Ο Ναβουχοδονόσωρ B’ ο Μέγας (634 π.Χ. - 562 π.Χ.) ήταν βασιλιάς της Βαβυλώνας (605 π.Χ.-562 π.Χ.), γιος και διάδοχος του Ναβοπολάσαρ του ιδρυτή της νεοβαβυλωνιακής αυτοκρατορίας. Συνεχίζοντας την πολιτική του πατέρα του, με ικανότητες στη διεθνή διπλωματία, διατήρησε φιλικές σχέσεις με τους Μήδους στην Ανατολή και επεκτείνοντας το κράτος του προς τη Δύση και συγκεκριμένα στη Συρία και στην Παλαιστίνη.
Αφού απώθησε τους Αιγυπτίους από την Παλαιστίνη, υπέταξε τη Φοινίκη, τη Συρία και το βασίλειο του Ιούδα, πολιόρκησε δυο φορές την Ιερουσαλήμ, το 597 π.Χ. και το586 π.Χ. και τη δεύτερη φορά την κατέστρεψε, καίγοντας τον ναό του Σολομώντα και εξορίζοντας στη Βαβυλωνία μεγάλο μέρος του πληθυσμού.
Τα χρόνια της βασιλείας του αποτελούν ίσως τη λαμπρότερη περίοδο σε όλη την ιστορία της βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας. Κύρια δραστηριότητα του Ναβουχοδονόσορα εκτός από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, ήταν η ανοικοδόμηση της Βαβυλώνας και η ολοκλήρωση και επέκταση των οχυρωματικών έργων που είχε αρχίσει ο πατέρας του, τον διαδέχθηκε ο γιος του Αμέλ Μαρδούκ.
Γεγονότα της βασιλείας του εξιστορούν τα πρώτα κεφάλαια του Δανιήλ (βλ. και Δ' Βασιλειών, κεφ. 24).
Το Ακκαδικό όνομα Nabû-kudurri-uṣur σημαίνει «Θεέ Ναμπού, προστάτεψε τον πρωτότοκό μου». Ο Ναμπού ήταν η βαβυλωνιακή θεότητα της σοφίας και πρωτότοκος γιος του Μαρδούκ. Σε μια επιγραφή ο Ναβουχοδονόσωρ αναφέρεται στον εαυτό του με τον τίτλο «αγαπημένο» και «ευνοούμενο» του Ναμπού.[1][2]
https://el.wikipedia.org/wik
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου