίσμα με διαστάσεις 9 x 15μ. Έχει πρόναο, σηκό και σώθηκε τριβαθμιδωτή κρηπίδα. Ανήκει σε οικοδομικό συγκρότημα διαστάσεων 35 Χ 45μ. με κεντρική πλακοστρωμένη αυλή που περικλείεται από στοά. Στο εσωτερικό βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, πολλά θραύσματα κεραμικής 6ου και 5ου αιώνα π.Χ. εγχάρακτες επιγραφές.

• Κτιριακό συγκρότημα, οπού μέσα σ τρεις από τους χώρους βρέθηκε μεγάλος αριθμός αμφορέων. Στο μεσαίο, οι αμφορείς με το στόμιο στο έδαφος θεωρήθηκε ότι εξυπηρετούσαν την αποστράγγιση του εδάφους, 6ος – 5ος αιώνας π.Χ.

• Η μοναδική πύλη στα δυτικά του τείχους της πόλης: σώθηκε διβαθμιδωτή κρηπίδα.

• Τμήμα του δυτικού τείχους με λέσβια τοιχοδομία.

• Τμήμα του δυτικού τείχους και υπολείμματα δύο πύργων.


Τάφος Ελαφοχωρίου - Διδυμότειχο Ο τάφος (τέλος 4ου - αρχές 3ου αιώνα π.Χ.) είναι κτισμένος με λαξευμένους γωνιόλιθους. Αποτελείται από δρόμο, προθάλαμο και θάλαμο. Τα δάπεδα των θαλάμων είναι στρωμένα με πλάκες. Στο βάθος του νεκρικού θαλάμου υπάρχει κιβωτιόσχημη κλίνη και στο δάπεδο κιβωτιόσχημος τάφος.

Από τυχαία ανασκαφή σε τούμπα, βρέθηκε ο πρώτος υπόγειος Θρακικός τάφος, από τα πρώιμα Ελληνιστικά χρόνια (4ος ή 3ος π.Χ. αιώνας). Από την κατασκευή του (δρόμος, προθάλαμος και κυρίως θάλαμος), κατατάσσεται σε οικογενεικό τάφο, ανάλογο των Μακεδονικών. Είναι χτισμένος με λαξευμένους γωνιόλιθους από το λατομείο πωρόλιθου Μεταξάδων. Ο διάδρομος έχει διαστάσεις 2,70x 1,24 μ., ο προθάλαμος 1,20x1,101,02 μ. Ο θάλαμος είναι στεγασμένος με σαμαρωτή στέγη 2,55x2,40 μ., με ημικυκλική καμάρα. Οι είσοδοι έχουν μονολιθικές και στο βάθος του νεκρικού θαλάμου, υπάρχει κιβωτιόσχημη κλίνη και στο δάπεδο, κιβωτιόσχημος τάφος.

Kατά τον Mπακαλάκη, στα χώματα του τύμβου βρέθηκαν όστρακα από οξυπύθμενους αμφορείς, μυκτήρες από λυχνάρια ελληνιστικών χρόνων και λίγα χειροποίητα όστρακα, που με επιφύλαξη χαρακτηρίζονται ως προϊστορικά. Tα χειροποίητα αυτά όστρακα θεωρήθηκε ότι μεταφέρθηκαν μαζί με τα χώματα που κάλυψαν τον τάφο, ενώ η παρουσία των αμφορέων και των λύχνων αποδόθηκε στις τελετές, που λάμβαναν χώρα επάνω στον τύμβο μετά την. Eξαιτίας των ευρημάτων αυτών η χρονολόγηση του τάφου δεν είναι σαφής. O Eυθυμίου χρονολόγησε τον τάφο στους προϊστορικούς χρόνους αλλά ορθότερη φαίνεται η χρονολόγηση του Mπακαλάκη στην πρώιμη ελληνιστική περίοδο, στα τέλη του 4ου π.X. αιώνος, με βάση αρχιτεκτονικά δεδομένα - την επέκταση του κύκλου της καμάρας του κυρίως θαλάμου. O τάφος, γνωστός στην έρευνα από το 1953, αναστηλώθηκε το 1976.

Ιερό των Μεγάλων Θεών - Παλαιόπολη Σαμοθράκης Βρίσκεται στη βόρεια παραλία του νησιού, δυτικά της αρχαίας πόλης. Η πρωιμότερη θρησκευτική δραστηριότητα τοποθετείται στον 7ο αιώνα π.Χ. ενώ οι μόνιμες κατασκευές χρονολογούνται από το πρώτο μισό του 4ου αιώνα π.Χ. και κυρίως στον 3ο αιώνα π.Χ. μέχρι την πρώιμη αυτοκρατορική περίοδο. Το Ιερό ήταν αφιερωμένο στην λατρεία και την τέλεση των Μυστηρίων των Μεγάλων Θεών που ακτινοβόλησαν στη διάρκεια της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας. Η ταυτότητα και η φύση των θεών της Σαμοθράκης που αναφέρονται με το όνομα Κάβειροι παραμένει αινιγματική.

Η πρώτη έρευνα έγινε από τον Γάλλο Πρόξενο Μ. Champoiseau το 1863 στο κοίλο του Θεάτρου. Οι πρώτες συστηματικές ανασκαφές έγιναν το 1873 και 1875 από τον αυστριακό Α. Conze. Από το 1938 στο Ιερό κάνει ανασκαφές το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης με την διεύθυνση του Κ. Lehmann και στη συνέχεια (μετά το θάνατό του, το 1960) του J. R. McCredie. Το 1956 αναστηλώθηκαν πέντε κίονες και τα κεντρικά επιστύλια της πρόσοψης του Ιερού με την οικονομική υποστήριξη του Ιδρύματος Bollingen.

Τα σημαντικότερα μνημεία και αρχιτεκτονικά σύνολα του αρχαιολογικού χώρου είναι

Το «Τέμενος». Αποτελούσε το πρωιμότερο και μεγαλύτερο μαρμάρινο κτήριο στο ιερό, στο οποίο δέσποζε, κατέχοντας κεντρική θέση στη λατρεία των Μεγάλων Θεών. Το κτήριο περιέτρεχε ζωφόρος με χορεύτριες. Γύρω στα 340 π.Χ.
Το Ιερό είναι το σημαντικότερο κτήριο μετά το «Τέμενος». Εδώ γινόταν η η μύηση στο δεύτερο βαθμό των Μυστηρίων, την Εποπτεία. Ανάμεσα στο 325 – 150 π.Χ.
Η Θόλος της Αρσινόης. Αφιέρωμα της βασίλισσας Αρσινόης, συζύγου του Λυσιμάχου, στους Μεγάλους Θεούς. Αποτελεί το μεγαλύτερο γνωστό κλειστό κυκλικό οικοδόμημα στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική (288 – 281 π.Χ.)
Το Πρόπυλο του Πτολεμαίου Β’ .Αφιέρωμα του Πτολεμαίου Β’ Φιλάδελφου στους Μεγάλους Θεούς, Ανάμεσα στο 285 – 281 π.Χ.
Η Στοά. Οικοδομήθηκε επάνω στον δυτικό λόφο για να στεγάσει τους επισκέπτες του Ιερού. Πρώτο μισό του 3ου αιώνα π.Χ.
Το Ανάκτορο. Είναι το κτήριο του πρώτου βαθμού της μύησης στο Μυστήρια, της Μύησης Πρώιμη αυτοκρατορική περίοδος (γύρω στον 1ο αιώνα π.Χ.)
Ο Ιερός Κύκλος .Είναι ένας κυκλικός χώρος με πέντε κυκλικές βαθμίδες για όρθιους θεατές που παρατηρούσαν ή μετείχαν στο δρώμενα. Τέλος του 5ου – αρχές του 4ου αιώνα π.Χ.
Το Μνημείο της Νίκης.
Είναι μία ορθογώνια κατασκευή ανοικτή στο βορρά, όπου βρισκόταν τοποθετημένο το άγαλμα της Νίκης της Σαμοθράκης πάνω σε πλώρη πλοίου (σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου). Πρώϊμος 2ος αιώνας π.Χ.


Μεγαλιθικός τάφος Ρούσσας
Μεγαλιθικός τάφος - dolmen (9ος αιώνας π.Χ.).
Κατασκευασμένος από πέντε μεγάλες πλάκες και το χαρακτηριστικό για τα dolmen άνοιγμα στη μιά στενή πλευρά του. Στους τάφους αυτούς τοποθετούσαν μεγάλα αγγεία που περιείχαν την τέφρα του νεκρού ή απευθείας τα υπολείμματα της καύσης μαζί με τα κτερίσματα.

από την σελίδα του διαδυκτίου
http://www.alexandroupoli.gr/e107_plugins/forum/forum_viewtopic.php?3000

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου