Το 46 π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρ έφυγε από την Αίγυπτο, νίκησε τους οπαδούς του Πομπήιου στη Θάψο (46 π.Χ.) και στη Μούνδα (45 π.Χ.) και μπήκε νικητής στη Ρώμη που του επιφύλαξε θεϊκές τιμές. Ήταν ο μόνος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Έγινε ισόβιος δικτάτορας και σύμβουλος για δέκα χρόνια. Η δημοκρατία φαινόταν να υποκλίνεται μπροστά του. Πανίσχυρος ώστε να μπορεί να δημοσιοποιεί τον παράνομο δεσμό του με την Κλεοπάτρα της Αιγύπτου, ανίκητος στρατηγός και λαοφιλής ώστε να αποτελεί κίνδυνο για τη ρωμαϊκή δημοκρατία, ο Ιούλιος Καίσαρ βάδιζε στον δρόμο του πεπρωμένου του. Δημοκράτες, μέλη της συγκλήτου, οργάνωσαν συνωμοσία.
Ήταν οι «ειδοί του Μαρτίου», 15 του μήνα, 44 π.Χ. Ρωμαϊκές γιορτές προς τιμή του Δία. Ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρ είχε προειδοποιηθεί από οιωνοσκόπο «να φοβάται τις ειδούς του Μαρτίου». Ο Καίσαρ βγήκε από το σπίτι του στη Ρώμη και κατευθύνθηκε προς το κτίριο της Συγκλήτου. Στον δρόμο, συναντήθηκε με τον οιωνοσκόπο. Γελώντας, του είπε: «Ήλθον αι ειδοί του Μαρτίου»! Εκείνος του απάντησε: «Ήλθον αλλά δεν παρήλθον».
Οι δημοκρατικοί συνωμότες τον περίμεναν αποφασισμένοι. Ανάμεσά τους, ο Κάσιος, ο «τελευταίος των Ρωμαίων» όπως τον αποκαλούσαν εξαιτίας της τιμιότητάς του. Και ο Βρούτος, για πολλούς γιος τού Καίσαρα. Ο Καίσαρ αντιμετώπισε ατάραχος τα υψωμένα ξίφη. Κατέρρευσε, όταν είδε και τον γιο του ανάμεσα στους συνωμότες:
«Και συ, τέκνον Βρούτε;», είπε και σκέπασε το κεφάλι του, σημάδι ότι εγκαταλείπεται στους φονιάδες.
Όμως, η Δημοκρατία δεν είχε νικήσει. Οι τυραννοκτόνοι όπως αποκλήθηκαν Κάσιος και Βρούτος αναγκάστηκαν να φύγουν στην Ανατολή. Πάνω από το πτώμα του Καίσαρα, ιδρύθηκε η τριανδρία των εκδικητών: Οκταβιανός, Μάρκος Αντώνιος, Λέπιδος.
Ο Λέπιδος έμεινε να φυλάει την έτοιμη να ξεσηκωθεί υπέρ της δημοκρατίας Σύγκλητο. Οι δυο άλλοι μάζεψαν στρατό και βγήκαν στην Ελλάδα, να αντιμετωπίσουν τους δημοκρατικούς. Ο Βρούτος είχε νικήσει τον Γάιο Αντώνιο στη Μακεδονία και ήδη βρισκόταν στη Μ. Ασία (43 π.Χ.). Ο Κάσιος νίκησε τον Πόπλιο Δολαβέλα στη Συρία (επίσης 43 π.Χ.). Βρούτος και Κάσιος ενώθηκαν και βάδισαν προς τη Μακεδονία. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Βρούτος, όταν ακόμα βρισκόταν στον Ελλήσποντο, έζησε μια νύχτα παραισθήσεων: Είδε το φάντασμα του Ιουλίου Καίσαρα να τον επισκέπτεται στη σκηνή του και να του λέει: «Εις Φιλίππους όψει με» (να με δεις στους Φιλίππους) ή «Οψόμεθα εις Φιλίππους» (θα ιδωθούμε στους Φιλίππους).
Πραγματικά, η μεγάλη μάχη δόθηκε στους Φιλίππους, στα 42 π.Χ. Ο Βρούτος είχε απέναντί του τον Οκταβιανό και τον νίκησε. Ο Κάσιος είχε απέναντί του τον Μάρκο Αντώνιο από τον οποίο ηττήθηκε. Κάποιοι του είπαν ότι και ο Βρούτος είχε ηττηθεί. Στήριξε το σπαθί του στα χέρια ενός απελεύθερου και ρίχθηκε στη γυμνή κόψη του. Ο Βρούτος βρήκε το πτώμα του. Μέσα στη σύγχυση, ο στρατός του Κάσιου πέρασε στις αντίπαλες γραμμές. Ο Βρούτος δεν είχε καμιά τύχη. Η δεύτερη μάχη έγινε μετά από είκοσι μέρες. Ο Βρούτος νικήθηκε κι αυτοκτόνησεhttp://www.historyreport.gr/
2..
Στην «Εορτή των Λυκαίων»(15 φεβρουαρίου 44 π.Χ., ο Ύπατος Μάρκος Αντώνιος πρόσφερε στον Ιούλιο Καίσαρα «βασιλικό διάδημα», το οποίο ο Καίσαρας αρνήθηκε αντιλαμβανόμενος τη σιωπηλή δυσαρέσκεια του κόσμου. Αλλά η χειρονομία αυτή του Αντώνιου έκανε μερικούς, που ήταν αφοσιωμένοι στο δημοκρατικό ιδεώδες, να υποπτευθούν τον Καίσαρα. Φοβήθηκαν ότι η τρομερή συσσώρευση δύναμης και η αγάπη του λαού θα τον οδηγούσε σε παρεκτροπές. Έτσι, οι συνωμότες, που ανάμεσά τους ήταν και ο θετός γιος του Καίσαρα Μάρκος Βρούτος και ο Γάιος Κάσσιος, δολοφόνησαν τον Ιούλιο Καίσαρα στις 15 Μαρτίου 44 π.Χ. στο Πεδίο του Άρεως, μέσα στο Βουλευτήριο και πλάι στον ανδριάντα του Πομπήιου.
άποψηhttp://www.iefimerida.gr
2..
Στην «Εορτή των Λυκαίων»(15 φεβρουαρίου 44 π.Χ., ο Ύπατος Μάρκος Αντώνιος πρόσφερε στον Ιούλιο Καίσαρα «βασιλικό διάδημα», το οποίο ο Καίσαρας αρνήθηκε αντιλαμβανόμενος τη σιωπηλή δυσαρέσκεια του κόσμου. Αλλά η χειρονομία αυτή του Αντώνιου έκανε μερικούς, που ήταν αφοσιωμένοι στο δημοκρατικό ιδεώδες, να υποπτευθούν τον Καίσαρα. Φοβήθηκαν ότι η τρομερή συσσώρευση δύναμης και η αγάπη του λαού θα τον οδηγούσε σε παρεκτροπές. Έτσι, οι συνωμότες, που ανάμεσά τους ήταν και ο θετός γιος του Καίσαρα Μάρκος Βρούτος και ο Γάιος Κάσσιος, δολοφόνησαν τον Ιούλιο Καίσαρα στις 15 Μαρτίου 44 π.Χ. στο Πεδίο του Άρεως, μέσα στο Βουλευτήριο και πλάι στον ανδριάντα του Πομπήιου.
Τα κυριότερα πρόσωπα της συνωμοσίας, εκτός από τον Βρούτο και τον Κάσσιο, ήταν ο Κάσκας, ο ΛεύκιοςΚορνήλιος Κίννας, ο Μέτελλος Κίμβρος, ο Δέκιμος, ο Τρεβώνιος και ο Λιγάριος. Όλοι αυτοί περιστοίχισαν τον Καίσαρα για να του ζητήσουν δήθεν χάρη για τον εξόριστο αδελφό του Κίμβρου. Λέγεται ότι όταν ο Καίσαρας είδε ανάμεσα στους δολοφόνους και τον Βρούτο, που τον αγαπούσε ιδιαίτερα και που μερικοί έλεγαν πως ήταν νόθο παιδί του, αναφώνησε στα ελληνικά: «Καί σύ τέκνον Βρούτε;». Αφού σκέπασε το κεφάλι του με την τήβεννο, για να προφυλαχτεί, έπεσε νεκρός από 23 μαχαιριές. Έτσι τέλειωσε τη ζωή του, σε ηλικία 56 ετών, ο μεγαλοφυέστερος Ρωμαίος.
Ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν μεγάλη διάνοια, στολισμένη με τα πλουσιότερα και ποικιλότερα φυσικά χαρίσματα. Ήταν πολιτικός, στρατιωτικός, νομοθέτης, νομοδιδάσκαλος, ρήτορας, ποιητής, ιστορικός, αρχιτέκτονας, αστρονόμος και μαθηματικός. Από τα διάφορα έργα του, που ήταν πολλά και ποικίλα, διασώθηκαν μόνο τα Απομνημονεύματα περί γαλατικού και περί εμφυλίου πολέμου.
Στη στρατιωτική ιστορία, ο Ιούλιος Καίσαρας θεωρείται ένας από τους τρεις μεγάλους στρατηλάτες του αρχαίου κόσμου (Μέγας Αλέξανδρος, Αννίβας, Ιούλιος Καίσαρας). Ειδικότερα προς τους Έλληνες, ο Καίσαρας, μολονότι τον είχαν πολεμήσει κατά τον εμφύλιο πόλεμο τασσόμενοι με το μέρος του Πομπήιου, φάνηκε αμνησίκακος. Ξανάχτισε από τα θεμέλια την Κόρινθο,που πριν από 100 χρόνια είχε καταστρέψει τελείως ο Μόμμιος και σχεδίασε τη διάνοιξη του Ισθού της Κορίνθου, που τη ματαίωσε η δολοφονία του.
Ο τραγικός θάνατος του Καίσαρα δεν έσωσε, όπως έλπιζαν οι ιδεολόγοι συνωμότες, τους φιλελεύθερους θεσμούς της Ρώμης, αλλά αντίθετα έγινε το προοίμιο νέων εμφυλίων πολέμων. Εξαιτίας του αναβρασμού που ξεσήκωσε εναντίον τους ο Μάρκος Αντώνιος, ο Κάσσιος και ο Βρούτος διέφυγαν προς ανατολάς, όπου κατέκτησαν όλη την περιοχή από την Αδριατική θάλασσα μέχρι τον Ευφράτη ποταμό.
Βικιπαίδεια
Ανακαλύφθηκε το σημείο που δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρας
Ισπανοί ερευνητές ανακοίνωσαν πως ανακάλυψαν την ακριβή τοποθεσία της δολοφονίας του Γάιου Ιούλιου Καίσαρα το έτος 44 πΧ στη Ρώμη.
«Γνωρίζαμε πάντοτε πως ο Καίσαρας είχε δολοφονηθεί μπροστά στον αδριάντα του Πομπηΐου στη ρωμαϊκή Γερουσία (Curia) στις "Ειδούς του Μαρτίου" (15 Μαρτίου 44 πΧ), διότι αυτό είναι που μας αναφέρουν τα κλασσικά κείμενα», ανέφερε στην ανακοίνωσή του ο Αντόνιο Μοντερόσο, ερευνητής του Ισπανικού Ανώτατου Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CSIC).
Ο Αντόνιο Μοντερόσο και η ομάδα του ανακοίνωσαν πως ανακάλυψαν μία κατασκευή από σκυρόδεμα, μήκους περίπου τριών μέτρων και ύψους δύο μέτρων, το οποίο φέρεται να έχει εγερθεί στο σημείο αυτό κατόπιν διαταγής του Οκταβιανού Αυγούστου, υιοθετημένου γιου και διαδόχου του Καίσαρα, στο ακριβές σημείο όπου εκείνος είχε πέσει από τα πλήγματα που του κατάφερε η μάχαιρα των δολοφόνων του, μέσα στη Γερουσία.
«Γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος πως την τοποθεσία, όπου ο Ιούλιος Καίσαρας προήδρευσε στη συγκεκριμένη συνεδρίαση της Γερουσίας και όπου έπεσε νεκρός, μαχαιρωμένος, την περιέκλειε μία τετράγωνη κατασκευή, οι οποία αποτελείτο από τέσσερις τοίχους, οι οποίοι πλαισίωναν μία πλάκα από σκυρόδεμα», εξηγεί ο ίδιος ερευνητής.
Η πλάκα φέρεται να είχε τοποθετηθεί στο σημείο εκείνο από τον Αύγουστο, προκειμένου να σηματοδοτεί εσαεί το σημείο, όπου ο Καίσαρας είχε προεδρεύσει στη στερνή του συνεδρίαση στο Βουλευτήριο, προτού δολοφονηθεί και με τον τρόπον αυτόν να εξορκίσει δια παντός τον τόπο εκείνο, τονίζει το Επιστημονικό Κέντρο.
Η ανακάλυψη τούτη επιβεβαιώνει σύμφωνα με το CSIC «πως ο στρατηγός είχε μαχαιρωθεί ακριβώς στο κέντρο του Βουλευτηρίου (Curia) του Πομπηΐου ενώ προήδρευε της συνεδρίασης της Γερουσίας, καθισμένος σε θρόνο στο βάθος της αίθουσας».
Η αποκάλυψη του σημείου κατέστη δυνατή κατά τη διάρκεια των ανασκαφικών έργων στην Τόρε Αρτζεντίνα, στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, όπου βρίσκεται η Curia Pompeii.
«Γνωρίζαμε πάντοτε πως ο Καίσαρας είχε δολοφονηθεί μπροστά στον αδριάντα του Πομπηΐου στη ρωμαϊκή Γερουσία (Curia) στις "Ειδούς του Μαρτίου" (15 Μαρτίου 44 πΧ), διότι αυτό είναι που μας αναφέρουν τα κλασσικά κείμενα», ανέφερε στην ανακοίνωσή του ο Αντόνιο Μοντερόσο, ερευνητής του Ισπανικού Ανώτατου Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CSIC).
Ο Αντόνιο Μοντερόσο και η ομάδα του ανακοίνωσαν πως ανακάλυψαν μία κατασκευή από σκυρόδεμα, μήκους περίπου τριών μέτρων και ύψους δύο μέτρων, το οποίο φέρεται να έχει εγερθεί στο σημείο αυτό κατόπιν διαταγής του Οκταβιανού Αυγούστου, υιοθετημένου γιου και διαδόχου του Καίσαρα, στο ακριβές σημείο όπου εκείνος είχε πέσει από τα πλήγματα που του κατάφερε η μάχαιρα των δολοφόνων του, μέσα στη Γερουσία.
«Γνωρίζουμε μετά βεβαιότητος πως την τοποθεσία, όπου ο Ιούλιος Καίσαρας προήδρευσε στη συγκεκριμένη συνεδρίαση της Γερουσίας και όπου έπεσε νεκρός, μαχαιρωμένος, την περιέκλειε μία τετράγωνη κατασκευή, οι οποία αποτελείτο από τέσσερις τοίχους, οι οποίοι πλαισίωναν μία πλάκα από σκυρόδεμα», εξηγεί ο ίδιος ερευνητής.
Η πλάκα φέρεται να είχε τοποθετηθεί στο σημείο εκείνο από τον Αύγουστο, προκειμένου να σηματοδοτεί εσαεί το σημείο, όπου ο Καίσαρας είχε προεδρεύσει στη στερνή του συνεδρίαση στο Βουλευτήριο, προτού δολοφονηθεί και με τον τρόπον αυτόν να εξορκίσει δια παντός τον τόπο εκείνο, τονίζει το Επιστημονικό Κέντρο.
Η ανακάλυψη τούτη επιβεβαιώνει σύμφωνα με το CSIC «πως ο στρατηγός είχε μαχαιρωθεί ακριβώς στο κέντρο του Βουλευτηρίου (Curia) του Πομπηΐου ενώ προήδρευε της συνεδρίασης της Γερουσίας, καθισμένος σε θρόνο στο βάθος της αίθουσας».
Η αποκάλυψη του σημείου κατέστη δυνατή κατά τη διάρκεια των ανασκαφικών έργων στην Τόρε Αρτζεντίνα, στο ιστορικό κέντρο της Ρώμης, όπου βρίσκεται η Curia Pompeii.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου