Αυτό που είναι η κρυφή χαρά των φτωχών είναι η πολυτέλεια να ονειρεύονται-
έτσι ζεις πλούσια μια δική σου επινοημένη ευτυχίας μοίρα.
Ίσως κι η ποίηση μια τέτοια λοιπόν να είναι.
Το σκεφτόμουνα καθώς ήξερα καλά ότι μου αποδίδει μια περιουσία αφορολόγητη, με αφήνει να ζω
σε μια χλιδή που δεν έχει όμοιό της.
Κι είμαι ευτυχισμένος που από τον τρόπο που με οδηγεί να σκέπτομαι και να συμπεριφέρομαι κάπου,
στο τέλος, μένει
ορατό αποτέλεσμα ένα ποίημα που χρυσαφένιο αξίζει όλη την περιπέτεια που σε βάζουν οι λέξεις να υφίστασαι..
Σ.Π 21.12.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου