Βρέχει και είναι πιο θλιμμένο από μια σκέψη ανέργου το απόγευμα.
Οι κοινωνίες μας δοκιμάστηκαν και απέτυχαν να ορθώσουν αναστήματα περηφάνιας ανθρώπου.
Τρίζουν σαν να ‘ναι αλάδωτα γρανάζια πια τα καθεστώτα.
Κατά πού να πας; Φτωχές συγγένισσες της κακοήθειας και οι δημοκρατίες.
Θέλω να πω πως ο χειρώνακτας εγώ δεν τις εγκρίνω.
Ρήμαξαν τα όνειρά μου, τα όνειρα μας.
Ίσως μια σύνεση εξοστρακισμού να ήταν καλύτερη- αλλά ποιός το τολμά;
Θέλει περήφανη ράτσα για να στήσεις μια χώρα άνομων νομοταγών.
Ίσως με μια φιλοσοφία αδέκαστη ως προς την τάξη της αισθητικής Ομορφιάς να είναι καλύτερα.
Και έχω πολύ δρόμο για να κάνω ως να αγγίξω πραγματικά την ψυχή μου..
Σ.Π 22.12.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου