Κάποτε στην μακρινή πατρίδα των ποιητών

Κάποτε στην μακρινή πατρίδα των ποιητών φτάνει παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Τότε κλείνουν οι ώρες και κλειδώνονται καταλαβαίνοντας τα λοίσθια που πνέουν.
Οι στίχοι δένουν σαν το σιρόπι της γιαγιάς μου που περίχυνε το όμορφο γλυκό.
Είναι η υπόσχεση ότι όλα θα είναι αλλιώτικα την άλλη μέρα.
Ακούγεται μια μουσική που γράφτηκε για να την παίξει το φεγγάρι.
Μες την καρδιά μου χωρούν οι φίλοι και όλος ο κόσμος που πολύ δοκιμάζεται.
Τρέμω μην χάσω την ελπίδα μου.
Δεν θα είμαι τίποτα αν δεν διασώσω το αθώο ποταμάκι των λέξεων.
Έτσι κλείνω τα μάτια και περιμένω να με βρει η αλλαγή της χρονιάς.
Μετά θα νιώσω στο μάγουλό μου τα φιλιά και θα ακούσω τις ευχές που θα με ξυπνήσουν ωραία!
Όπως ωραία θα ακουστώ να απαγγέλω μια σιωπηλή ευχή να γίνει ο κόσμος καλύτερος!
Καλή Χρονιά! Ευτυχισμένη για όλους!