Όταν τελειώσουν όλα και η φτώχεια μας είναι πασιφανής, δεν θα έχουν νόημα κι οι παραινέσεις.
Ποιόν να συμβουλέψεις και γιατί;;
Θα μείνουμε απαθείς για λίγο κοιτάζοντας που η ζωή μας απεμπόλησε αξίες και οράματα.
Αλλά φταίμε; Γιατί δεν δικάσαμε σωστά; Γιατί θελήσαμε το ψίχουλο φιλοδωρήματος ενώ οι άλλοι έτρωγαν καρβέλια;
Είμαστε ολιγαρκείς;
Μα όχι βέβαια..
Απλά δεν τολμήσαμε ποτέ να ορθώσουμε ένα ανάστημα που να ξεκεφαλώνει πάνω από βουνά και να υπερασπίζεται μια αξιοπρέπεια που μας αξίζει..
Ας το δούμε πάλι..
Αυτοκριτική στην κριτική μας.
Μην μας ξεφύγει ούτε ο εαυτός..
Σ.Π. 5.12.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου