Το τέλος και η αποθέωση του Ηρακλή

Το τέλος και η αποθέωση του Ηρακλή

Ο Ηρακλής έκανε πολλά ακόμα κατορθώματα και άθλους, ξεκίνησε εκστρατείες, έκανε πολέμους και εξολόθρεψε ληστές και θηρία της εποχής του. Υπάρχουν πολλές διηγήσεις και θρύλοι που τα περιγράφουν σε διάφορες εκδοχές.
Το τέλος του μύθου του όμως συνδέεται με το μοιραίο γάμο του με τη Δηιάνειρα που την ένωση μαζί της αποφάσισε στο ταξίδι του στον Άδη, όταν συνάντησε τον αδελφό της Μελέαγρο και του το υποσχέθηκε, θα λέγαμε πως η συμφωνία αυτή ανάμεσα τους σ' ένα τόπο όπως ο Κάτω Κόσμος έπαιξε αποφασιστικό ρόλο.
Σε κάποιο ταξίδι του ο ήρωας με τη Δηιάνειρα, έπρεπε να περάσουν τον ποταμό Εύηνο, όπου ο Κένταυρος Νέσσος που έμενε εκεί κοντά έκανε τον βαρκάρη. Ο Νέσσος πέρασε απέναντι πρώτα τον Ηρακλή και έπειτα γύρισε για να μεταφέρει τη Δηιάνειρα. Τότε ήταν που ο Κένταυρος προσπάθησε να τη βιάσει κι ο Ηρακλής ακούγοντας τις φωνές της που τον καλούσε σε βοήθεια τον χτύπησε μ' ένα βέλος στην καρδιά, τοξεύοντας τον από την όχθη.
Ο Κένταυρος τότε για να εκδικηθεί, είπε στη Δηιάνειρα ότι θα κρατούσε τον Ηρακλή νια πάντα κοντά της, σε περίπτωση που θα φοβόταν πως τον έχανε, αν έφτιαχνε ένα μαγικό φίλτρο από το αίμα της πληγής του. Η Δηιάνειρα τον πίστεψε, μάζεψε το αίμα του Νέσσου και το πήρε μαζί της.
Αργότερα όταν ο Ηρακλής, μετά από την νίκη κατά του Εύρυτου για την κατάληψη της Οιχαλίας, θέλησε να χτίσει βωμό στο Δία και να του προσφέρει θυσία, έστειλε τον σύντροφο του Λίχα στην Τραχίνα όπου έμενε τότε η Δηιάνειρα, να ζητήσει καθαρά καινούρια ρούχα για την τελετή. Τότε η Δηιάνειρα φοβήθηκε μήπως ο Ηρακλής την ξεχάσει κοντά στην Ιόλη, την κόρη του Εύρυτου που είχε κάνει ερωμένη του και βούτηξε το χιτώνα στο αίμα του Νέσσου.
Ο Ήρωας τον φόρεσε κι άρχισε την τελετή της θυσίας. Όμως το δηλητήριο από το αίμα του Κενταύρου άρχισε να του καίει το δέρμα. Το μαρτύριο ήταν αβάσταχτο. Ο ήρωας προσπαθούσε να βγάλει το θανατηφόρο χιτώνα αλλά ξεκολλούσαν κι οι σάρκες του μαζί. Έτσι διέταξε να τον μεταφέρουν στην Τραχίνα.
Η Δηιάνειρα όταν συνειδητοποίησε τι είχε κάνει, αυτοκτόνησε. Ο Ηρακλής τότε, αφού εμπιστεύτηκε την Ιόλη στο γιο του Ύλλο και απέσπασε την υπόσχεση του να την παντρευτεί όταν θα μεγάλωνε, ανέβηκε στο βουνό Οίτη, μάζεψε ένα σωρό ξύλα και διέταξε να βάλουν φωτιά για να τον κάψουν. Κανείς όμως δεν υπάκουσε. Μόνο ο Φιλοκτήτης δέχτηκε τελικά να τον λυτρώσει από το μαρτύριο.
Σ' αυτόν ο ήρωας χάρισε το τόξο και τα βέλη του που ήταν ποτισμένα με το δηλητήριο της Λερναίας Ύδρας.
Όταν η φωτιά ψήλωσε αρκετά, ανάμεσα σε κεραυνούς και βροντές, ένα σύννεφο πήρε τον Ηρακλή και τον ανέβασε στον ουρανό. Έτσι πέρασε στην αθανασία κι ανέβηκε στον Όλυμπο όπου παντρεύτηκε την Ήβη τη θεά της αιώνιας νεότητας.