Είναι σαν να διαλέγεις να κατοικήσεις μέσα σ’ ένα όνειρο.
Τόσο οι λέξεις με εγκλώβισαν που δεν μπορούσα κάποτε να ξεχωρίσω τι είναι αλήθεια και τι αυτό που δημιούργησε η ποιητική φαντασία μου.
Λυτρώθηκα ασθμαίνοντας σε μια πορεία προς την αφετηρία όλων των νοημάτων.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Είναι σαν να είσαι σ’ έναν μεγάλο αφρόντιστο κήπο
όπου θάλλουν όλα τα λουλούδια και δεν μπορείς να διαλέξεις κατά πού να πας.
Είναι κι η Ομορφιά βασανιστήριο.
Έτσι κατέληξα να έχω αίμα χλωροφύλλης και μάτια που καθρεφτίζεται και παίρνει νόημα ο ουρανός.
Είδα τόσους αγγέλους που η σοβαρή προσπάθεια να κινηθούν όλα προς τον σκοπό που θέλει η μοίρα μάλλον απέβη μάταιος κόπος.
Μου έμεινε στα χέρια, σαν χρυσόμυγα που ζουζουνίζει, ένας στίχος.
Μικρός, απέραντος, λευκός.
Σαν να ξυπνάει μες την καρδιά μου ο ήλιος και γι αυτό, εκείνη αιώνια να λάμπει!
Σ.Π 15.12.2011
Μικρή ραγισματιά στους τοίχους..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο είδες; Ρέει άφθονο το αίμα των ονείρων.Ήταν η παράπλευρη απώλεια στο προαιώνιο Τάμα..Της Ουτοπίας διαμένοντες,φοβούμαι (όχι τόσο),πάντα θα ευφερίσκουμε τις αντοχές και θα απο-θανατίζουμε τα εύηχα διδάγματά της.
Καλό βράδυ Στρατή μου!
Μίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήπερπατάμε πάνω σε ράγες που δεν μας πάνε πουθενά..
είναι των ονείρων οι τρόποι να μην τα κατακτούμε ποτέ μας..
αν βρεθείς στην χώρα τους απλά θα ξέρεις να αναγνώθεις παράδεισο..
έτσι απλά!
Καλό βράδυ φιλαράκι μου αγαπημένο!