Μέσα μας αυτό που είναι αθάνατο λάμπει..

Όταν οι σπουδές είναι όπως οι μήνες δώδεκα και τίποτα δεν εγκαταλείπεται από τα όνειρα στην τύχη.
Έχω κρατήσει στο μυαλό μου τον απόμακρο ήχο ενός ουρανού που τινάζει την συννεφένια σκόνη του πάνω στο φως του ορίζοντα.
Οι άνθρωποι είναι πάντα βιαστικοί να κερδίσουνε, ολοένα να κερδίσουνε αλλά δεν λογαριάζουνε σωστά πως μάλλον
μ’ ένα τίποτα μες τα χέρια θα χαθούνε. Αυτό προστάζει η μοίρα.
Τώρα κοιτάζω την κοντινή λεωφόρο. Αυτοκίνητα περνούν κι απ’ την μεγάλη ταχύτητα μικρά μου φαίνονται τα φουρκισμένα σουλούπια τους.
Κρατώ την εικόνα στο μυαλό μου.
Με πονεί πολύ η πατρίδα.
Είδα το πρωί εκείνη την γυναίκα να ψάχνει μες τους κάδους των απορριμμάτων για κάτι που θα της φαινόταν πολύτιμο.
Φτώχυνε κι ας είναι στον κολοφώνα του ο καπιταλισμός- παραφέρεται.
Να διόρθωνε λιγάκι την πορεία του μιας και δεν πάει έτσι πρίμα το καράβι.
Πρέπει με αισιοδοξία και ομόνοια να αντιμετωπίσουμε το μέλλον.
Και πώς που έγινε ο άνθρωπος μοναχικός λύκος που ξέκοψε απ’ την αγέλη;..
Ας στηριχτούμε στην υγεία των ενστίκτων.
Μέσα μας αυτό που είναι αθάνατο λάμπει..

Σ.Π. 13.12.2011