Ξόδεψα πολύ χρόνο για να ‘ρθω σ’ αυτή την ήσυχη σκέψη ότι όλα στέκονται εντός μου ταχτοποιημένα σαν να είναι να ακυρωθούν.
Είναι η ζωή με τις αντιφάσεις της που σε πολιορκεί, αλήθεια σε πολιορκεί, και δεν φτάνεις ποτέ νικητής πουθενά.
Έζησα έναν ήλιο ποιητικό. Τον πίστεψα τόσο που με κατέφαγε. Αλλά παράλληλα μου έδωσε τόση δύναμη και τόσο καθαρή ματιά που έγινε να υιοθετηθεί από μένα ολοκληρωτικά το μανιφέστο του- προσανατολίστηκα στον καημό μιας Ελλάδας.
Και πικραινόμουν που ένιωθα ότι αυτή η πατρίδα μες τους αιώνες προδόθηκε, ήθελα να μεγαλουργήσει πάλι με την παιδεία της- αλλά έβλεπα το ράθυμο ″εγώ″ να λειτουργεί σαν τροχοπέδη σ’ αυτήν την πορεία που ονειρευόμουνα.
Να τι γίνεται όταν εξαπλωθεί η κόλαση: το βόλεμα του οκνού.
Πάνω σε μια μάντρα διάβασα το σύνθημα ″Ξυπνήστε ρε, κάποια στιγμή θα σας πάρουν και τους καναπέδες- δεν θα ‘χετε που να κάθεστε…″..
Ω πόσο δίκιο!
Μήπως ο πυρήνας της υγιούς σκέψης και της υγιούς αντίδρασης είναι πάντα αναρχικός;
Η πολιτική βάρυνε πάνω από τον τόπο σαν ένα σύννεφο που θα βρέξει δυστυχίες.
Θέλω να σταθώ στο ύψος μιας τολμηρής θέλησης και να ανταμώσω με έναν λαό περήφανο που δεν δέχεται να του στερούν την λευτεριά του.
Θέλω να εξοστρακίσω στο όνομα της δημοκρατίας, στο όνομα της ψυχής που θέλει να ζήσει λευκά και της ταιριάζουν οι πολλές αθωότητες.
Ας είναι ρηξικέλευθα τα στιχάκια μου κι ας τολμήσει να υιοθετήσει μιαν προσήλωση στο μη ταπεινό η εποχή.
Ας έρθουν οι ποιητικοί άνεμοι απολυμαντικοί να σαρώσουν το σκέλεθρο σώμα μιας αρρωστημένης κάστας σαλτιμπάγκων του φαιδρού που ξεπουλούν τα πάντα γιατί γι αυτούς τίποτα πια δεν είναι πατρίδα..
Σ.Π 27.11.2011
"Ας έρθουν οι ποιητικοί άνεμοι απολυμαντικοί να σαρώσουν το σκέλεθρο σώμα μιας αρρωστημένης κάστας σαλτιμπάγκων του φαιδρού που ξεπουλούν τα πάντα γιατί γι αυτούς τίποτα πια δεν είναι πατρίδα.."
ΑπάντησηΔιαγραφή................
θρηνούμε ή λυπούμαστε μα ο λόγος είναι ισχυρός τόσο όσο κι ο άνεμος..σαρώνει η χαϊδεύει αναλόγως..μα τούτη η πατρίδα, χάδια χόρτασε Στρατή μου, για την ακρίβεια, της ασέλγειας πάνω της..Άνεμος σαρωτικός και λόγος διάφανος σε καιρούς ανομβρίας απαιτείται, των ονείρων και της ελπίδας, της δράσης και του φωτός, που εδώ εκκολάφθηκε,αν θυμάσαι..(θυμάσαι, είμαι βέβαιη)..Είθε!
Πολύ μεστό κείμενο φίλε μου!
Καλημέρα!
Μπλεγμένοι σε έναν Πόλεμο,
ΑπάντησηΔιαγραφήστον οποίο εισχωρήσαμε αυτόκλητα,
θα αφομιωθούμε λένε από τον Εχθρό,
αν του επιτρέψουμε να χορτάσει την πείνα
που τρομοκρατικά μας Υπόσχεται ο Πόλεμος...
Ο Εχθρός έχει Λύσεις στα χέρια του...
πόση Αδυναμία έχει λουστράρει τα όπλα μας?..
Τώρα θα φανεί...
Θα υποκλιθούμε στην αφομοίωση?..
ή θ'αντισταθούμε αναγνωρίζοντας μοναδικό σύμμαχο τον Ηλιο
που διεισδυτικά παλεύει να μας τροφοδοτήσει με τόσο Φως,
όσο αντέχουν τα μάτια της Ψυχής μας!!!!
η επιμυγορία παντα βγαίνει ... ΑΥΡΙΟ!...
Φιλιά..... πολεμοφόδια!
{το Πεζό σου πάει πολύ!...}
Μίνα Παπανικολάου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι φορές, γράφοντας αισθάνεσαι ότι αγγίζεις ένα σώμα μυστικό.
Κάθε σκέψη που συγκροτείται είναι ένα κράτος.
Μια νομοτέλεια του να πηγαίνεις προς το έσω μέρος μιας ποίησης που κάποτε γίνεται θλιμμένο ευαγγέλιο είναι γεγονός.
Έρχομαι από την σιωπή και στην σιωπή πηγαίνω.
Με παρασύρει μια πατρίδα που την αγαπώ και θέλω νε υπάρχει κι όταν εγώ δεν θα υπάρχω..
~reflection~
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλοπροαίρετο σχόλιο σου πάει πολύ!
Τόσο που κάποιες φορές κάποιοι να θελήσουν να το παρεξηγήσουν.
Αγνόησε το.
Οι προσανατολισμένοι στο φως έχουν σημαδευτεί από την μοίρα να καρπωθούν τις αγωνίες αλλά και τις χαρές μιας μαγικής καταγραφής.
Θα κρατήσω τα πολεμοφόδιά σου και ελπίζω να βρεθούμε στο ίδιο μετερίζι απ’ όπου θα αντιμετωπίζουμε τον κοινό μας εχθρό.
Αν δυσκολέψουν τα πράγματα θυμήσου ότι ″είμαστε από καλή γενιά..″
Που λέει κι ο Ελύτης..
Φιλιά!